Friday, October 8, 2010

တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရး ဖြံ.ျဖဳိးတုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ား ၊ အခန္း ၁၂ (နုိင္ငံေတာ္ အက်ဥ္းသား)

အပုိင္း ၃
တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရး ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ား
အခန္း ၁၂
အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ားကုိ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းျခင္း
အစုိးရမူဝါဒအားလုံး၌ ေအာင္ျမင္မႈအျပည့္ရေသာ မူဝါဒမ်ားပင္ျဖစ္ေစကာမူ ေပးဆပ္ရသည့္
အရင္းအနွီးမ်ားရွိသည္ ။ တရုတ္ျပည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အားထုတ္မႈ၏ ေပးဆပ္ရင္းနွီးရမႈမ်ားအနက္
တစ္ခုမွာ (ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၏ အေစာပုိင္းကာလမ်ားကတည္းကစ၍) အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈျဖစ္သည္ ။
မည္သည့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားမွ် ဤျပႆနာနွင့္ ၎၏အက်ဳိးဆက္မ်ားကုိ
လ်စ္လွ်ဴရႈမထားနုိင္ၾကေပ ။ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈသည္ စီးပြါးေရးစနစ္အေဟာင္းမွ အသစ္သုိ.
ကူးေျပာင္းျခင္း၏ ရလာဒ္တစ္ခုျဖစ္ျပီး တရားေသ အစြန္းေရာက္တုံ.ျပန္မႈမ်ား မလုိအပ္ဟု ေက်ာက္က
ေစာဒကတက္ထားသည္ ။ အေျဖမွာ စီးပြါးေရး ၊ နုိင္ငံေရးနွင့္ ဥပေဒဆုိင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကုိ
ပုိ၍လွ်င္ျမန္စြာ ဆက္လက္ေဖာ္ေဆာင္သြားရန္ျဖစ္သည္ဟု သူကဆုိသည္ ။
အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈသည္ အေရးၾကီးသည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုအျဖစ္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္၌ ေပၚထြက္လာသည္ ။ ဤျပႆနာကုိ မည္သုိ.အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိျပီး မည္သုိ.ေျဖရွင္းမည္နည္း ဆုိသည့္အခ်က္ ၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ ဆန္.က်င္သူမ်ားက စနစ္ေဟာင္းအား ျပန္လည္အသက္သြင္းနုိင္ေရးအတြက္ ဤကိစၥအား အခြင့္အေရးတစ္ရပ္အျဖစ္ အျမတ္ထုတ္ အသုံးခ်မည့္ အျဖစ္မ်ဳိး အေရာက္မခံပဲ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ ၊ သန္.ရွင္းသည့္အစိုးရတစ္ရပ္ တည္ေထာင္ဖြဲ.စည္းမႈ စသည္တုိ.နွင့္ပက္သက္၍ စုိးရိမ္ပူပန္မႈမ်ားအား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ နက္ရႈိင္းစြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္အတြက္ အခြင့္အလမ္းတစ္ရပ္အျဖစ္ မည္သုိ.အသုံးခ်မည္နည္း ဆုိသည့္အခ်က္တုိ.မွာ ၾကီးမားသည့္ စိန္ေခၚမႈပင္ျဖစ္သည္ ။
ေရွ.၌ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့သလုိပင္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ ေႏြဦးပြဲေတာ္ အားလပ္ရက္၌ ဂြမ္ေဒါင္းတြင္ ေရာက္ရွိေနစဥ္က အာဏာနွင့္ေငြေၾကးဖလွယ္မႈနွင့္ ပက္သက္သည့္ ေရးသားေဖာ္ျပခ်က္ အမ်ားအျပားကုိ ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ခဲ့ရသည္ ။ ၎တုိ.မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၏ အက်ဳိးဆက္မ်ားျဖစ္သည္ဟု မယူဆနုိင္ေသာ္လည္း စီးပြါးေရးအဝန္းအဝိုင္းတြင္း ေျပာင္းလဲမႈမ်ားနွင့္ ဆက္စပ္ေနေၾကာင္းကုိမူ ကြ်န္ေတာ္တုိ. အသိအမွတ္ျပဳရေပမည္ ။ ျပႆနာကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ. လ်စ္လွ်ဴရႈမထားနုိင္ေပ ။ “စီးပြါးေရးအရ ၾကီးပြါးေအာင္ျမင္ရမည္ ၊ အစုိးရသည္ သန္.ရွင္းျမဲ သန္.ရွင္းေနရမည္”ဟု ကြ်န္ေတာ္အဆုိျပဳခဲ့သည္ ။
“သန္.ရွင္းျမဲသန္.ရွင္းေရး”သည္ အဓိကက်သည့္ ကိစၥျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ပုိ၍ပုိ၍ သေဘာေပါက္လာသည္ ။ ၎ကို လ်စ္လွ်ဴရႈထားပါက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ ဆန္.က်င္သူမ်ားအတြက္ အေၾကာင္းျပစရာတစ္ခု ရရွိသြားေစနုိင္ျပီး ျပည္သူမ်ားအား မေက်မခ်မ္းျဖစ္ေစလိမ့္မည္ ။ အက်ဳိးဆက္မ်ားမွာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွေပမည္ ။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ ဆန္.က်င္ေရးအား ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကုိ နက္ရႈိင္းစြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္အတြက္ အခြင့္အလမ္းတစ္ရပ္အျဖစ္ အသုံးခ်နုိင္ေပမည္ ။ ဤျပႆနာမ်ားသည္ ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္တြင္ ေပၚေပါက္လာသည့္ ျပႆနာမ်ားျဖစ္သည့္အတြက္ နည္းလမ္းေဟာင္းမ်ားကုိ အသုံးျပဳ၍ ေျဖရွင္းနုိင္မည္မဟုတ္ေပ ။ ပထမဦးစြာ ဤျပႆနာမ်ား၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ားကုိ နားလည္သေဘာေပါက္ရန္လုိသည္ ။ သုိ.မွသာလွ်င္ ၎တုိ.ကုိ ေျဖရွင္းနုိင္မည့္ ထိေရာက္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ရွာေဖြနုိင္ေပလိမ့္မည္ ။
ဥပမာအားျဖင့္ ေဟာင္ေကာင္တြင္ ၁၉၆၀ ခုနွစ္မ်ားအတြင္းက အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ားမွာ အလြန္ပင္စုိးရိမ္ဖြယ္ရာျဖစ္သည္ ။ ဥပေဒစုိးမုိးေရး ေအဂ်င္စီမ်ားသည္ စုိးရိမ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ အက်င့္ပ်က္ေနၾကသည္ ။ ထုိ.ေနာက္ ၁၉၇၀ ခုနွစ္မ်ားအတြင္း၌ လြတ္လပ္ေသာ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈတုိက္ဖ်က္ေရး ေကာ္မရွင္ကုိ စတင္ဖြဲ.စည္းခဲ့သည္ ။ “အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ ဆန္.က်င္ေရးမုန္တုိင္း”ဟူေသာ ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကားပင္ ရုိက္ကူးခဲ့သည္ ။ ထုိ.ေနာက္ပုိင္း၌မူ အေျခအေနမ်ား သိသိသာသာ တုိးတက္လာခဲ့သည္ ။
အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈသည္ စီးပြါးေရးယဥ္ေက်းမႈ အတုိင္းအတာတစ္ခုထိ ဖြံ.ျဖိဳးလာသည့္အဆင့္ထိတုိင္ ျဖစ္ေပၚေနတက္သည္ ။ သုိ.ေသာ္ ေနာက္ပုိင္း၌ အစုိးရဝန္ထမ္းမ်ားနွင့္ ဥပေဒစုိးမိုးေရး ဝန္ထမ္းမ်ား၏ အရည္အေသြးမ်ား တုိးတက္လာျပီး သူတုိ.၏ လစာနွင့္အျခားခံစားခြင့္မ်ား ျမင့္တက္လာသည္နွင့္အမွ် အေျခအေနမ်ား ေျပာင္းလဲလာသည္ ။ ယေန.ေခတ္ ေဟာင္ေကာင္သည္ ယခင္ကနွင့္မတူ မ်ားစြာျခားနားသြားျပီျဖစ္သည္ ။ တျခားဖြံ.ျဖိဳးဆဲတုိင္းျပည္မ်ား၌လည္း အလားတူအေျခအေနမ်ား တည္ရွိခဲ့သည္ ။ ေဈးကြက္စီးပြါးေရး၏ အေစာပုိင္းအဆင့္မ်ား၌ အာဏာနွင့္ေငြေၾကး ဖလွယ္မႈမ်ား ပါဝင္ေနတတ္သည္ ။ စီးပြါးေရး ဖြံ.ျဖိဳးလာျပီး တရားဥပေဒစနစ္အား ျပဳျပင္မြမ္းမံမႈနွင့္ ဒီမုိကရက္တစ္စနစ္ ထြန္းကားလာမႈတုိ.နွင့္အတူ အေျခအေနမ်ား တုိးတက္လာသည္ ။ အာဆီယံနုိင္ငံတခ်ဳိ.၌ အလားတူ အေတြ.အၾကံဳမ်ား ရွိခဲ့ဖူးသည္ ။
၁၉၈၉ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလအတြင္းက ေဟာင္ေကာင္ရွိ “တကန္ေပါင္”သတင္းစာတြင္ “ျပည္မၾကီးမွ ျခစားမႈမ်ားကုိ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာရန္ ၾကိဳးစားၾကည့္ျခင္း” ဆုိသည့္ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္ ပါရွိခဲ့သည္ ။ ၎သည္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ားကုိ စနစ္တက် ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာေလ့လာထားျခင္းျဖစ္သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္က ၎ေဆာင္းပါးကုိ ေအာက္ပါအတုိင္း မွတ္ခ်က္ေရး၍ (နုိင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ သုေတသန႒ါန ညႊန္ၾကားေရးမႈးခ်ဳပ္) ေပါက္တုန္ထံသုိ. ထပ္ဆင့္ေပးပုိ.ခဲ့သည္ ။ “ဤေဆာင္းပါးသည္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈကုိ ေလ့လာထားသည့္ ေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္ျဖစ္သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.အေနျဖင့္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈကုိ စူးစူးစုိက္စုိက္ ေလ့လာသုေတသနျပဳသည့္ အဖြဲ.တစ္ခု ဖြဲ.စည္းရန္လုိအပ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ ဗ်ဴဟာကုိ အဆုိျပဳခ်ျပကာ ဆြဲေဆာင္နုိင္စြမ္းရွိသည့္ ေဆာင္းပါးမ်ားျဖင့္ ရွင္းလင္းတင္ျပရမည္”ဟု မွတ္ခ်က္ေရးသားခဲ့သည္ ။
ထုိစဥ္က ဤအေၾကာင္းအရာကုိ စနစ္တက်ေလ့လာရန္ လုိအပ္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ယုံၾကည္ေနခဲ့သည္ ။ ၎ကုိ စူးစမ္းေလ့လာျပီးမွသာလွ်င္ အေျဖတစ္ခုကုိ အဆုိျပဳခ်ျပနုိင္ေပလိမ့္မည္ ။ ေခတ္ေဟာင္းက နည္းလမ္းေဟာင္းမ်ားကုိ ျပန္လည္အသုံးခ်ျခင္းသည္ ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းနုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ ။ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈကုိ တုိက္ဖ်က္ရန္အတြက္ဟု ဆုိေစဦးေတာ့ တင္းက်ပ္ျပင္းထန္လြန္းသည့္ ဗဟုိဦးစီး စီမံကိန္းစီးပြါးေရးစနစ္ကုိ ျပန္လည္က်င့္သုံးျခင္းသည္ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္မည္မဟုတ္ေပ ။ ၎မွာ ဆို.နင့္မည္ကုိ စုိးရိမ္ေၾကာက္လန္.သျဖင့္ ေနာက္ထပ္ဘယ္ေတာ့မွ မစားေသာက္ေတာ့သည့္နွယ္ျဖစ္ေပလိမ့္မည္ ။ ျပည္သူ.သမၼတနုိင္ငံကုိ တည္ေထာင္ခဲ့သည့္ အေစာပုိင္းနွစ္ကာလမ်ားအတြင္းက က်င့္သုံးခဲ့သည့္ လူထုလႈပ္ရွားမႈ ၊ လူတန္းစားတုိက္ပြဲ စသည့္နည္းစနစ္မ်ား ဥပမာအားျဖင့္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္သူမ်ားကုိ ေသဒဏ္စီရင္ျခင္း စသည့္နည္းလမ္းမ်ားကုိ က်င့္သုံးျခင္းသည္ အလုပ္မျဖစ္နုိင္ေပ။
ဤကဲ့သုိ.ေသာ အက်င့္ပ်က္မႈမ်ားသည္ စီးပြါးေရးနွင့္ လူမႈေရးစနစ္ အေျပာင္းအလဲကာလမ်ား၌ ေပၚေပါက္တတ္သည္။ စနစ္ေဟာင္းက အားနည္းျပီး ယုိယြင္းေနသည္ သုိ.ေသာ္ စနစ္သစ္သည္လည္း ေကာင္းမြန္စြာ မတည္ေထာင္ရေသးေပ ။ ထုိအေၾကာင္းေၾကာင့္ပင္ ဤျပႆနာကုိ အေျခခံက်က် ေျဖရွင္းရန္အတြက္ စီးပြါးေရးနွင့္ နုိင္ငံေရးစနစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကုိ ပုိ၍နက္ရႈိင္းစြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ. လုိအပ္ျခင္းျဖစ္သည္ ။
အာဏာနွင့္ေငြေၾကး ဖလွယ္မႈကုိ ဥပမာအေနျဖင့္ၾကည့္ပါ ။ ယခုအခါ စီးပြါးေရးမွာ ပုိ၍လြတ္လပ္လာသည္ ၊ လူသုံးကုန္ပစၥည္းမ်ားနွင့္ ေဈးကြက္မ်ား ၊ မ်ားစြာေသာ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းၾကီးမ်ားနွင့္ အဖြဲ.အစည္းမ်ားသည္ ေဈးကြက္အတြင္း ယွဥ္ျပဳိင္ေနၾကသည္ ။ သုိ.ေသာ္ အာဏာကုိမူ အစုိးရေအဂ်င္စီမ်ားက တစ္ဦးတည္းခ်ဳပ္ကုိင္ထားသည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ဆုိရေသာ္ စီးပြါးေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈသည္ လြတ္လပ္သည့္ ေဈးကြက္အျဖစ္သုိ. ပီပီျပင္ျပင္ အေကာင္အထည္မေပၚေသးေပ ။ စီမံကိန္း စီးပြါးေရးစနစ္၏ အၾကြင္းအက်န္မ်ားမွာ တည္ရွိေနဆဲျဖစ္သည္ ။ အကယ္၍ အသည္းအသန္ ယွဥ္ျပိဳင္ေနသည့္ ေဈးကြက္အတြင္းမွ တခ်ဳိ.ေသာယွဥ္ျပိဳင္သူမ်ားအေနျဖင့္ အာဏာပုိင္အဖြဲ.အစည္းမ်ား၏ မ်က္နွာသာေပးမႈကုိ ရရွိပါက သူတုိ.အေနျဖင့္ တျခားသူမ်ားနွင့္ မညီမွ်သည့္ အက်ဳိးအျမတ္ အမ်ားအျပား ရရွိေပမည္ ။
ဥပမာအားျဖင့္ စီမံကိန္းစီးပြါးေရး စနစ္အတြင္းမွ ကုန္စည္မ်ားကုိ ၎၏ျပင္ပသုိ. ေျပာင္းလဲျခင္းျဖင့္ ဆုိလုိသည္မွာ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကုိ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးစနစ္အတြင္းရွိ ကုန္စည္အေရာင္းဆုိင္တုိ.မွ ေလွ်ာ့ခ်ထားေသာ ေဈးနႈန္းျဖင့္ ဝယ္ယူျပီး ေဈးကြက္ေပါက္ေဈးျဖင့္ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ျခင္းျဖင့္ အက်ဳိးအျမတ္ ၾကီးမားစြာ ရရွိနုိင္သည္ ။ ေနာက္ထပ္တျခား ဥပမာတစ္ခုမွာ တခ်ဳိ.ေသာကုန္စည္တုိ.ကုိ တင္ပုိ.ခြင့္ တင္သြင္းခြင့္ ရရွိထားသူတုိ.အေနျဖင့္ ေဈးနႈန္းကြာဟမႈကုိ အခြင့္ေကာင္းယူ၍ အျမတ္ထုတ္နုိင္သည္ ။ ဤသုိ.ေသာ အေျခအေနမ်ဳိး၌ အာဏာနွင့္ေငြေၾကးမွာ ဆက္စပ္ေနျပီး လဲလွယ္ဖလွယ္နုိင္ျပီး တခ်ဳိ.ေသာ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားအေနျဖင့္ မညီမွ်သည့္ ယွဥ္ျပိဳင္မႈမွ အက်ဳိးအျမတ္ မ်ားစြာရရွိနုိင္သည္ ။ ရရွိလာသည့္ အက်ဳိးအျမတ္မ်ားစြာအနက္မွ တစ္စိတ္တစ္ပုိင္းကုိ လာဘ္ေငြတံစုိးလက္ေဆာင္ေပးရာတြင္ ျပန္လည္သုံးစြဲနုိင္သည္ ။
ဤျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းရန္အတြက္ တစ္ခုတည္းေသာနည္းလမ္းမွာ အစုိးရ လုပ္ငန္းမ်ားကို ခဲြျခားပစ္ရန္ ၊ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ အစုိးရမွ ရယူထားသည့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္ အာဏာမ်ားကုိ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသူမ်ားသုိ. လႊဲေျပာင္းေပးရန္နွင့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္အာဏာကုိ တစ္ဦးတည္းခ်ဳပ္ကုိင္ထားျခင္း သုိ.မဟုတ္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း၌ လုပ္ပုိင္ခြင့္အာဏာမ်ား အလြန္အကြ်ံ ရယူထားျခင္းကုိ ေျဖရွင္းရန္အတြက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ နက္ရႈိင္းစြာ ဆက္လက္အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမည္ျဖစ္သည္ ။ ဤသုိ.ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ အာဏာနွင့္ေငြေၾကး လဲလွယ္ဖလွယ္သည့္ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနကုိ ကန္.သတ္ရာေရာက္ေပသည္ ။ ဤသုိ.ေသာ ျပႆနာမ်ဳိးကုိ ေနာက္ထပ္ပုိ၍ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲျခင္းျဖင့္သာ ေျဖရွင္းနုိင္သည္ ။
အဖြဲ.အစည္းမ်ား တည္ေထာင္ျခင္းမွာ ေနာက္ထပ္အေရးပါသည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုျဖစ္သည္ ။ “လူသုံးကုန့္ပစၥည္း စီးပြါးေရးစနစ္”တြင္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား သက္ဝင္လႈပ္ရွားေနေစရန္နွင့္ ထိေရာက္စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္နုိင္ရန္အတြက္ အခြန္ရုံး ၊ ရဲ႒ြါန ၊ ဘဏ္လုပ္ငန္းမ်ားနွင့္ တျခားေအဂ်င္စီအမ်ဳိးမ်ဳိး အစရွိသည့္ သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္သည့္ အဖြဲ.အစည္းမ်ား ရွိရန္လုိသည္ ။ အကယ္၍ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားမွာ ျမင္သာထင္သာရွိ၍ အက်ဳိးရလာဒ္မ်ားကုိ လူအမ်ားသိေစရန္ ထုတ္ျပန္ေပးပါက အက်င့္ပ်က္မႈမ်ားတြင္ ပါဝင္ပက္သက္မႈမ်ား ေလ်ာ့နည္းသြားနုိင္ရာသည္ ။
ေဟလုံက်န္းျပည္နယ္အတြင္း၌ စုိက္ပ်ဳိးေရးဆုိင္ရာ ဘဏ္ေခ်းေငြမ်ားကုိ နွစ္စဥ္ လူအမ်ားသုိ. ေၾကညာသည့္ ေဒသတစ္ခုရွိေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ၾကားဖူးသည္ ။ မည္သူကေခ်းေငြရ၍ အက်ဳိးအျမတ္မည္မွ် ျပန္လည္ရရွိေၾကာင္းကုိ တရားဝင္ ထုတ္ျပန္ေၾကညာသည္ ။ ဤသုိ.ျဖင့္ အာဏာနွင့္လုပ္ပုိင္ခြင့္တုိ.ကုိ ျပန္လည္စိစစ္သည့္လုပ္ငန္း၌ ျပည္သူအမ်ား ပါဝင္လာနုိင္သည္ ။ ျမင္သာထင္သာမႈနည္းေလ မသမာမႈျပဳလုပ္ရန္ ပုိ၍လြယ္ကူေလျဖစ္သည္ ။ ဤအခ်က္ေၾကာင့္ပင္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ားကုိ တုိက္ဖ်က္ရန္အတြက္ အဖြဲ.အစည္းမ်ား ဖြဲ.စည္းရျခင္းျဖစ္သည္ ။ ေဘဂ်င္းျမဴနီစီပယ္အတြင္းရွိ ေဒါင္ခ်န္ခရုိင္သည္ ဤအခ်က္တြင္ နာမည္ေကာင္းျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားသည္ ။ ဤသုိ.လုပ္ျခင္းသည္ လူထု၏ ေထာက္ခံမႈကုိ လြယ္ကူစြာ ရရွိေစသည္ ။
အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈကုိ တုိက္ဖ်က္ရန္အတြက္ နုိင္ငံေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမည္ ။ ထြန္းသစ္စ နုိင္ငံမ်ား၌ ဖြံ.ျဖိဳးေရး၏ အေစာပုိင္းကာလမ်ားတြင္ အက်င့္ပ်က္မႈမ်ား က်ယ္က်ယ္ျပန္.ျပန္. ပ်ံ.နွံ.သည့္ကာလမ်ား ရွိခဲ့သည္။ စီးပြါးေရးက လွ်င္ျမန္သည့္ အျမန္နႈန္းျဖင့္ ၾကီးထားလာခ်ိန္တြင္ နုိင္ငံေရး အာဏာမွာ တစ္ေနရာတည္း၌ လြန္မင္းစြာ စုစည္းေနသည္ ။ အစိုးရအရာရွိမ်ား၏ အျပဳအမူမ်ားကုိ ျပည္သူလူထုက မစီစစ္နုိင္ေပ ။ အကယ္၍ နုိင္ငံေရးပါတီတစ္ခုသည္ ၎၏အာဏာကုိ ျပန္လည္မစစ္ေဆးပါက အရာရွိမ်ားသည္ လြယ္ကူစြာ အက်င့္ပ်က္ျခစားနုိင္ၾကသည္ ။ ေနာက္ဆုံး၌ ဒီမုိကရက္တစ္ နုိင္ငံေရးစနစ္ကုိ တည္ေထာင္ျခင္း ၊ ပို၍အမ်ဳိးအစားစုံလင္ က်ယ္ျပန္.ေသာ နုိင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ား ျပဳလုပ္ေဖာ္ေဆာင္ျခင္း ၊ နုိင္ငံေရး ျဖစ္စဥ္မ်ားတြင္ ျပည္သူလူထု ပုိ၍႔ပါဝင္ပက္သက္လာျခင္းနွင့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္နွင့္အာဏာတုိ.ကုိ ျပည္သူလူထု၏ အျမင္ျဖင့္ ျပန္လည္စစ္ေဆးနုိင္ျခင္း စသည့္နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ အေျခအေနမ်ား ပုိ၍ေကာင္းမြန္တုိးတက္လာေစသည္ ။ အာဆီယံနုိင္ငံတခ်ဳိ.နွင့္ တုိင္ဝမ္တုိ.သည္ ဤနည္းျဖင့္ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကသည္ ။ စီးပြါးေရး အေျခခံမ်ား ေျပာင္းလဲလာသည္နွင့္အမွ် နုိင္ငံေရးစနစ္ကုိလည္း ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္ လုိအပ္လာသည္ ။
ေနာက္ထပ္တျခားအေရးၾကီးသည့္ (အေရးအပါဆုံး မရွိမျဖစ္ဟု ဆုိရမည့္) အခ်က္တစ္ခုမွာ တရားေရးစနစ္နွင့္ လြတ္လပ္၍ အမွီအခုိကင္းသည့္ ဥပေဒစုိးမိုးေရးတုိ.ျဖစ္သည္ ။ အကယ္၍ လြတ္လပ္သည့္ တရားဥပေဒ စုိးမိုးမႈမရွိပဲ အာဏာရ နုိင္ငံေရးပါတီက ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္နုိင္စြမ္းရွိေနပါက အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈကုိ ဘယ္ေသာအခါမွ် ထိေရာက္စြာ ေျဖရွင္းနုိင္မည္မဟုတ္ေပ ။
ဤအခ်က္အားလုံးကုိ ဗဟုိေကာ္မတီ အတြင္းေရးမႈးမ်ား အစည္းအေဝး၌ ကြ်န္ေတာ္တင္ျပခဲ့သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ယေန.အခ်ိန္ထိတုိင္ေအာင္ ဤျပႆနာကုိ ထိေရာက္စြာ ေျဖရွင္းပုံမရွိေပ ။
ဇြန္လ ၄ ရက္ေနာက္ပုိင္း လီပင္းနွင့္အေပါင္းအပါမ်ားက ကြ်န္ေတာ့္အား ေဝဖန္ေနၾကခ်ိန္က ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ျဖစ္စဥ္၌ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈကုိ ေရွာင္လႊဲ၍ မရနုိင္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည့္အတြက္ အက်င့္ပ်က္မႈနွင့္ပက္သက္၍ ကြ်န္ေတာ္သည္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ေစ လႊတ္ေပးထားသည့္ သေဘာထားရွိသည္ဟု ကြ်န္ေတာ့္အား စြပ္စြဲၾကသည္ ။ အေျခအျမစ္မရွိသည့္ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္အား စြပ္စြဲရန္အတြက္ သူတုိ.အတြက္ ဘယ္ေသာအခါမွ် စကားလုံး ရွားပါးမည့္ပုံမရွိေပ ။
တကယ္တမ္း၌ ကြ်န္ေတာ့္စိတ္တြင္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈကုိ မ်ားစြာ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းလုိသည္ ။ အက်င့္ပ်က္မႈ ဆန္.က်င္တုိက္ဖ်က္ေရးနွင့္ပက္သက္၍ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ မတ္လအတြင္းက်င္းပခဲ့သည့္ ဗဟုိေကာ္မတီစုံညီအစည္းအေဝးနွင့္ ဇြန္လအတြင္း က်င္းပခဲ့သည့္ ေပၚလစ္ဗ်ဴရုိ အစည္းအေဝး ၂ ရပ္လုံး၌ ကြ်န္ေတာ္ တင္ျပေဆြးေႏြးခဲ့သည္ ။ ေအာက္ေျခအဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးမ်ား၏ အေတြ.အၾကံဳမ်ားကုိ ၾကားနာသည့္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားစြာကုိလည္း ကြ်န္ေတာ္ က်င္းပခဲ့သည္ ။ ျပႆနာကုိ မွန္ကန္စြာ ေျဖရွင္းနုိင္သည့္ အေျဖတစ္ရပ္ ရွာေဖြေတြ.ရွိနုိင္လိမ့္မည္ဟူေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ ဆန္.က်င္တုိက္ဖ်က္ေရးကို စိတ္အားတက္ၾကြစြာ ကြ်န္ေတာ္ ေလ့လာခဲ့သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္သည္ အျပစ္က်ဴးလြန္ေၾကာင္း သက္ေသခံထြက္ဆုိရန္အတြက္ ကြ်န္ေတာ့္စကားလုံးတုိ.ကုိ လီပင္းနွင့္ အေပါင္းအပါမ်ားက ထုတ္နႈတ္ကုိးကားၾကျခင္းသည္ လုံးဝမတရားေပ ။
ဤျပႆနာမွာ ယေန.ထိတုိင္ ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနဆဲျဖစ္သည္ဟု ယူဆရသည္ ။
(ေက်ာက္က်ိယန္၏ Prisoner of the State စာအုပ္မွ Part 3, Chapter 12 Coping with Corruption ကို ဘာသာျပန္ဆုိထားျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။)

Sunday, September 26, 2010

တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရး ဖြံ.ျဖဳိးတုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ား ၊ အခန္း ၁၁ (နုိင္ငံေတာ္ အက်ဥ္းသား)

အပုိင္း ၃
တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရး ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ား
အခန္း ၁၁
ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား စတင္တာထြက္ျခင္း
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၏ အေစာပုိင္းကာလ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားက ေက်ာက္ကုိ အားတက္လာေစျပီး
ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား ဖြံ.ျဖိဳးေရးအတြက္ ပုိ၍ရဲရင့္ေသာ ဗ်ဴဟာမ်ားကုိ ခ်မွတ္လာေစရန္
ေစ့ေဆာ္တြန္းအားေပးခဲ့သည္ ။ ထုိေဒသတြင္ ပုိ.ကုန္ဦးစားေပး စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားသာ
လုံးလုံးအေကာင္အထည္ေဖာ္မည့္ အယူအဆျဖစ္သည္ ။ ကမ္းရုိးတန္းေဒသ တစ္ေလွ်ာက္တြင္
အထူးစီးပြါးေရးဇုန္မ်ား အေျမာက္အမ်ား ထူေထာင္ထားျပီးျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း
ပို၍က်ယ္ျပန္.သည့္ မူဝါဒမ်ားက အလွ်င္အျမန္ ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေစျပီး တရုတ္ျပည္ကုိ ကမၻာ့စီးပြါးေရးနွင့္
ခ်ိတ္ဆက္ေပးလိမ့္မည္ဟု ေက်ာက္က ယုံၾကည္သည္ ။ သူ.ကုိ အခ်ိန္ေပးပါက ဤစိတ္ကူးစိတ္သန္းကုိ
ပုိ၍နက္ရႈိင္းစြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္လိမ့္မည္မွာ ထင္ရွားလွသည္ ။
၁၉၈၇ ခုနွစ္ ေဆာင္းရာသီ၌ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားသုိ. ကြ်န္ေတာ္ စစ္ေဆးေရးခရီးထြက္ခဲ့သည္ ။ ထို.ေနာက္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလအတြင္း၌ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား ဖြံ.ျဖိဳးေရးအတြက္ မဟာဗ်ဴဟာမ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္ အဆုိျပဳခဲ့သည္။
ထုိခရီးစဥ္မ်ားအတြင္း၌ နုိင္ငံတကာေဈးကြက္သည္ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၏ ဖြံ.ျဖိဳးေရးကုိ အရွိန္ျမွင့္တင္ရန္အတြက္ အေျခအေနေကာင္းမ်ား တည္ရွိေနသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ ပုိ၍ယုံၾကည္လာခဲ့သည္ ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ လုပ္အားအဓိက အသုံးျပဳရသည့္ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ားသည္ လုပ္သားေပါမ်ား၍ လုပ္အားခ ေဈးသက္သာသည့္ေနရာမ်ားသုိ. အျမဲေရႊ.ေျပာင္းေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ တခ်ဳိ.ေသာ ဖြံ.ျဖိဳးျပီးနုိင္ငံမ်ားသည္ သူတုိ.၏ ထုတ္ကုန္မ်ားကုိ အသိပညာအရ ၊ နည္းပညာအရ ပို၍ျမင့္မားသည့္ သုိ.မဟုတ္ အရင္းအနွီးအရ ပုိ၍ရင္းနွီးျမႈပ္နွံရသည့္ ထုတ္ကုန္မ်ားသုိ. ေျပာင္းလဲလာေနၾကသည္ ။ ဤအခ်က္က ဖြံ.ျဖိဳးဆဲနုိင္ငံမ်ားအတြက္ အခြင့္အလမ္းေကာင္းမ်ား ေပၚထြက္လာေစသည္ ။ ဤသည္မွာ သဘာဝပင္ျဖစ္သည္ ။ ဂ်ပန္သည္ ဤလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း လုိက္ခဲ့သည္ ။ အာရွ၏ က်ားေလးေကာင္ျဖစ္သည့္ တုိင္ဝမ္ ၊ စကၤာပူ ၊ ေဟာင္ေကာင္နွင့္ ေတာင္ကုိရီးယားတုိ.သည္လည္း ထုိနည္းအတုိင္းပင္ျဖစ္သည္ ။ ဤသည္မွာ က်ားေလးေကာင္ စတင္တာထြက္ ပ်ံသန္းသည့္ ပုံစံျဖစ္သည္ ။
ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားသည္ ၾကီးမားသည့္ အားသာခ်က္မ်ား ရွိေနသည္ ။ ၎တုိ.တြင္ တျခားဖြံ.ျဖိဳးဆဲနုိင္ငံမ်ားထက္ မ်ားစြာသာလြန္သည့္ အရည္အခ်င္း ျမင့္မားသည့္ လုပ္သားမ်ားရွိေနသည္ ။ သယ္ယူပုိ.ေဆာင္ေရး အဆင္ေျပသည္ ၊ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား လြယ္လင့္တကူ ရရွိနုိင္ျပီး လူအမ်ားသည္ နုိင္ငံတကာ ေဈးကြက္၏ အေျခအေနနွင့္ ယွဥ္ျပိဳင္မႈမ်ားကုိ သိရွိနားလည္ၾကျပီးလွ်င္ ကုန္းတြင္းပုိင္းေဒသမ်ားထက္ ပုိ၍လွ်င္ျမန္စြာ တုံ.ျပန္နုိင္ၾကသည္ ။ အေျခခံအေဆာက္အအုံက ပုိ၍ေကာင္းမြန္ျပီး အေသးစားနွင့္ ခ်ည္ထည္လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ထုတ္လုပ္နုိင္စြမ္း ပုိ၍ေကာင္းမြန္သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားတြင္ အာရွက်ားမ်ား ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့သည့္ လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း ေလွ်ာက္လွမ္းနုိင္သည့္ အေျခအေနအားလုံး ရွိေနသည္ ။
ဤခ်ဥ္းကပ္နည္းက ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၏ ဖြံ.ျဖိဳးမႈကုိ အရွိန္တင္ေပးနုိင္လိမ့္မည္ ။ အဆုိျပဳထားသည့္ ဗ်ဴဟာက ပုိ.ကုန္ဦးစားေပးသည့္ စီးပြါးေရးစနစ္ တည္ေထာင္ရန္ ေဖာ္ျပထားသည္ ။ အဓိပၸါယ္မွာ လူသန္းေပါင္း ၁၀၀ မွ သန္းေပါင္း ၂၀၀ ထိ ကမၻာ့ေဈးကြက္သုိ. ဝင္ေရာက္လာမည္ျဖစ္ျပီး နုိင္ငံတကာနွင့္ ယွဥ္ျပိဳင္လာမည္ျဖစ္သည္ ။ ၎က “နုိင္ငံတကာသုိ. ဆန္.တန္းဆက္သြယ္ထားသည့္ အစြန္းနွစ္ဖက္”ကုိ အားေပးျမႈင့္တင္ေပးေပလိမ့္မည္ ။ ဆုိလုိသည္မွာ အျပီးသတ္ကုန္ေခ်ာမ်ား နုိင္ငံတကာေဈးကြက္သုိ. ျဖည့္သြင္းျပီး နုိင္ငံတကာေဈးကြက္မွ ကုန္ၾကမ္းနွင့္ တျခားရင္းျမစ္မ်ားကုိ တင္သြင္းမည္ျဖစ္သည္ ။ အကယ္၍ ျပည္ပသုိ.တင္ပုိ.သည့္ ပုိ.ကုန္ထုတ္လုပ္မႈကုိ ျပည္တြင္းရင္းျမစ္မ်ားအေပၚတြင္သာ လုံးလုံးလ်ားလ်ား မွီခုိေနမည္ဆုိပါက ျပည္တြင္းကုန္စည္ျပတ္လပ္မႈဆီသုိ. ဦးတည္သြားေပလိမ့္မည္ ။ နုိင္ငံ၏ အေရွ.ပုိင္း ၊ အလယ္ပုိင္းနွင့္ အေနာက္ပုိင္းေဒသမ်ားအၾကား ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းအတြက္ ယွဥ္ျပိဳင္မႈက နုိင္ငံ၏ စီးပြါးေရးကုိ မတည္မျငိမ္ ျဖစ္ေစေပလိမ့္္မည္ ။
ဤမဟာဗ်ဴဟာကုိ အဆုိျပဳတင္ျပေသာအခါ၌ ရဲေဘာ္ေရွာင္ပင္းက ေထာက္ခံျပီး မ်ားစြာခ်ီးက်ဴးခဲ့သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ မည္သည့္အခြင့္အေရးမွ် လက္လြတ္မသြားေစရန္အတြက္ ရဲရင့္၍ ျပတ္သားေသာ အေရးယူေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားကုိ ေဖာ္ေဆာင္ျခင္းျဖင့္ အခြင့္အေရးအားလုံးကုိ အမိအရ ဖမ္းဆုပ္သင့္ေၾကာင္း သူကေျပာသည္ ။ ကမ္းရုုိးတန္းေဒသ တခ်ဳိ.ကလည္း ေထာက္ခံၾကျပီး အားတက္သေရာ ရွိၾကသည္ ။ သူတုိ.၏ အနာဂတ္မ်ား မည္မွ်ေတာက္ပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သူတုိ. သိျမင္ၾကသည္ ။
သုိ.ေသာ္ ဆန္.က်င္ဖက္အျမင္မ်ားလည္း တည္ရွိေနေသးသည္ ။ နုိင္ငံေတာ္စီမံကိန္း ညႊန္ၾကားေရးမႈးခ်ဳပ္ ေယာ္ယိလင္နွင့္ လီပန္းတုိ.တြင္ စုိးရိမ္ပူပန္မႈမ်ား ရွိေနၾကသည္ ။ အပူခ်ိန္လြန္ကဲေနသည့္ နုိင္ငံ၏ စီးပြါးေရးကုိ ေျဖရွင္းရမည့္ကိစၥနွင့္ “ညင္သာသည့္ ဆင္းသက္နည္း”ျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ေျဖရွင္းရမည့္ အေရးတုိ.ကလည္း ရွိေနေသးသည္ ။ အကယ္၍ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၏ ဖြံ.ျဖိဳးတိုးတက္မႈကုိ အရွိန္ျမွင့္မည္ဆုိပါက စီးပြါးေရးသည္ တစ္ဖန္ျပန္လည္၍ အပူခ်ိန္လြန္ကဲမႈ ျဖစ္လာနုိင္မည္မဟုတ္ပါေလာ ။ တကယ္တမ္း၌ ဤအတြက္ စုိးရိမ္စရာမလုိေပ ။ အမ်ားေျပာေနၾကသည့္ “အပူခ်ိန္လြန္ကဲမႈ”ျပႆနာမွာ ဖြံ.ျဖိဳးတိုးတက္မႈ ေနွးလြန္းျခင္း ၊ ျမန္လြန္းျခင္းစသည့္ အေၾကာင္းတုိ.ေၾကာင့္ ျဖစ္ရသည္ဟု ရုိးစင္းစြာေျပာ၍မရနုိင္ေပ ။ ဖြံ.ျဖိဳးမႈအရွိန္နႈန္းမွာ အေျခအေနက လက္ခံစုပ္ယူနုိင္သည့္နႈန္းထက္ ေက်ာ္လြန္ေနျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ ျပႆနာ၏ အဓိကအေၾကာင္းရင္းမွာ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံလြန္ကဲျခင္း ၊ ျမႈပ္နွံထားသည့္ အရင္းအနွီးမ်ားအတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ ျပန္ရမႈေနွးေကြးျခင္း သုိ.မဟုတ္ အက်ဳိးအျမတ္ျပန္ရမႈ နည္းပါးျခင္းတုိ.ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ ထုိ.ျပင္ ဘ႑ာေငြသုံးစြဲမႈ မ်ားျပားျခင္းေၾကာင့္ လည္ပတ္ေနသည့္ ေငြေၾကးမ်ား အလွ်ံပယ္ ပုိလြန္မ်ားျပားေနျခင္းကလည္း အေၾကာင္းတစ္ခုျဖစ္သည္ ။
အကယ္၍ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားသည္ ဤဗ်ဴဟာျဖင့္ ဆက္လက္အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားပါက ဤျပႆနာမ်ား ေပၚထြက္လာလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ ။ ပထမအခ်က္အားျဖင့္ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ ၾကီးမားမ်ားျပားစြာ မလုိအပ္ျခင္း ၊ ဒုတိယအခ်က္ ထုတ္ကုန္မ်ားကုိ လွ်င္ျမန္စြာ ေရာင္းခ်နုိင္ျခင္းနွင့္ တတိယအခ်က္ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းမ်ားကုိ နိုင္ငံရပ္ျခားမွ တင္သြင္းနုိင္ျခင္းတုိ.ေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။
အာရွက်ားေလးေကာင္၏ စီးပြါးေရးမ်ားက ဤအခ်က္ကုိ သက္ေသျပျပီးျဖစ္သည္ ။ သူတုိ.၏ ပုိ.ကုန္ဦးစားေပး စီးပြါးေရးစနစ္မ်ားကုိ စတင္ေဖာ္ေဆာင္ခ်ိန္မွာ နႈိင္းယွဥ္ျခင္းအားျဖင့္ ၾကည့္ပါက ေငြေၾကးေဖာင္းပြေနသည့္ အခ်ိန္ကာလျဖစ္ျပီး လုပ္အားအဓိက အသုံးျပဳထုတ္လုပ္ရသည့္ ထုတ္ကုန္မ်ားကုိ တင္ပုိ.၍ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းမ်ားကုိ တင္သြင္းခဲ့ၾကသည္ ။ ရလာဒ္မွာ သူတုိ.၏ စီးပြါးေရး ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္မႈကုိ အရွိန္ျမွင့္တင္နုိင္ျပီး နွစ္မ်ားစြာေတာက္ေလွ်ာက္ ေရရွည္တည္တံ့ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားနုိင္ခဲ့သည္ ။ တစ္ျပိဳင္တည္းမွာပင္ သူတုိ.၏ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈနႈန္းမ်ား ေလ်ာ့က်လာျပီး စီးပြါးေရးမွာ ပုိ၍တည္ျငိမ္စြာ ၾကီးထြားလာခဲ့သည္ ။
တရုတ္ျပည္သည္ မတူကြဲျပားျခားနားသည့္ ေဒသမ်ားစြာပါဝင္သည့္ ၾကီးမားသည့္ တုိင္းျပည္ၾကီးျဖစ္သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ မၾကာခဏဆုိသလုိပင္ တစ္နုိင္ငံလုံးအတြက္ သင့္ေတာ္သည့္ ခ်ဥ္းကပ္ေျဖရွင္းပုံ တစ္မ်ဳိးတည္းကုိ အသုံးျပဳေလ့ရွိသည္ ၊ သုိ.ေသာ္ ထုိအခ်က္က ေဒသတစ္ခုခ်င္းစီ၏ အားသာခ်က္နွင့္ ထူးျခားသည့္ သဘာဝမ်ားကုိ လ်စ္လ်ဴရႈထားသလုိရွိသည္ ။ ဥပမာအားျဖင့္ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားသည္ စီးပြါးေရး အပူခ်ိန္လြန္ကဲမႈမရွိေစပဲ ပုိ၍လွ်င္ျမန္စြာ ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္နုိင္သည္ ။ သုိ.ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ တစ္နုိင္ငံလုံးနွင့္ သက္ဆုိင္သည့္ ျပႆနာမ်ားကုိ ေလွ်ာ့ခ်ဖုိ. ၾကိဳးစားေနသည့္အတြက္ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၏ ဖြံ.ျဖိဳးမႈကုိလည္း ကန္.သတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားစြာ လက္လႊတ္ခဲ့ရသည္ ။ ထုိနည္းအတုိင္း နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္ ။ တစ္စုံတစ္ခုကုိ လုပ္ရန္ရွိပါက တစ္နုိင္ငံလုံး၌ ကြ်န္ေတာ္တုိ. လုပ္ေဆာင္ၾကသည္ ။ အေျခအေနမ်ားကုိ အရွိန္ေလွ်ာ့ခ်ရန္ရွိပါက ေဒသအားလုံး၌ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ေလွ်ာ့ခ်ၾကသည္ ။ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားသည္ အခြင့္အလမ္းမ်ားစြာကုိ အၾကိမ္မ်ားစြာ လက္လႊတ္ခဲ့ရသည္ ။
ပါတီဝါရင့္တခ်ဳိ.တြင္လည္း တျခားစုိးရိမ္ပူပန္မႈမ်ားရွိသည္ ။ ဥပမာအားျဖင့္ “နုိင္ငံတကာသုိ. ဆန္.တန္းဆက္သြယ္ထားသည့္ အစြန္းနွစ္ဖက္”သည္ ေကာင္းမြန္သည့္ သေဘာတရားတစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း ထုိအခ်က္ကုိ သက္ေသျပနုိင္ရန္မလြယ္ကူဟု ခ်န္ယန္းက စုိးရိမ္သည္ ။ သူ၏ ပူပန္မႈကုိ ကြ်န္ေတာ္နားလည္နုိင္ပါသည္ ။ အကယ္၍ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းမ်ားကုိ တင္သြင္းရန္ သေဘာတူခဲ့ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ ထုတ္ကုန္မ်ားကုိ နုိင္ငံရပ္ျခားသုိ. မတင္ပုိ.နုိင္ပါက ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ နုိင္ငံျခားေငြမ်ားကုိ မည္ကဲ့သုိ. တည္ျငိမ္မွ်တေအာင္ ထိန္းသိမ္းမည္နည္း ။ သုိ.ေသာ္ သူ၏ ပူပန္မႈကုိ နားလည္နုိင္စရာရွိေသာ္လည္း တကယ့္ေမးခြန္းမွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ.တြင္ ဤကဲ့သုိ.ေသာ အေျခအေနေပးမႈ အားသာမႈမ်ား ရွိေနျပီး ၊ အာရွက်ားေလးေကာင္သည္လည္း ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းနုိင္စြမ္းရွိခဲ့သကဲ့သုိ. ကြ်န္ေတာ္တုိ.လည္း အဘယ့္ေၾကာင့္ ဤသုိ.မလုပ္နုိင္ရပါမည္နည္း ။ ကြ်န္ေတာ္တုို.လည္း မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ မယွဥ္ျပိဳင္နုိင္ရပါမည္နည္း ။
အတားအဆီး ၂ ခုရွိသည္ ။ နုိင္ငံျခား ကုန္သြယ္မႈစနစ္နွင့္ နုိင္ငံပုိင္လုပ္ငန္းတုိ.ျဖစ္သည္ ။ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား ဖြံ.ျဖိဳးေရး ဗ်ဴဟာကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္အတြက္ နုိင္ငံျခားကုန္သြယ္မႈကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္နွင့္ ကုန္သြယ္မႈျပဳလုပ္သူမ်ားအေနျဖင့္ သူတုိ.၏ အျမတ္နွင့္ အရႈံးမ်ားအတြက္ သူတုိ.ကုိယ္တုိင္ တာဝန္ခံဖုိ.ျဖစ္သည္ ။ ထုိစဥ္အခ်ိန္က “ပမာဏ ၾကီးမားမ်ားျပားသည့္ သြင္းကုန္နွင့္ ထုတ္ကုန္တုိ.ကုိ ေနွာင့္ေနွးမႈ မရွိေစပဲ ခြင့္ျပဳရန္” ကြ်န္ေတာ္ အဆုိျပဳတင္ျပေနခ်ိန္ျဖစ္သည္ ။ မ်ားျပားသည့္ သြင္းကုန္နွင့္ ထုတ္ကုန္တုိ.ကုိ အေနွာင့္အေနွးမရွိ ျပဳလုပ္နုိင္ေစရန္အတြက္ နုိင္ငံျခားကုန္သြယ္မႈစနစ္၌ အတားအဆီးမ်ားကုိ ဖယ္ရွားရန္ျဖစ္သည္ ။
ေနာက္တစ္ခုမွာ နုိင္ငံပုိင္ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ မည္သုိ.ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ လုပ္မည္နည္းဆုိသည့္ ကိစၥျဖစ္သည္ ။ “ထမင္းတစ္ပန္ကန္းထဲမွစားသည့္” အေလ့အထ သုိ.မဟုတ္ “အျမတ္ကုိယူျပီး အရႈံးကုိမူ မွ်ေဝက်ခံေစသည့္” အေလ့အထကုိ ေျပာင္းလဲရန္ လြယ္ကူမည္မဟုတ္ေပ ။ ပထမဦးစြာ ကန္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၌ ျမိဳ.နယ္ပုိင္ လုပ္ငန္းမ်ား တည္ေထာင္ရန္ ကြ်န္ေတာ္အေလးထားသည္ ။ ဤလုပ္ငန္းမ်ားသည္ ေျပာင္းလြယ္ျပင္လြယ္ျပီး လုပ္ရကုိင္ရ ဆက္ဆံရ လြယ္ကူအဆင္ေျပသည္ ။ ျမိဳ.နယ္ပုိင္ လုပ္ငန္းမ်ားစြာကုိ ကြ်န္ေတာ္ေလ့လာၾကည့္ရာ သူတုိ.သည္ အခ်ိန္မွီ ျဖန္.ျဖဴးပုိ.ေဆာင္နုိင္၍ အရည္အေသြးကို ဂရုစုိက္အေလးထားေသာေၾကာင့္ အသိအမွတ္ျပဳမႈ မ်ားစြာရရိွသည္ ။
တတိယအခ်က္ စုိးရိမ္ပူပန္မႈမွာ စီမံကိန္းေရးဆြဲေရးနွင့္ နုိင္ငံျခားကုန္သြယ္မႈတြင္ ပါဝင္ပက္သက္ေနၾကသည့္ ပညာရွင္မ်ား၏ စုိးရိမ္မႈမ်ားျဖစ္သည္ ။ အာရွက်ားမ်ားသည္ အလြန္ေသးငယ္ၾကျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ.ကမူ အလြန္ၾကီးမား၍ လူဦးေရ အလြန္မ်ားျပားသည့္ အခ်က္ကုိ သူတုိ.က ေထာက္ျပၾကသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ထုတ္လုပ္သမွ် ထုတ္ကုန္အကုန္လုံးကုိ နုိင္ငံရပ္ျခားသုိ. တင္ပုိ.ေရာင္းခ်နုိင္ပါမည္ေလာဟု သူတုိ.က ေတြးေတာစုိးရိမ္ၾကသည္ ။
ဤကိစၥကို ဤသုိ.စဥ္းစားၾကည့္နုိင္သည္ ထုတ္ကုန္မ်ား၏ အရည္အေသြး ေကာင္းမြန္ျပီး ေဈးနႈန္းသက္သာေနသေရြ. ေဈးကြက္၌ သူတုိ.၏ေနရာကုိ သူတုိ.ရွာေဖြေတြ.ရွိနုိင္ေပလိမ့္မည္ ။ ေဈးကြက္သည္ သင့္အတြက္ ေဈးကြက္ေဝစု ရရွိသြားျပီးသည္နွင့္ ေနာက္ထပ္ ထပ္မံ၍ ေနရာမရရွိနုိင္ေတာ့ေအာင္ အရြယ္ပမာဏအရ ရပ္တန္.၍ ျငိမ္သက္သြားသည့္ သေဘာမ်ဳိးမရွိပါ ။ နုိင္ငံတကာေဈးကြက္တြင္ လစ္ဟာေနသည့္ေနရာနွင့္ ျပတ္လပ္ေနသည့္ ကုန္စည္ဟူ၍ မရွိသည္မွာ ေသခ်ာပါသည္ ။ အဓိကအခ်က္မွာ သင္မည္မွ် ေနရာရ၍ ၊ ကြ်န္ေတာ္မည္မွ် ေနရာရသနည္းဟူသည့္ ေဈးကြက္ေဝစု ရရွိေရးသာျဖစ္သည္ ။ စုစုေပါင္း ပမာဏမွာမူ စီးပြါးေရး ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္မႈနွင့္အတူ ၾကီးမားတုိးတက္လာမည္ျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္ ေဈးကြက္ေဝစုမွာမူ ေျပာင္းလဲနုိင္သည့္ ကိန္းရွင္တစ္ခုျဖစ္ျပီး ယွဥ္ျပိဳင္နုိင္စြမ္းေပၚ၌ မူတည္ေနသည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ပင္ ဖြံ.ျဖိဳးျပီးနုိင္ငံမ်ားသည္ လုပ္အားအဓိက အသုံးျပဳထုတ္လုပ္ရသည့္ ကုန္စည္ထုတ္လုပ္မႈတုိ.ကုိ ရပ္တန္.ျပီး သူတုိ.၏ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ျပန္လည္၍ ထိန္းညွိေျပာင္းလဲခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္ ။ ထြန္းသစ္စ စီးပြါးေရးနုိင္ငံမ်ား အရွိန္ရ ပ်ံသန္းနုိင္လာသည္နွင့္အမွ် သူတုိ.၏ လုပ္အားခမွာလည္း ျမင့္တက္လာျပီးလွ်င္ သူတုိ.၏ အားသာခ်က္မ်ားမွာလည္း တျဖည္းျဖည္းနွင့္ ဆုံးရႈံးလာသည္ ။ ဥပမာအားျဖင့္ ဂ်ပန္သည္ ၎၏လုပ္အားအဓိက အသုံးျပဳရသည့္ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ားကုိ အာရွက်ားေလးေကာင္သုိ. ေျပာင္းေရႊ.ခဲ့သည္ ။ သုိ.ေသာ္ ယခုအခ်ိန္တြင္မူ အာရွက်ားမ်ားသည္ သူတုိ.၏ ဤအားသာခ်က္မ်ားကုိ လက္လြတ္ခဲ့ရျပီျဖစ္သည္ ။
တရုတ္ျပည္ကဲ့သုိ.ေသာ တုိင္းျပည္တစ္ခု၌ လုပ္အားရင္းျမစ္ မ်ားစြာရွိသည့္ အားသာခ်က္ရွိသည္ ။ အနာဂတ္အတြက္ စုိးရိမ္ပူပန္ေနရန္မလုိေပ ။ ပထမဦးဆုံးေျခလွမ္းကို လွမ္းျပီးသည္နွင့္ ဒုတိယနွင့္ တတိယ ေျခလွမ္းတုိ.ကုိ လွမ္းနိုင္သည္ ။ လုပ္အားအဓိက အသုံးျပဳထုတ္ကုန္တုိ.ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ. တင္ပုိ.သည္ေနသည္နွင့္အမွ် အရင္းအနွီးနွင့္ ေခတ္မွီနည္းပညာတုိ.ကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ. စုေဆာင္းသင္ယူနုိင္ျပီး နိုင္ငံတကာနွင့္ယွဥ္၍ အရင္းအနွီးအရေသာ္လည္းေကာင္း အဆင့္ျမင့္နည္းပညာသုံး ထုတ္ကုန္တုိ.အရေသာ္လည္းေကာင္း ယွဥ္ျပိဳင္နုိင္စြမ္းရွိလာေပမည္ ။
သုိ.ေသာ္ ထုိအခ်က္မွာ အနာဂတ္ဖြံ.ျဖိဳးမႈအတြက္ ေမးခြန္းမ်ားျဖစ္ျပီး ေၾကာက္ရြံ.စုိးရိမ္ေနရန္မလုိေပ ။ ဤသည္မွာ အစကနဦးမွ်သာရွိေသးသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ လူသန္းေပါင္း ၂၀၀ မွ်ကုိ နုိင္ငံတကာေဈးကြက္နွင့္ ခ်က္ခ်င္းတုိက္ရုိက္ထိေတြ.ေစရန္ တြန္းပုိ.ျခင္းမဟုတ္ေပ ။ ဤသည္မွာ ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္မႈ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုသာျဖစ္သည္ ။
ကမၻာ.အင္အားၾကီးနုိင္ငံတစ္ခုအျဖစ္ အေယာင္ေဆာင္ဟန္ေဆာင္မႈကုိ စြန္.လႊတ္ရန္ တြန္.ဆုတ္ေနသူမ်ားလည္း ရွိေသးသည္ ။ ဆုိရွယ္လစ္ တရုတ္ျပည္သူ.သမၼတနုိင္ငံသည္ လုပ္အားအဓိက အသုံးျပဳထုတ္ကုန္တုိ.ကုိ ဦးစားေပးထုတ္လုပ္၍ ေက်းလက္ျမိဳ.နယ္ လုပ္ငန္းတုိ.မွ ထုတ္လုပ္သည့္ ျပည္ပပုိ.ကုန္တုိ.ကုိ မည္သုိ.အားကုိးအားထား ျပဳရမည္နည္းဟု သူတုိ.က ေမးခြန္းထုတ္ၾကသည္ ။ ၾကီးမားသည့္ လုပ္ငန္းစုၾကီးတုိ.ကုိ စုဖြဲ.တည္ေထာင္၍ ကုန္စည္တုိ.ကုိ ထုတ္လုပ္ျပီး အဆင့္ျမင့္နည္းပညာသုံး ျပည္ပပုိ.ကုန္တုိ.ကုိ တင္ပုိ.ျခင္းသည္သာ မွန္ကန္သည့္ လမ္းေၾကာင္းျဖစ္သည္ဟု သူတုိ.က ယုံၾကည္ၾကသည္ ။
ဤသည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ.နုိင္ငံအတြက္ လုံးဝလက္ေတြ.မက်ေပ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ထုိစဥ္က မည္သည္တုိ.ကုိ တင္ပုိ.ေနပါသနည္း ။ အဓိကပုိ.ကုန္တုိ.မွာ စုိက္ပ်ဳိးေရးထုတ္ကုန္မ်ားျဖစ္ျပီး စက္မႈကုန္စည္မ်ားမဟုတ္ေပ ။ အမ်ားစုမွာ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းမ်ားသာျဖစ္သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ဖြံ.ျဖိဳးဆဲနုိင္ငံတစ္ခုျဖစ္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ.အေနျဖင့္ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာသုံး ကုန္စည္တုိ.ကုိ မည္မွ်ပင္ ထုတ္လုပ္ခ်င္ေစကာမူ ဤသုိ.ေသာကုန္စည္တုိ.ကုိ အေျမာက္အမ်ား ထုတ္လုပ္ရန္ မည္သုိ.မွ်မျဖစ္နုိင္ပဲ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၏ အလုပ္လက္မဲ့ျပႆနာကုိ ေျဖရွင္းနုိင္မည္မဟုတ္ေပ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.အေနျဖင့္ လုပ္အားအဓိကသုံးစြဲ ထုတ္လုပ္ရသည့္ ကုန္စည္တုိ.ကုိ အေျမာက္အမ်ား တင္ပုိ.သည့္စနစ္က စတင္ဖုိ.လုိအပ္သည္ ။ စီးပြါးေရးတည္ျငိမ္ျပီး ပုိမုိအင္အားေတာင့္တင္းေအာင္ တည္ေဆာက္၍ ျပီးစီးလွ်င္ ေခတ္မွီအဆင့္ျမင့္နည္းပညာသုံး ထုတ္ကုန္မ်ားနွင့္ ထပ္ဆင့္တန္ဖုိးျမွင့္ ထုတ္ကုန္မ်ား ထုတ္လုပ္တင္ပုိ.ေရး ရည္မွန္းခ်က္ကုိ ျပန္လည္ဦးတည္နုိင္သည္ ။
ေနာက္ထပ္တျခား ဆန္.က်င္မႈမ်ဳိးလည္း ရွိေသးသည္ ။ ကုန္းတြင္းပုိင္းေဒသမ်ားထက္ ေရွ.ကေျပးေနျပီး ပုိ၍ဖြံ.ျဖိဳးေနသည့္ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၏ ဖြံ.ျဖိဳးေရးကုိ အဘယ့္ေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ပုိ၍ ေဖာ္ေဆာင္ဖုိ. လုိအပ္ပါသနည္းဟု အလယ္ပုိင္းနွင့္ အေနာက္ပုိင္းေဒသမ်ားမွ ေကဒါမ်ား သုိ.မဟုတ္ စီမံကိန္းနွင့္ က်ယ္ျပန္.သည့္အၾကီးစား စီးပြါးေရးစီမံခန္.ခြဲမႈမ်ားတြင္ ပါဝင္ပက္သက္ေနသူမ်ားက ေမးခြန္းထုတ္ၾကသည္ ။ အဟကြာမႈ ပုိ၍ၾကီးမားမလာနုိင္ေပေလာ ။ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၏ ဖြံ.ျဖိဳးေရးကုိ ပုိ၍ေဖာ္ေဆာင္လွ်င္ ခ်မ္းသာသူကုိ ပုိ၍ခ်မ္းသာေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးရာေရာက္သည္ဟု ကုန္းတြင္းပုိင္းေဒသမ်ားမွ ေကဒါမ်ားက ယုံၾကည္ၾကသည္ ။ ဆင္းရဲသူကုိ ခ်မ္းသာလာေအာင္ အဘယ့္ေၾကာင့္မလုပ္သနည္းဟု သူတုိ.က သိခ်င္ၾကသည္ ။
တကယ္တမ္း၌ ကမ္းရုိးတန္းတစ္ေလွ်ာက္ ဖြံ.ျဖိးတိုးတက္မႈ အရွိန္အဟုန္သည္ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားကုိသာ အက်ဳိးရွိေစရုံမွ်သာမက အတြင္းပုိင္းေဒသမ်ားအပါအဝင္ တစ္နုိင္ငံလုံး၏ စီးပြါးေရးကုိလည္း ေမာင္းနွင္နုိင္သည္ ။ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား ဖြံ.ျဖိဳးတိုးတက္မႈမရွိပဲ ေရႊ.ေျပာင္းသြားလာေနသည့္ အလုပ္သမားတုိ. မည္သည့္ေနရာ၌ အလုပ္သြားရွာရပါမည္နည္း ။ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား ဖြံ.ျဖိဳးလာသည္နွင့္အမွ် လုပ္အားအဓိက အသုံးျပဳ ထုတ္လုပ္သည့္ျဖစ္စဥ္သည္ နုိင္ငံအတြင္း၌လည္း ျဖစ္ထြန္းလာမည္ျဖစ္ျပီး လုပ္အားခသက္သာသည့္ ေဒသမ်ားသုိ. ေရြ.လွ်ားသြားေပလိမ့္မည္ ။ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၌ လုပ္အားချမင့္တက္လာသည္နွင့္အမွ် သူတုိ.၏ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈကုိ ျပန္လည္ထိန္းညွိရန္ တြန္းပုိ.ေပလိမ့္မည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေရးကုိ တစ္ေျပးညီ မျပဳလုပ္နုိင္ပဲ ေဒသတစ္ခုက တျခားေဒသတစ္ခုကုိ ေမာင္းနွင္သည့္နည္းျဖင့္သာ ေဖာ္ေဆာင္နုိင္သည္ ။ တစ္ေျပးညီ ေရြ.လွ်ားမႈဆုိသည့္အဓိပၸါယ္မွာ မည္သည့္ေဒသမွ် လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ မေရြ.နုိင္ဆုိသည့္သေဘာျဖစ္သည္ ။ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားသည္ တရုတ္ျပည္၏ အစိတ္အပုိင္းမ်ားျဖစ္သည္ ။ ၎တုိ.၏ အားသာခ်က္တုိ.ကုိ အသုံးခ်နုိင္ပါက အတြင္းပုိင္းနွင့္ အေနာက္ပုိင္းေဒသမ်ားအပါအဝင္ တစ္နုိင္ငံလုံးအတြက္ အက်ဳိးရွိေပလိမ့္မည္ ။ တစ္နုိင္ငံလုံး၏ ဖြံ.ျဖိဳးေရးဟူသည့္ ရႈေထာင့္မွၾကည့္ပါက ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၏ ဖြံ.ျဖိဳးေရးကုိ ဦးစားေပးေဖာ္ေဆာင္ရန္ လုိအပ္ေပသည္ ။
စုိးရိမ္ပူပန္မႈ မ်ားစြာရွိေနေသာ္ျငားလည္း ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေရးဗ်ဴဟာကုိ ေပၚလစ္ဗ်ဴရုိမွ အတည္ျပဳျပ႒ာန္းေပးခဲ့ျပီး ခ်မွတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့သည္ ။ ဇြန္လ ၄ ရက္ ေနာက္ပုိင္း၌ ဤမဟာဗ်ဴဟာကုိ နံမည္တပ္၍ ေခၚေဝၚသုံးစြဲမႈ မရွိေတာ့ေသာ္လည္း လက္ေတြ.တြင္မူ ဆက္လက္ေဖာ္ေဆာင္ေနဆဲျဖစ္သည္ ။ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၏ စီးပြါးေရး ေရရွည္ဖြံ.ျဖိဳးမႈေၾကာင့္သာလွ်င္ နွစ္အနည္းငယ္အတြင္း၌ နုိင္ငံ၏ ပုိ.ကုန္ပမာဏ မ်ားစြာၾကီးမားမ်ားျပားလာျပီးလွ်င္ နုိင္ငံျခားအရံေငြေၾကးမွာလည္း ပမာဏၾကီးမားစြာ မ်ားျပားတုိးတက္လာခဲ့သည္ ။ ၎မွာ ဤလမ္းေၾကာင္းကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ေပေလာ ။ သိၾကသည့္အတုိင္းပင္ ဇြန္လ ၄ ရက္ေနာက္ပုိင္း၌ ဤမဟာဗ်ဴဟာအေၾကာင္းကုိ မူဝါဒတစ္ခုအေနနွင့္ မည္သူမွ် မေျပာနုိင္ၾကေတာ့ေပ ။ ဤသုိ.ေျပာၾကားပါက ဤမဟာဗ်ဴဟာကုိ အားတက္သေရာ ခ်မွတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနမႈကုိ ေနွာင့္ေနွးသြားေစေပလိမ့္မည္ ။
တစ္ခါက တုိင္ဝမ္မွ လုပ္ငန္းရွင္ အျမဲစိမ္းလုပ္ငန္းစု၏ ဥကၠ႒ ခ်န္ယန္ဖနွင့္ ေျပာဆုိေဆြးေႏြးခဲ့ဖူးသည္ ။ သူသည္ တစ္ခါက ေဖာ္မုိဆာ ပလတ္စတစ္မွ ဥကၠ႒ ဝမ္ယန္ခ်င္းကဲ့သုိ.ပင္ တုိင္ဝမ္၌ ေက်ာ္ၾကားသူျဖစ္သည္ ။ စကားေျပာဆုိေဆြးေႏြးၾကစဥ္၌ ကြ်န္ေတာ္က “ခင္ဗ်ားအေနနွင့္ တုိင္ဝမ္မွာ ေဒၚလာေငြ ဘီလီယံနဲ.ခ်ီျပီး ရွာေဖြစုေဆာင္းနုိင္တာဟာ လြယ္တဲ့ကိစၥေတာ့မဟုတ္ဖူးဗ် ။ ဒီလုိမ်ဳိး ေသးငယ္လြန္းလွတဲ့ ေနရာေဒသမ်ဳိးမွာ ဘယ္လုိလုပ္ျပီးေတာ့မ်ား ခင္ဗ်ားရွာေဖြနုိင္သလဲ”ဟု သူ.ကုိေမးၾကည့္သည္ ။
“သိပ္ေတာ့လည္း အခက္ၾကီးမဟုတ္ပါဘူး ။ လက္ရွိခင္ဗ်ားတုိ.လုပ္ေနတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၊ တံခါးဖြင့္ မူဝါဒနွင့္ နုိင္ငံျခား ကုန္သြယ္မႈကုိသာ ဆက္လက္အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားပါ ။ နုိင္ငံျခားအရံေငြေတြ အမ်ားၾကီးရလာဖုိ. သိပ္ျပီးမၾကာလွပါဘူး ။ တုိင္ဝမ္ေတာင္လုပ္နုိင္ေသးရင္ ျပည္မၾကီးကလည္း လုပ္နုိင္တာေပါ့”ဟု သူကျပန္ေျပာသည္ ။ ဤအခ်က္ကုိ သူက လြန္စြာအေကာင္းျမင္၍ စိတ္ခ်ယုံၾကည္စြာ ေျပာျခင္းျဖစ္သည္ ။
ထုိစဥ္ကမူ ကြ်န္ေတာ့္၌ သံသယစိတ္တုိ. ရွိေနခဲ့သည္ ။ ဤအခ်က္သည္ ဤမွ်ေလာက္ထိ လြယ္ကူပါမည္ေလာ ။ ယခုအခါ၌မူ ၎မွာ ေျပာပေလာက္ေအာင္ အခက္ၾကီးမဟုတ္ေၾကာင္း ထင္ရွားလာေပျပီ ။ အဓိကအခ်က္မွာ တံခါးဖြင့္ထားဖုိ.ပင္ျဖစ္သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.အေနျဖင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနွင့္ တံခါးဖြင့္ မူဝါဒတုိ.ကုိ ခ်မွတ္က်င့္သုံးေနသေရြ. ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ စီးပြါးေရးသည္ လွ်င္ျမန္စြာ ဖြံ.ုျဖိဳးလာလိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ယခင္ကတည္းက အၾကိမ္မ်ားစြာ ကြ်န္ေတာ္ရွင္းလင္းျပခဲ့ျပီးျဖစ္သည္ ။
၁၉၈၇ခုနွစ္ ေဆာင္းဦးရာသီမွ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလအထိ ဖူက်င့္ ၊ ဂြမ္ေဒါင္း ၊ ဇီက်မ္းနွင့္ က်န္စုေဒသမ်ားသုိ. စစ္ေဆးေရးခရီးစဥ္ရွည္ၾကီးတစ္ခု ကြ်န္ေတာ္ထြက္ခဲ့ျပီး သက္ဆုိင္ရာ စီရင္စု ၊ ျမဴနီစီပါယ္ ၊ ခရုိင္နွင့္ ျပည္နယ္အဆင့္ ေကဒါမ်ားနွင့္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားစြာ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ ။ သင့္ေလ်ာ္သည့္ ဗဟုိအစုိးရ ေအဂ်င္စီမ်ားနွင့္လည္း ကြ်န္ေတာ္ အျမင္ခ်င္းဖလွယ္ခဲ့ျပီးေနာက္ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေရး မဟာဗ်ဴဟာကုိ ကြ်န္ေတာ္ အဆုိျပဳတင္ျပခဲ့သည္။ မဟာဗ်ဴဟာ၏ အေရးၾကီးဆုံး အစိတ္အပုိင္းမွာ ကမၻာလုံးဆုိင္ရာ စီးပြါးေရး၏ အကူးအေျပာင္းက ဖန္တီးလာသည့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားကုိ အျပည့္အဝ ရယူအသုံးခ်နုိင္ရန္အတြက္ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၌ ပုိ.ကုန္အဓိက ဦးစားေပး စီးပြါးေရးစနစ္ကို ခ်မွတ္ေဖာ္ေဆာင္ရန္ျဖစ္သည္ ။ စီမံကိန္းသည္ လူဦးေရ သန္းေပါင္း ၁၀၀ မွ သန္းေပါင္း ၂၀၀ ထိ ေနထုိင္သည့္ ကမ္းရုိးတန္းေဒသတစ္ေလွ်ာက္ အၾကဳံးဝင္သည္ ။ ေအာက္ပါအခ်က္မ်ား ပါဝင္သည္ ။
၁ ။ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေရးသည္ အနွစ္သာရအားျဖင့္ ပုိ.ကုန္ဦးစားေပး စီးပြါးေရးစနစ္ တည္ေဆာက္ေဖာ္ေဆာင္မည့္ အစီအစဥ္ျဖစ္သည္ ။ ကမၻာလုံးဆုိင္ရာ စီးပြါးေရးစနစ္၏ ဖြဲ.စည္းတည္ေဆာက္ပုံ ျပန္လည္ထိန္းညွိမႈမွ ေပၚထြက္လာမည့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားကုိ အရအမိ အသုံးခ်လွ်က္ လုပ္အားအဓိကအသုံးျပဳ သုိ.မဟုတ္ လုပ္အားနွင့္နည္းပညာ အဓိကအသုံးျပရသည့္ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းတုိ. ဖြံ.ျဖိဳးေရးကုိ အဓိက အာရုံစုိက္၍ ေဖာ္ေဆာင္သြားမည္ ။
၂ ။ “နုိင္ငံတကာသုိ. ဆန္.တန္းဆက္သြယ္ထားသည့္ အစြန္းနွစ္ဖက္”သေဘာတရားအရ ပမာဏၾကီးမားမ်ားျပားသည့္ သြင္းကုန္နွင့္ပုိ.ကုန္တုိ.ကုိ တင္သြင္းတင္ပုိ.နုိင္မည္ျဖစ္သည္ ။ နုိင္ငံတကာ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈကုိ ဆြဲေဆာင္ရန္နွင့္ စက္ပစၥည္းကရိယာမ်ားနွင့္ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းတုိ. တင္သြင္းရန္အတြက္ အရင္းအနွီး ၊ စက္ပစၥည္းကရိယာနွင့္ ထုတ္ကုန္တုိ.ကုိ နုိင္ငံတကာ ေဈးကြက္တြင္ ေရာင္းဝယ္မည္ ။ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကုိ ျပည္တြင္းတြင္ ျပဳလုပ္မည္ျဖစ္ျပီး ထုတ္ကုန္တုိ.ကုိ ျပည္ပသုိ. တင္ပုိ.မည္ ။ ပမာဏၾကီးမား မ်ားျပားသည့္ သြင္းကုန္နွင့္ပုိ.ကုန္တုိ.ကုိ ေနွာင့္ေနွးမႈ မရွိေစပဲ ခြင့္ျပဳရန္လုိအပ္သည္ ။
၃ ။ ပုိ.ကုန္ဦးစားေပး စီးပြါးေရးကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာ၌ ျမိဳ.နယ္လုပ္ငန္းစုတုိ.၏ အလားအလာစြမ္းရည္တုိ.ကုိ အျပည့္အဝအသုံးခ်မည္ျဖစ္ျပီး ၎တုိ.သည္ အဓိက သုိ.မဟုတ္ အင္အားအၾကီးဆုံး အင္အားစုမ်ားအျဖစ္ ေဖာ္ေဆာင္ရမည္ ။ ဆုိလုိသည္မွာ ျမိဳ.နယ္စီးပြါးေရး လုပ္ငန္းစုတုိ.၏ စြမ္းေဆာင္ရည္ကုိ အျပည့္အဝ အသုံးခ်လွ်က္ ၎တုိ.ကုိ ယာဥ္ရထားအျဖစ္ အသုံးခ်လွ်က္ ပုိ.ကုန္ဦးစားေပး စီးပြါးေရး လမ္းေၾကာင္းကုိ ေဖာက္လုပ္ေဖာ္ေဆာင္သြားရန္ျဖစ္သည္ ။ အဆုံးသတ္၌ ကမ္းရုိးတန္းေဒသရွိ ေက်းလက္လုပ္သား အင္အားစု၏ အမ်ားစုအစိတ္အပုိင္းသည္ ဤပုိ.ကုန္ဦးစားေပး စီးပြါးေရးစနစ္နွင့္ နုိင္ငံတကာ ေဈးကြက္အတြင္း၌ ပါဝင္ေပါင္းစပ္လာေပလိမ့္မည္ ။
၄ ။ ဤသုိ.ေသာ အေျပာင္းအလဲနွင့္ ကုိက္ညီလုိက္ေလ်ာညီေထြ ရွိေစရန္အတြက္ နုိင္ငံျခားကုန္သြယ္မႈစနစ္ရွိ သြင္းကုန္နွင့္ ပုိ.ကုန္တုိ.ကုိ ဗဟုိဦးစီးခ်ဳပ္ကုိင္မႈကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမည္ ။ သူတုိ.၏ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းတုိ.ကုိ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကုိင္ခြင့္ ျပဳထားသည့္အားေလွ်ာ္စြာ ျပည္ပသုိ. တင္ပုိ.ရန္အတြက္ ကုန္စည္ထုတ္လုပ္နုိင္စြမ္းရွိသည့္ အဖြဲ.အစည္း သုိ.မဟုတ္ လုပ္ငန္းစုမ်ားနွင့္ နုိင္ငံျခားကုန္သြယ္မႈလုပ္ငန္းတြင္ ျပည္ပနွင့္ တင္သြင္းတင္ပုိ.လုပ္ေနသည့္ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းစုတုိ.သည္ ၎တုိ.၏ အျမတ္နွင့္ အရႈံးတုိ.အတြက္ ၎တုိ.ဘာသာ တာဝန္ယူရမည္ျဖစ္သည္ ။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆုိရပါက ဤအစီအစဥ္သည္ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားရွိ သန္းေပါင္း ၁၀၀ မွ ၂၀၀ ထိရွိသည့္ ျပည္သူမ်ားနွင့္ ေဒသတြင္းရွိ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းစုတုိ.ကုိ ကမၻာလုံးဆုိင္ရာ စီးပြါးေရးအတြင္းသုိ. ေပါင္းစပ္ပါဝင္သြားေစျပီး နုိင္ငံတကာေဈးကြက္ရွိ ယွဥ္ျပဳိင္မႈအတြင္းသုိ. ပါဝင္သြားေစမည္ျဖစ္သည္ ။
တရုတ္ျပည္ျပင္ပ၌ နုိင္ငံတကာ စီးပြါးေရးစနစ္၏ ဖြဲ.စည္းတည္ေဆာက္ပုံ ျပန္လည္ထိန္းညွိမႈမွာ လမ္းေၾကာင္းေပၚသုိ. ေရာက္ရွိေနျပီျဖစ္ျပီး တခ်ဳိ.ေသာ စက္မႈဖြံ.ျဖိဳးျပီးနုိင္ငံမ်ား သုိ.မဟုတ္ အသစ္ေပၚထြန္းလာေသာ ထြန္းသစ္စ စက္မႈနုိင္ငံမ်ား၌ ျပည္သူတုိ.၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္းမွာ ပုိ၍ျမင့္မားလာသည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ၎တုိ.၏ လုပ္အားခမ်ားမွာလည္း ပုိ၍ျမင့္တက္လာသည္ ။ ဤအခ်က္က လုပ္အားအဓိကအသုံးျပဳ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ားကုိ လုပ္အားခ ေဈးေပါသည့္ေနရာမ်ားသုိ. ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရႊ.ေျပာင္းသြားေစသည္ ။
အာရွပစိဖိတ္ေဒသတြင္း၌ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသည္ ၎၏ လုပ္အားအဓိကအသုံးျပဳ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းမ်ားနွင့္ စက္ရုံမ်ားကုိ ဂ်ပန္နုိင္ငံသုိ. ေျပာင္းေရႊ.ခဲ့သည့္ ပထမဆုံးနုိင္ငံျဖစ္သည္ ။ ဂ်ပန္နုိင္ငံက ၎ကုိယ္၎ ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေအာင္ အခြင့္အလမ္းကုိ အသုံးခ်ခဲ့သည္ ။ ေနာက္ပုိင္း၌ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနွင့္ ဂ်ပန္နုိင္ငံတုိ.သည္ ၎တုိ.၏ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္း တခ်ဳိ.နွင့္ စက္ရုံတခ်ဳိ.ကုိ အာရွက်ားေလးေကာင္သုိ. ေျပာင္းေရႊ.ခဲ့သည္ ။ အာရွက်ားမ်ား ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္လာသည္နွင့္အမွ် ဂ်ပန္နွင့္ အာရွက်ားမ်ားသည္ ၎တုိ.၏ စက္ရုံတခ်ဳိ.ကုိ အာဆီယံ (အေရွ.ေတာင္အာရွ ဆယ္နုိင္ငံ စုေပါင္းတည္ေထာင္ထားသည့္ အဖြဲ.) နုိင္ငံမ်ားသုိ. ေျပာင္းေရႊ.ခဲ့သည္ ။
စီးပြါးေရးစနစ္ ဖြဲ.စည္းပုံတည္ေဆာက္ပုံ ျပန္လည္ထိန္းညွိမႈမွာ ကမၻာလုံးဆုိင္ရာအရျဖစ္ေစ အာရွပစိဖိတ္ ေဒသဆုိင္ရာအရျဖစ္ေစ ရပ္တန္.သြားမည္မဟုတ္ေပ ။ ဤလည္ပတ္ေနသည့္ ျဖစ္စဥ္က ဖြံ.ျဖိဳးဆဲနုိင္ငံမ်ားအတြက္ အခြင့္အလမ္းမ်ား ကမ္းလွမ္းေနသည္ ။ အတိတ္ကာလက လြတ္လပ္သည့္ သတင္းစီးဆင္းမႈမရွိပဲ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ တံခါးတုိ.ကုိ ပိတ္ထားျပီး တင္းက်ပ္၍ လြန္ကဲသည့္ ဗဟုိဦးစီးကြပ္ကဲမႈစနစ္ကုိ က်င့္သုံးခဲ့သျဖင့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားစြာ ကြ်န္ေတာ္တုိ. လက္လႊတ္ခဲ့ရသည္ ။ ေနာက္ထပ္တျခားအခြင့္အလမ္းမ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ. လက္လြတ္မခံနုိင္ေတာ့ေပ ။
တစ္ျပိဳင္တည္းမွာပင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၌ အေျခအေနေကာင္းမ်ား တည္ရွိေနျပီျဖစ္သည္ ။ ဆိပ္ကမ္းမ်ားနွင့္ နီးကပ္၍ အဆင္ေျပသည့္ သယ္ယူပုိ.ေဆာင္ေရး တည္ရွိမႈ ၊ ကုန္းတြင္းပုိင္းေဒသမ်ားထက္ ပုိ၍ေကာင္းမြန္သည့္ အေျခခံအေဆာက္အအုံမ်ား တည္ရွိမႈနွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအရနွင့္ အတက္ပညာအရပါ အရည္အေသြးျမင့္မားသည့္ လုပ္အားစု တည္ရွိေနမႈစသည့္ အခ်က္မ်ားနွင့္ ျပည့္စုံေနသည္ ။ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားသည္ နုိင္ငံတကာေဈးကြက္နွင့္ ပုိ၍နီးကပ္ျပီး ျပင္ပကမၻာနွင့္ ကုန္သြယ္ကူးသန္းသည့္ အစဥ္အလာ ရွိခဲ့သည္ ။ အခြင့္အလမ္းနွင့္ အေျခအေနေကာင္းမ်ား နွစ္ခုလုံးရွိေနျပီးျဖစ္သည့္အားေလွ်ာ္စြာ အကယ္၍ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ အေတြးအေခၚကုိ ပိတ္ဆုိ.ေနသည့္ အတားအဆီးတုိ.ကုိ ဖယ္ရွားျပီး သင့္ေလ်ာ္သည့္ မူဝါဒမ်ားကုိ လမ္းညႊန္အျဖစ္ ခ်မွတ္က်င့္သုံးပါက ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားသည္ လွ်င္ျမန္စြာ ဖြံ.ျဖိဳးလာေပလိမ့္မည္ ။
အကယ္၍ ဤမဟာဗ်ဴဟာကုိ မက်င့္သုံးပါက ထုိေဒသမ်ားသည္ ပုိ၍ပုိ၍ ခက္ခဲသည့္ အေျခအေနမ်ားကုိ ရင္ဆုိင္ေတြ.ၾကံဳရေပလိမ့္မည္ ။ အကယ္၍ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ လုပ္နည္းကုိင္နည္းအေဟာင္းမ်ားကုိ ဆက္လက္က်င့္သုံးေနပါက ထုိေဒသမ်ားသည္ ပုိ၍အကန္.အသတ္မ်ားနွင့္ ရင္ဆုိင္ရမည္ ။ အဓိက အေၾကာင္းရင္းမွာ သဘာဝရင္းျမစ္မ်ား ကင္းမဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ လြန္ကဲလွသည့္ ဗဟုိဦးစီး စီမံကိန္းစီးပြါးေရးစနစ္က တစ္နုိင္ငံလုံးကုိ စစ္တုရင္ခုံတစ္ခုအျဖစ္ ရႈျမင္ျပီး အေနာက္ဖက္ေဒသမ်ား၏ သဘာဝရင္းျမစ္မ်ား ဖြံ.ျဖိဳးေရးတြင္ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈကုိ အားထားကာ ၎တုိ.ကုိ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားသုိ. ကုန္ထုတ္လုပ္ေရးအတြက္ သယ္ယူပုိ.ေဆာင္ေစသည္ ။ ဤလမ္းေၾကာင္းမွာ အလုပ္မျဖစ္ေတာ့ေပ ။
ကုန္းတြင္းပုိင္းေဒသမ်ားသည္ ၎တုိ.၏ ရင္းျမစ္မ်ားကုိ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားသုိ. ေဈးနႈန္းသက္သာစြာျဖင့္ မေရာင္းခ်လုိေတာ့သည့္အတြက္ ကုန္းတြင္းပုိင္းနွင့္ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၏ ကြဲလြဲမႈမွာ နက္ရႈိင္းလာသည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားကုိ အနွစ္သာရအားျဖင့္ ပုိ.ကုန္ဦးစားေပး စီးပြါးေရးအျဖစ္ ေျပာင္းလဲေရးမွာ အဓိကက်၍ အေရးၾကီးသည့္ အေၾကာင္းအရာျဖစ္သည္ ။
အဆုိျပဳခ်က္တြင္ နုိင္ငံေရးအရ အေရးပါသည့္ အခ်က္မ်ားလည္း ပါဝင္သည္ ။ လြန္ကဲသည့္ ဗဟုိဦးစီး စီမံကိန္း စီးပြါးေရးစနစ္သည္ တစ္နုိင္ငံလုံးကုိ တစ္ေျပးညီဖြံ.ျဖိဳးေစရန္ ေဖာ္ေဆာင္ေနေသာေၾကာင့္ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၏ အားသာခ်က္မ်ားကုိ အသုံးမခ်နုိင္ေပ ။ ကုန္းတြင္းပုိင္းေဒသမ်ားေသာ္လည္းေကာင္း ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားေသာ္လည္ေကာင္း အလွ်င္အျမန္ မဖြံ.ျဖိဳးနုိင္ခဲ့ေပ ။ ရွန္ဟုိင္းသည္ လြတ္လပ္ေရးမရမွီက အာရွပစိဖိတ္ေဒသတြင္ အလြန္ဖြံ.ျဖိဳးသည့္ ျမိဳ.ၾကီးျဖစ္သည္ ။ စကၤာပူနွင့္ တုိင္ဝမ္ကုိထားဦးေတာ့ ေဟာင္ေကာင္ထက္ပင္ ပုိ၍ေခတ္မွီေသးသည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ဆယ္စုနွစ္ ၂ ခုေက်ာ္မွ် ၾကာအျပီး၌ ရွန္ဟုိင္းသည္ ထုိးက်သြားျပီး ေဟာင္ေကာင္၊ စကၤာပူနွင့္ တုိင္ဝမ္တုိ.ေနာက္တြင္ မ်ားစြာျပတ္က်န္ေနခဲ့သည္ ။ ဤအခ်က္က “ဆုိရွယ္လစ္စနစ္ရဲ. တကယ့္အားသာခ်က္က ဘာေတြလဲ”ဟု ျပည္သူမ်ား၏စိတ္တြင္ ေမးခြန္းမ်ား ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္ ။
အကယ္၍ လူဦးေရ သန္းရာခ်ီရွိသည့္ တရုတ္ျပည္၏ ေဒသတစ္ခုကုိ သူတုိ.အစြမ္းရွိသေလာက္ အလွ်င္အျမန္ ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေအာင္ ျပဳလုပ္နုိင္ပါက အေျခအေနမ်ား ပုိ၍ေကာင္းမြန္လာျပီး ဆုိရွယ္လစ္စနစ္သည္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ တုိးတက္ေရးကုိ တားဆီးေနသည့္ အဟန္.အတားတစ္ခုျဖစ္သည္ဟူ၍ ေျပာဆုိၾကေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ ။ နုိင္ငံေရး ရႈေထာင့္မွၾကည့္ပါက ၎သည္ ေဟာင္ေကာင္နွင့္ မကာအုိတုိ.ကုိ ျပန္လည္လႊဲေျပာင္းေပးျခင္းနွင့္ ျပည္မၾကီးနွင့္ တုိင္ဝမ္ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေရးတုိ.အတြက္ ျပည္သူတုိ.၏ သံသယနွင့္ စုိးရိမ္မႈမ်ားကုိ ေလွ်ာ့ခ်ေပးနုိင္သည္။၁ ၎က ျပည္မၾကီးနွင့္ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေရးအတြက္ ျပည္သူမ်ားကုိ ပုိ၍စိတ္အားတက္ၾကြလာေစနုိင္သည္ ။
ကြ်န္ေတာ္သည္ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေရး မဟာဗ်ဴဟာကုိ ေလ့လာမႈ ၊ စမ္းသပ္မႈနွင့္ သုံးသပ္မႈမ်ားစြာ ျပဳလုပ္ျပီးမွ အဆုိျပဳတင္ျပခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ၎သည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ ပုိ၍နက္ရႈိင္းစြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရး လုိအပ္ခ်က္ကုိလည္း ျပန္လည္တုံ.ျပန္ျခင္းျဖစ္သည္ ။
ကြ်န္ေတာ္သည္ ဂြမ္ေဒါင္းတြင္ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အလုပ္လုပ္ခဲ့သည္ ၊ ထုိေဒသသည္ ေဟာင္ေကာင္ ၊ မကာအုိတို.နွင့္ ကပ္ေနသည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ အေတာ္ေစာေစာကပင္ နုိင္ငံတကာ ေဈးကြက္နွင့္ နုိင္ငံျခားကုန္သြယ္မႈကုိ နက္ရႈိင္းစြာ နားလည္သေဘာေပါက္ေနခဲ့သည္ ။ ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ားအား သူတုိ.၏ အစြမ္းရွိသေလာက္ အျပည့္အဝ ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေစရန္အတြက္ နုိင္ငံတကာ ကုန္သြယ္မႈကုိ အသုံးခ်ေစရန္ ခြင့္ျပဳလုိက္ပါက မ်ားစြာအက်ဳိးရွိလိမ့္မည္ဟု အေစာၾကီးကတည္းကပင္ ကြ်န္ေတာ္ယုံၾကည္ေနခဲ့သည္ ။
ဥပမာအားျဖင့္ ဂြမ္ေဒါင္းတြင္ ၾကံစုိက္ပ်ဳိးခြင့္ ျပဳလုိက္ပါက တစ္ဧကတြင္ သၾကား ကတ္တီ ၁၀၀၀ မွ်ထြက္နုိင္သည္ ။ အကယ္၍ ဤေဒသတြင္ စပါးစုိက္ပ်ဳိးပါက တစ္ဧကတြင္ ဆန္ကတ္တီ ၁၀၀၀ မွ်ထြက္နုိင္သည္ ။ သၾကား ကတ္တီ ၁၀၀၀သည္ ဆန္ကတ္တီ ၁၀၀၀ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ပုိ၍ေဈးရသည္ ။ သၾကားကတ္တီ ၁၀၀၀ကုိ တင္ပုိ.ေရာင္းခ်ရာမွ ရရွိသည့္ေငြျဖင့္ ဆန္ကတ္တီ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပန္လည္ဝယ္ယူနုိင္သည္ ။ သုိ.ေသာ္ အတိတ္ကာလတုန္းက ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ နုိင္ငံတကာ ကုန္သြယ္မႈ၏ အားသာခ်က္မ်ားကုိ အသုံးမခ်နုိင္ခဲ့ေပ ။ အစားအစာ ျပတ္လပ္ရွားပါးမႈကုိ ေျဖရွင္းရန္အတြက္ ၾကံစုိက္ပ်ဳိးမႈကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ. မတုိးခ်ဲ.နုိင္ခဲ့ေပ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ၾကံနွင့္စပါး စုိက္ပ်ဳိးခြင့္အတြက္ ယွဥ္ျပိဳင္မႈျပႆနာမွာ အျမဲပင္ ေတြ.ၾကံဳေနခဲ့သည္ ။
ဂြမ္ေဒါင္းတြင္ နုိင္ငံတကာေဈးကြက္၌ ေဈးနႈန္းျမင့္ျမင့္နွင့္ ေရာင္းခ်နုိင္သည့္ အရည္အေသြးျမင့္သည့္ ဆန္မ်ဳိးစိတ္မ်ားလည္း အမ်ားအျပားရွိသည္ ။ ဤအမ်ဳိးအစား ဆန္ ၁ ကတ္တီျဖင့္ သာမာန္ဆန္ ကတ္တီေပါင္းမ်ားစြာ ဝယ္ယူနုိင္သည္ ။ ဂြမ္ေဒါင္းတြင္ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ခဲ့စဥ္က အရည္အေသြးျမင့္ဆန္ ၁ ကတ္တီကုိ တင္ပုိ.ေရာင္းခ်ျပီး သာမန္အမ်ဳိးအစား ဆန္၁ကတ္တီနွင့္ ဓာတ္ေျမဩဇာ ကတ္တီေပါင္းမ်ားစြာ ျပန္လည္ဝယ္ယူသည့္နည္းကုိ ကြ်န္ေတာ္က်င့္သုံးခဲ့သည္ ။ ထုိဓာတ္ေျမဩတုိ.ျဖင့္ ဆန္ကတ္တီေပါင္းမ်ားစြာကုိ ေဒသတြင္း၌ပင္ ျပန္လည္ဖလွယ္ယူခဲ့သည္ ။ ဤသုိ.လုပ္ျခင္းျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.တြင္ ဆန္ ၊ ဓာတ္ေျမဩဇာနွင့္ နုိင္ငံျခားေငြတုိ. ရရွိလာသည္ ။ သုိ.ေသာ္ အတိတ္ကာလက ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ကုိယ့္အားကုိကုိးေရးကုိ ဦးစားေပးခဲ့ျပီး နုိင္ငံတကာေဈးကြက္ကုိ အသုံးမခ်နုိင္ခဲ့ေပ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ ကုိယ္ပုိင္အားသာခ်က္မ်ားကုိ ေလွ်ာ့တြက္ခဲ့သလုိရွိသည္ ။
နုိင္ငံျခားကုန္သြယ္မႈတြင္ အလားအလာမ်ားစြာရွိသည္ ။ ဂြမ္ေဒါင္းတြင္ ကြ်န္ေတာ္ အလုပ္လုပ္ေနစဥ္က ဤအေၾကာင္းကုိ ကြ်န္ေတာ္မ်ားစြာ စဥ္းစားမိခဲ့သည္ ။ အကယ္၍ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းတစ္ခု သုိ.မဟုတ္ ေဒသတစ္ခုသည္ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းမ်ားတင္သြင္းျခင္းနွင့္ ၎၏ကုိယ္ပုိင္ ထုတ္ကုန္မ်ား တင္ပုိ.ျခင္းတုိ.ကုိ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကုိင္ခြင့္ရရွိပါက အက်ဳိးအျမတ္မ်ားစြာ ရရွိုေပလိမ့္မည္ ။ နိုင္ငံတစ္ဝွမ္းရွိ ေဒသတခ်ဳိ.အေနျဖင့္ တင္ပုိ.ေရာင္းခ်ရန္ ကုန္ပစၥည္းမ်ား ထုတ္လုပ္နုိင္စြမ္း မရွိရျခင္း၏ အေၾကာင္းမွာ ၎တုိ.၌ အရည္အေသြးေကာင္းသည့္ ကုန္ၾကမ္းရင္းျမစ္မ်ား မရွိေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ကုန္ပစၥည္း မထုတ္လုပ္နုိင္ျခင္း သုိ.မဟုတ္ ထုတ္လုပ္သည့္ ကုန္ပစၥည္း၏ အရည္အေသြး မျပည့္မွီျခင္း စသည္တုိ. ျဖစ္ေပၚလာသည္ ။ အကယ္၍ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းမ်ားကုိ တင္သြင္းနုိင္၍ ၎ကုန္ၾကမ္းတုိ.ကုိ ကုန္ေခ်ာအျဖစ္ ထုတ္လုပ္သည့္ လုပ္ငန္းစဥ္အတြက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ စက္ကရိယာမ်ားကုိ အသုံးခ်ကာ ထြက္လာသည့္ အျပီးသတ္ထုတ္ကုန္ကုိ တင္ပုိ.ေရာင္းခ်ပါက ကြ်န္ေတာ္တုိ.အတြက္ လုိအပ္သည့္ အရာမွန္သမွ်ကုိ ျပန္လည္ဝယ္ယူနုိင္ရုံမွ်သာမက နုိင္ငံျခားေငြကုိလည္း ကြ်န္ေတာ္တုိ. ရရွိနုိင္ေပလိမ့္မည္ ။
၁၉၆၀ ခုနွစ္မ်ားအတြင္းက ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ နုိင္ငံျခားကုန္သြယ္မႈကုိ တုိးျမွင့္ျပီး သြင္းကုန္မ်ားကုိ အသုံးျပဳ၍ ပုိ.ကုန္ျပန္လည္ေရာင္းခ်မႈကုိ ျပဳလုပ္ရန္ ဗဟုိေကာ္မတီသုိ. ကြ်န္ေတာ္စာေရး၍ အဆိုျပဳခဲ့ဖူးသည္ ။ ဤနည္းလမ္းကုိ ဂြမ္ေဒါင္းတြင္ အသုံးခ်ရန္ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ၾကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသည္ ။ နုိင္ငံျခားကုန္သြယ္ေရးဝန္ၾကီး ယီဂ်ီဟြမ္း၏ သေဘာတူမႈျဖင့္ တင္သြင္းမႈနွင့္ တင္ပုိ.မႈတခ်ဳိ. ကြ်န္ေတာ္တုိ. ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကျပီး ရရွိလာသည့္ နုိင္ငံျခားေငြကုိ ေဒသအစုိးရ အဆင့္၌ မွ်ေဝသုံးစြဲခဲ့သည္ ။ ၁၉၆၀ ခုနွစ္မ်ားအတြင္း ဂြမ္ေဒါင္းေဒသ၏ စီးပြါးေရး ျပန္လည္နလံထူလာျခင္းမွာ အဓိကအားျဖင့္ ဤသုိ.ျပဳလုပ္ျခင္း၏ ရလာဒ္မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ကမ္းရိုးတန္းေဒသမ်ားအတြက္ နုိင္ငံျခားကုန္သြယ္မႈအတြက္ အလားအလာ မ်ားစြာရွိေနသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ ထုိစဥ္က ခုိင္ခုိင္မာမာ ယုံၾကည္ေနခဲ့သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ စနစ္နွင့္ မူဝါဒမ်ားက ၎ကုိ လည္ပင္းညွစ္ေနသည္ ။ အခြင့္အလမ္းမ်ား မရွိေသာေၾကာင့္ သုိ.မဟုတ္ မျဖစ္နုိင္ေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ပဲ လုပ္ကုိင္ခြင့္ မျပဳေသာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္ ။
၁၉၈၁ ခုနွစ္အတြင္း တီယန္က်င္းရွိ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားသုိ. စစ္ေဆးေရးခရီး သြားခဲ့စဥ္ကလည္း ဤအေၾကာင္းအရာကုိ ေတြ.ရွိရျပန္သည္ ။ တီယန္က်င္းရွိ ခ်ည္မွ်င္စက္ရုံမ်ားမွာ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္း ျပတ္လပ္ေနျပီး ၎တုိ.၏ စက္ကရိယာမ်ားကုိ အဆင့္ျမွင့္တင္မႈ မျပဳလုပ္နုိင္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ထုတ္လုပ္ေရး မျပဳလုပ္နုိင္ျဖစ္ေနသည္ ။ ၎မွာ ျပန္လည္ထိန္းညွိေရး ကာလအတြင္းကျဖစ္ျပီး စက္ရုံအမ်ားစုမွာ ကုန္ပစၥည္းထုတ္လုပ္မႈမ်ား ဆုိင္းငံ့ထားရန္ အတင္းအက်ပ္ ဖိအားေပးခံထားရခ်ိန္ျဖစ္သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္သည္ သူတုိ.နွင့္ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ျပီး အကယ္၍ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းမ်ားကုိ ထင္သြင္းခြင့္ေပးခဲ့ပါက သူတုိ.၏ ထုတ္ကုန္မ်ားကုိ ျပန္လည္တင္ပုိ.နုိင္စြမ္းရွိမရွိ ေမးျမန္းခဲ့သည္ ။ သူတုိ.က လုပ္ကုိင္နုိင္ေၾကာင္း ျပန္ေျဖခဲ့သည္ ။ အကယ္၍ ကမ္းရုိးတန္းေဒသအားလုံးကုိ ပုိ.ကုန္ဦးစားေပး စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားအျဖစ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ပါက မည္သုိ.ျဖစ္မည္နည္းဟု ကြ်န္ေတာ္ေတြးမိခဲ့သည္ ။ ေနာက္ပုိင္း၌ တျခားအေၾကာင္းကိစၥမ်ား ေပၚလာသျဖင့္ ဤအေၾကာင္းအရာမွာ ေဘးေရာက္သြားခဲ့သည္ ။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ျပီးေနာက္ ၁၉၈၁ မွ ၁၉၈၄ ခုနွစ္အတြင္း၌ “သြင္းအားစု ၃ခု အေပါင္း ပုိ.ကုန္ေထာက္ပံ့ေၾကး” အစီအစဥ္ကုိ ဂြမ္ေဒါင္းတြင္ စတင္ခဲ့သည္ ။ သူတုိ.က ကုန္ၾကမ္းပစၥည္း ၊ နမူနာပုံစံနွင့္ ဒီဇုိင္းတုိ.ကုိ တင္သြင္းျပီး ကုန္ေခ်ာထုတ္သည့္ လုပ္ငန္းစဥ္တြင္ လက္ရွိတည္ရွိေနဆဲ စက္ကရိယာနွင့္ လုပ္အားတုိ.ကုိ အသုံးျပဳကာ ထြက္ရွိလာသည့္ အျပီးသတ္ကုန္ေခ်ာကုိ ေထာက္ပံ့ေၾကးျဖင့္ နုိင္ငံျခားသုိ. ျပန္လည္တင္ပုိ.သည္ ။ ၎မွာ ထုိစဥ္က အေျခခံက်လြန္းျပီး အၾကမ္းသေဘာဆန္လွေသာ္လည္း စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ားမွာ လွ်င္ျမန္စြာ တုိးတက္လာသည္ ။ ဂြမ္ေဒါင္းေဒသ အထူးသျဖင့္ ေဒါင္ဂြမ္း ၊ နန္ဟုိင္းနွင့္ ပုလဲျမစ္ဝကြ်န္းေပၚေဒသတုိ.မွာ လွ်င္ျမန္စြာ တုိးတက္လာသည္ ။
အစပုိင္းတြင္ ေဟာင္ေကာင္စီးပြါးေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ား သြားေလရာေနရာတုိင္း၌ “သြင္းအားစု ၃ခု အေပါင္း ပုိ.ကုန္ေထာက္ပံ့ေၾကး” မူဝါဒကုိ ခ်မွတ္ခဲ့သည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ေနာက္ဆုံး၌ သူတုိ.၏ ကုန္ထုတ္စက္ကရိယာမ်ားနွင့္ ထုတ္လုပ္ေရး အေျခစုိက္႒ါနမ်ားကုိ ျပည္မၾကီးသုိ. သူတုိ.ေရႊ.ေျပာင္းလာၾကသည္ ။ ဤအစီအစဥ္ကုိ ဂြမ္ေဒါင္း၌ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျပီးေနာက္တြင္ ဖူက်င့္ ၊ ရွန္ေဒါင္း ၊ ဇီဂ်င္းနွင့္ ဂ်န္စုေဒသတုိ.ကလည္း ေနာက္ကလုိက္လာၾကသည္။ ရလာဒ္မ်ားမွာ ေကာင္းမြန္လွသည္ ။ ဤအခ်က္အားလုံးက ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၏ အားသာခ်က္မ်ားကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္သာ လုိေတာ့ေၾကာင္း သက္ေသျပေနသည္ ။
ဤကိစၥမ်ားသည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကာလအတြင္းက ကမ္းရုိးတန္းေဒသမ်ား၌ ျဖစ္ထြန္းေနျပီျဖစ္ပါသည္ ။ သုိ.ေသာ္ အားလုံးကုိ ျခံငုံနုိင္သည့္ မဟာဗ်ဴဟာတစ္ရပ္အေနျဖင့္ ေျပာရပါက မဟာဗ်ဴဟာက်က် ေတြးေခၚျပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လုိအပ္ေနေသးသည္ ။ ဤအခ်က္ေၾကာင့္ ကမ္းရုိးတန္းေဒသ ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေရး မဟာဗ်ဴဟာကုိ အဆုိျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ အေၾကာင္းမရွိပဲနွင့္ သုိ.မဟုတ္ တဒဂၤလႈံ.ေဆာ္မႈျဖင့္ အဆုိျပဳခဲ့ျခင္းမဟုတ္ပါ ။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ စူးစမ္းေလ့လာမႈ ၊ သုေတသနျပဳမႈနွင့္ နားလည္သေဘာေပါက္မႈမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
၁ ။ ။ ၁၉၉၇ ခုနွစ္တြင္ ျဗိတိန္သည္ ေဟာင္ေကာင္ကုိ တရုတ္ျပည္၏ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္သုိ. တရားဝင္ျပန္လည္ လြဲေျပာင္းေပးခဲ့သည္ ။ ေနာက္ ၂ နွစ္အၾကာ၌ ေပၚတူဂီသည္လည္း မကာအုိကုိ ဤကဲ့သုိ.ပင္ ျပန္လည္လႊဲေျပာင္းေပးခဲ့သည္ ။
(ေက်ာက္က်ိယန္၏ Prisoner of the State စာအုပ္မွ Part 3, Chapter 11 The Coastal Regions Take Off ကုိ ဘာသာျပန္ဆုိထားျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။ )

Saturday, August 28, 2010

တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရး ဖြံ.ျဖဳိးတုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ား ၊ အခန္း ၁၀ (နုိင္ငံေတာ္ အက်ဥ္းသား)

အပိုင္း ၃
တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ား
အခန္း ၁၀
လယ္ယာေျမ လြတ္လပ္ေရး
တရုတ္ျပည္၏ အဆင္းရဲဆုံး ေဒသမ်ား၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္းကုိ ျမွင့္တင္ေရးအတြက္
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၏ အေစာပုိင္းနွစ္ကာလမ်ားအတြင္း၌ အစုိးရက ေက်းလက္ေဒသ လယ္ယာေျမ
ကန္ထရုိက္စနစ္ကုိ၁ ျပန္လည္၍ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့သည္ ။ ဤအစီအစဥ္က
စီးပြါးေရးမက္လုံးမ်ားကုိ ျပန္လည္ေဆာင္ၾကဥ္းေပးခဲ့ျပီး တရုတ္ျပည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၏
အလြန္အေရးပါေသာ အဆင့္တစ္ခုျဖစ္သည္ ။ ဤအစီအစဥ္၏ အေျခခံသေဘာမွာ ေရေျမအားလုံးကုိ
အစုိးရက ပုိင္ဆုိင္သည့္အတြက္ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးသည့္ မိသားစုမ်ားအား လယ္ေျမကုိ
ကန္ထရုိက္ခ်ေပးျခင္းျဖင့္ အတုိင္းအတာတစ္ခုထိ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးျပီး လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးအတြက္
မက္လုံးတစ္ခုေပးျခင္းျဖစ္သည္ ။
ျပည္သူ.ဘုံအဖြဲ.မ်ား တည္ေထာင္သည့္ ေမာ္၏အစြန္းေရာက္မူဝါဒမ်ား၏ အက်ဳိးဆက္မ်ားကို
တန္ျပန္ရန္အတြက္ ဝါရင့္ပါတီဝင္ေဟာင္းၾကီး လ်ဴေရွာက္ခ်ီသည္လည္း ဤအယူအဆမ်ားကုိ
တစ္ခ်ိန္က ေထာက္ခံခဲ့ဖူးသည္ ။ အဆုံးအျဖတ္ ေနာက္ဆုံးပိတ္ နုိင္ငံေရးတုိက္ပြဲ၌ လ်ဴက
ေမာ္ကုိရႈ႔ံးနိမ့္သြားသည့္အတြက္ ေက်းလက္ေဒသ လယ္ယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္မွာ
အမွားအယြင္း အတိမ္းအေစာင္းမခံသည့္ မူဝါဒေရးရာ ကိစၥရပ္တစ္ခုျဖစ္သည္ ။ ဤအစီအစဥ္က
စုိက္ပ်ဳိးေရးထြက္ကုန္မ်ားကုိ ျမွင့္တင္ေပးနုိင္ေၾကာင္း ပါတီေကဒါအမ်ားအျပားက
ေတြ.ၾကံဳနားလည္ထားေသာ္လည္း လူအနည္းငယ္ကသာ ဤအစီအစဥ္ကုိ ေပၚေပၚထင္ထင္
ေထာက္ခံရဲသည္ ။
ေက်းလက္ေဒသ စီးပြါးေရးအတြက္ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့သည့္ ဤအစီအစဥ္၏ အက်ဳိးဆက္မွာ ေမာ္၏
ျပည္သူ.ဘုံအဖြဲ.မ်ားကုိ လုံးဝအျပီးတုိင္ ျဖိဳဖ်က္ပစ္လုိက္ျခင္းျဖစ္ျပီး လယ္သမား သန္း ၈၀၀အား
လြတ္ေျမာက္သြားေစခဲ့သည္ ။ ဤအစီအစဥ္ကုိ ေစာစီးစြာ ေထာက္ခံမႈက ေက်ာက္အား
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ ၾကီးၾကပ္ကြပ္ကဲရသည့္ အခ်က္အခ်ာက်သည့္ ေနရာသုိ.
ရာထူးတုိးျမွင့္ေရးအတြက္ တံခါးပြင့္သြားေအာင္ အေထာက္အကူျပဳခဲ့သည္ ။
ရလာဒ္မ်ား မည္မွ်ေကာင္းမြန္လိမ့္မည္ ၊ သုိ.မဟုတ္ အေျပာင္းအလဲမ်ားမွာ မည္မွ်ထိ အံ့ဩဖြယ္ေကာင္းလိမ့္မည္ကုိ မည္သူမွ် ၾကိဳတင္မသိခဲ့ပါ ။ ေက်းလက္ေဒသ လယ္ယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ တစ္နုိင္ငံလုံးအနွံ. အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ. သုိ.မဟုတ္ ေက်းလက္ေဒသ အမ်ားစုသုိ.တုိင္ ျဖန္.ၾကတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ. မည္သူကမွ် အစီအစဥ္မဆြဲခဲ့ပါ ။ ၎မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ နားလည္လက္ခံနုိင္စြမ္းကုိ ေလးနက္လာေအာင္ စဥ္ဆက္မျပတ္ ျဖည့္ဆည္းေပးေနသည့္ တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္သြားသည့္ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုျဖစ္သည္ ။
၁၁ၾကိမ္ေျမာက္ ဗဟုိေကာ္မတီ တတိယအၾကိမ္ စုံညီအစည္းေဝး (၁၉၇၈ ခုနွစ္တြင္က်င္းပခဲ့သည္)မွ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ အတည္ျပဳထားသည့္ “စည္းမ်ဥ္း အခ်က္ ၆၀” ဟုုေခၚသည့္ ျပည္သူ.ဘုံအဖြဲ.မ်ား၏ လုပ္ငန္းေဖာ္ေဆာင္ေရးဆုိင္ရာ စည္းမ်ဥ္းမ်ား၌ စီမံခန္.ခြဲေရးနွင့္ လုပ္ငန္းေဖာ္ေဆာင္ေရးနွင့္ ပက္သက္၍ မည္သည့္ ေျမယာကန္ထရုိက္ခ်ထားျခင္းကုိမွ် ခြင့္မျပဳဟု ရွင္းလင္းစြာ ေဖာ္ျပထားသည္ ၊ ဆုိလုိသည္မွာ ေျမယာကုိ ပုဂၢလိကမ်ားမွ ခြဲေဝမႈမျပဳရဟု ဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္ ။
၁၉၇၉ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ စတုတၳအၾကိမ္ စုံညီအစည္းအေဝး၏ “ေက်းလက္ေဒသဖြံ.ျဖိဳးမႈ အရွိန္ျမွင့္တင္ေရး ဆုံျဖတ္ခ်က္”တြင္လည္း အလားတူပင္ေဖာ္ျပထားသည္ ။ “ အခ်ဳိ.ေသာ စက္မႈသီးနွံမ်ားအတြက္ လုိအပ္သည့္ အထူးအေျခအေနမ်ား သုိ.မဟုတ္ အိမ္ေျမယာေျခတစ္ခုသည္ ေဝးလံသီေခါင္သည့္ ေတာင္ေပၚေဒသတြင္ တည္ရွိေန၍ သင့္ေလ်ာ္အဆင္ေျပသည့္ သယ္ယူပုိ.ေဆာင္ေရးစနစ္ မရွိသည့္အေျခအေနမ်ားမွလြဲ၍ ေျမယာကုိ အိမ္ေထာင္စုမ်ားမွ ခြဲေဝျခင္းကုိေသာ္လည္းေကာင္း သုိ.မဟုတ္ ေျမယာကန္ထရုိက္မ်ားကိုေသာ္လည္းေကာင္း ခြင့္မျပဳ”ဟု ေဖာ္ျပထားသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္၏ အၾကံျပဳခ်က္အရ နဂုိမူလ “ခြင့္မျပဳ”ဆုိသည့္ စကားလုံးမွာ “အားမေပး”ဟု ေျပာင္းသြားသည္ ။ အသုံးအနႈန္းမွာ မမာေက်ာေတာ့ေသာ္လည္း ေယဘုယ်အားျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရိုက္စနစ္ကုိ က်င့္သုံးမႈမျပဳသင့္ဟု ယုံၾကည္ေနၾကဆဲရွိသည္ ။
အိမ္ေထာင္စုအုပ္စုမ်ားနွင့္ အိမ္ေထာင္တစ္ခုခ်င္းအား ေျမယာကန္ထရုိက္ခ်ထားသည့္စနစ္ကုိ ဆင္းရဲသည့္ ေဒသမ်ားတြင္ လယ္သမားမ်ားကုိယ္တုိင္ စတင္က်င့္သုံးခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ၎ကုိ အန္ေဟြနွင့္ စီခြ်မ္ျပည္နယ္မ်ားတြင္ စတင္ခဲ့သည္ ။ ထုိစဥ္အခ်ိန္က ဆင္းရဲသည့္ေဒသမ်ားတြင္ ဤသုိ.ေသာ ကန္ထရုိက္ခ်ေပးမႈမ်ားနွင့္ပက္သက္၍ အျငင္းပြားမႈ သိပ္မရွိလွေပ ။
စီးပြါးေရးက်ပ္တည္းမႈကုိ ေတြ.ၾကဳံရသည့္ ၁၉၆၀ ခုနွစ္အတြင္း၌ အန္ေဟြေဒသတြင္ “ေျမယာလ်ာထားခ်က္ တာဝန္ယူမႈစနစ္”ကုိ အန္ေဟြပါတီအၾကီးအကဲ ဇန္ဇီရွန္က က်င့္သုံးခဲ့သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္က ဂြမ္ေဒါင္းေဒသတြင္ “ကုန္ထုတ္လုပ္မႈအခ်ဳိးအစားနွင့္ ေလ်ာ္ညီသည့္ အက်ဳိးခံစားခြင့္စနစ္”ကုိ က်င့္သုံးခဲ့သည္ (ထုိစဥ္က ေက်ာက္သည္ ဂြမ္ေဒါင္းေဒသတြင္ အဆင့္ျမင့္အရာရွိျဖစ္သည္) ။ ဟီနန္ျပည္နယ္တြင္ “ေျမယာအငွါးခ်ထားမႈစနစ္” ၊ ဟီေဘျပည္နယ္ ဇန္က်ားကုိ ေဒသတြင္ “အစုလုိက္ေျမယာ ကန္ထရုိက္စနစ္”နွင့္ တျခားေဒသမ်ားတြင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အယူအဆမ်ားကုိ က်င့္သုံးခဲ့ၾကသည္ ။ ဤေဒသအားလုံးတြင္ ထုတ္လုပ္မႈတုိးတက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္နုိင္ခဲ့ၾကျပီး ျပင္းထန္လွသည့္ အစာေရစာ ရွားပါးမႈကုိ သက္သာရာရေစနုိင္ခဲ့သည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ဤအစီအစဥ္မ်ားကို ထုတ္လုပ္မႈတုိးတက္ေစျပီး ခက္ခဲသည့္ အေျခအေနကုိ တုိးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္နုိင္ခဲ့ျခင္းအတြက္ အစုိးရအရာရွိ အမ်ားအျပားက အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကသည္ ။ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး ျပီးဆုံးသြားခဲ့ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ မူဝါဒမွာလည္း စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖိဳးမႈနွင့္ “အေတြးအေခၚ လြတ္လပ္မႈ”ကုိ အားေပးျမွင့္တင္၍ “လက္ေတြ.ဘဝသည္သာ အမွန္တရားကုိ သတ္ေသျပဳနုိင္သည္”ဟု နႈိးေဆာ္ေနသည့္ အခ်ိန္ျဖစ္ရာ လူအမ်ားသည္ ေၾကာက္ရြံ.မႈမ်ား နည္းပါးလာ၍ လက္ေတြ.က်က် ေတြးေခၚနုိင္စြမ္း ရွိလာၾကသည္ ။
နုိင္ငံေတာ္၏ ေက်းလက္ေဒသမ်ားကုိ အမ်ဳိးအစားသုံးခု ခြဲျခားနုိင္သည္ဟု ထုိစဥ္က ကြ်န္ေတာ္ေတြးေမွ်ာ္မိသည္ ။ ပထမ အမ်ဳိးအစားမွာ ျပည္သူပုိင္ အခန္းက႑ တည္ျငိမ္ခုိင္မာျပီး ထုတ္လုပ္မႈနႈန္းနွင့္ လူေနမႈအဆင့္အတန္း ျမင့္မား၍ ျပည္သူပုိင္ ေျမယာအေဆာက္အအုံတုိ.၏ အခ်ဳိးအစားၾကီးမားျပီး အမ်ားစုေပါင္းပုိင္ဆုိင္သည့္ ဘုံပုိင္ဆုိင္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ား ဖြံ.ျဖိဳးသည့္ ေဒသျဖစ္သည္ ။ ဒုတိယအမ်ဳိးအစားမွာ အလယ္အလတ္တန္း အုပ္စုျဖစ္၍ တတိယအမ်ဳိးအစားမွာ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားစုမ်ား အၾကီးအက်ယ္ ယုိယြင္းပ်က္စီးေနျပီး လူအမ်ားမွာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးသည့္ အေျခအေနတြင္ ရွိေနသည့္ ေဒသမ်ားျဖစ္သည္ ။
တတိယ အမ်ဳိးအစားတြင္ပါဝင္ေနသည့္ ျပည္သူမ်ားမွာ အိမ္ျခံေျမယာ ကန္ထရုိက္စနစ္ အစီအစဥ္ကုိ အေရးတၾကီးလုိအပ္ေနသည့္ အုပ္စုျဖစ္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ယုံၾကည္သည္ ။ ဤအစီအစဥ္ကသာလွ်င္ အေျခအေနမ်ားကို အလွ်င္ျမန္ဆုံးနွင့္ အထိေရာက္ဆုံး ေျပာင္းလဲေပးနုိင္သည္ ။ ၁၉၈၀ ခုနွစ္၌ ဗဟုိအစိုးရအဖြဲ.အတြင္း ကြ်န္ေတာ္တာဝန္ စတင္ထမ္းေဆာင္ျပီးေနာက္ အစည္းအေဝးတစ္ခု၌ အဆင္းရဲဆုံး ေက်းလက္ဘုံအဖြဲ.မ်ားတြင္ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္ကုိ စတင္က်င့္သုံးဖုိ. ကြ်န္ေတာ္အၾကံျပဳခဲ့သည္ ။ ဤအစီအစဥ္အရ လူဦးေရ သန္း၁၀၀ ခန္.မွ် အက်ဳိးခံစားရမည္ျဖစ္သည္ ။ ဤအခ်က္မွာ မူဝါဒေရးရာအရ အဓိကက်သည့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္၍ ေက်းလက္ေဒသမ်ားကုိ တည္ျငိမ္မႈရွိေစျပီး လယ္သမားမ်ားကုိ ထူထူေထာင္ေထာင္ ျဖစ္သြားေစမည္ျဖစ္သည္ ။ ထုိအစီအစဥ္သည္ နုိင္ငံေတာ္ စီမံကိန္းေရးဆြဲေရး ေကာ္မရွင္ ညႊန္ၾကားေရးမႈးခ်ဳပ္ ေယာ္ယိလင္၏ ေထာက္ခံမႈကုိပင္ ရရွိခဲ့သည္ ။ ဒုတိယ အမ်ဳိးအစား အုပ္စုအတြက္မူ ဤအစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္သင့္ မေဖာ္သင့္ ေစာင့္ၾကည့္နုိင္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ယုံၾကည္သည္။ ပထမ အမ်ဳိးအစား အုပ္စုအတြက္မူ ၎အစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လုိအပ္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္မယူဆခဲ့ေပ ။
အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္နွင့္ပက္သက္၍ ပါတီတြင္း ျငင္းခုန္ေဆြးေႏြးမႈမွာ ေက်းလက္ေဒသ တတိယအုပ္စုမွ ဒုတိယအုပ္စုသုိ. တုိးခ်ဲ.က်င့္သုံးဖုိ. ေဆြးေႏြးလာေသာအခါ၌ လူသိရွင္ၾကားျဖစ္လာသည္ ။ အစီအစဥ္ကုိ ကန္.ကြက္သူမ်ားက အေျခခံ စည္းမ်ဥ္းမ်ားနွင့္ပက္သက္သည့္ အခ်က္မ်ားကုိ တင္ျပေဆြးေႏြးလာသည္ ။
ေပၚလစ္ဗ်ဴရုိအဖြဲ.ဝင္ ဟူက်ားမူက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ သတိရွိဖုိ.ေျပာသည္ ။ “အန္ေဟြျပည္နယ္ရဲ. အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္ အစီအစဥ္ဟာ ေဟြျမစ္ရဲ. ေျမာက္ပုိင္းကေန ေတာင္ပုိင္းကုိ ပ်ံ.နွံ.သြားတယ္ ။ အလွ်ံပယ္ ေပါၾကြယ္ဝတဲ့ ဝူဟူခရုိင္မွာေတာင္မွပဲ အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တယ္”ဟု သူကေျပာသည္ ။ သူက ျပတ္ျပတ္သားသားပင္ ဆန္.က်င္သည္ ။ ပါတီဝါရင့္ၾကီး လီရွန္နင္းသည္ ဂ်န္စုျပည္နယ္မွ ျပန္ေရာက္လာျပီးေနာက္ ဂ်န္စုျပည္နယ္ ပါတီေကာ္မရွင္၏ အယူအဆမ်ားကုိ အစီရင္ခံျခင္းဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွေန၍ အန္ေဟြျပည္နယ္၏ အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကို ဆန္.က်င္ကန္.ကြက္ခဲ့သည္ ။ ဒုတိယဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ ဝမ္ရန္ဇန္းသည္လည္း အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ ဆန္.က်င္သည္ ။ သူသည္ ယခင္က ဗဟုိေက်းလက္ေဒသေကာ္မရွင္၏ အၾကီးအကဲျဖစ္ျပီး ၁၉၇၉ခုနွစ္ေလာက္ကတည္းကပင္ ဟီနန္ျပည္နယ္ လ်ဳိယန္ျမိဳ.သားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဟန္ေဆာင္၍ တစ္ဦးခ်င္းနွင့္ အုပ္စုလိုက္ အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္ခ်ထားသည့္ စနစ္ကုိ ျပစ္တင္ေဝဖန္သည့္ စာတစ္ေစာင္ကုိ ျပည္သူ.ေန.စဥ္သတင္းစာမွေန၍ ထုတ္ေဝခဲ့ဖူးသည္ ။ ရွန္ဇီျပည္နယ္ကမူ ေက်းလက္ေဒသ ေျမယာမူဝါဒမ်ားကုိ ေျဖေလ်ာ့ေပးျခင္းကုိ ဆန္.က်င္ခဲ့ျပီး အန္ေဟြနွင့္စီခြ်မ္ျပည္နယ္တုိ.၏ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္မ်ားကုိ အေစာၾကီးကတည္းကပင္ ေဝဖန္ခဲ့သည္ ။ ၁၉၇၈နွင့္ ၁၉၇၉ ခုနွစ္မ်ား၌ သတင္းစာမ်ားတြင္ ဤအစီအစဥ္ကုိ ေဝဖန္ကန္.ကြက္သည့္ ေဆာင္းပါးမ်ားကုိ သူတုိ.က က်ယ္က်ယ္ျပန္.ျပန္. ထည့္သြင္းေစခဲ့သည္ ။
ထုိအခ်ိန္က ေမာ္၏ေနရာကုိ ေခတၱမွ်ဆက္ခံခဲ့သည့္ ဟြကုိဖုန္းကလည္း အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ မေထာက္ခံခဲ့ေပ ။ သူက ေက်းလက္ေဒသမ်ားသည္ အထူးသျဖင့္ ေတာင္ပုိင္းေဒသမ်ားသည္ ေကာက္ပဲသီးနွံမ်ားကုိ ကြင္းထဲတြင္ ရိတ္သိမ္းျခင္း ၊ တလင္းနယ္ျခင္း ၊ အေျခာက္လွန္းျခင္းမွစ၍ သယ္ယူပုိ.ေဆာင္ျခင္းအထိ လုပ္ငန္းေဆာင္တာ အားလုံးကုိေဆာင္ရြက္ရန္အတြက္ အားလုံးစုေပါင္း၍ ဘုံလုပ္ကုိင္ရမည္ဟု ယုံၾကည္သည္ ။
ခ်န္ယန္းကမူ အစီအစဥ္ကုိ ေထာက္ခံမႈ သုိ.မဟုတ္ ကန္.ကြက္မႈကုိ တုိက္ရုိက္မျပသခဲ့ေပ ။ တစ္ၾကိမ္တြင္မူ ကြ်န္ေတာ့္ထံသုိ. လူအခ်ဳိ.ေစလႊတ္၍ ေတာင္ပုိင္းေဒသတြင္ ေကာက္ရိတ္သိမ္းခ်ိန္အတြင္း၌ မိုးမၾကာခဏရြာေၾကာင္း ၊ အေျခာက္လွမ္းသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္မွာ မႈိတက္ျခင္းကုိ ကာကြယ္နုိင္သည္အထိ မျမန္ဆန္ေၾကာင္း ၊ အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္အရ ဤျပႆနာကုိ မေရွာင္ရွားနုိင္ဘူးေပေလာဟု သူကေမးျမန္းေစခဲ့သည္ ။ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျပီးေနာက္ ဤလုပ္ငန္းစဥ္မွာ ယခင္ကထက္ပုိ၍ လွ်င္ျမန္ေခ်ာေမြ.လာေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္က အေၾကာင္းျပန္ၾကားခဲ့သည္ ။ သူက ေနာက္ထပ္မည္သည့္မွတ္ခ်က္မွ် မေပးခဲ့ေပ ။
ေဟလုံဂ်န္းျပည္နယ္၏ ပထမအတြင္းေရးမႈးသည္လည္း အိမ္ျခံေျမယာ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ ဆန္.က်င္သည္ ။ ဗဟိုေကာ္မတီမွ က်င္းပသည့္ ေက်းလက္ေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအစည္းအေဝးတစ္ခုတြင္ ဤအစီအစဥ္ကုိ ျပည္နယ္ေခါင္းေဆာင္အမ်ားအျပားက ေထာက္ခံေနၾကခ်ိန္၌ သူက “ခင္ဗ်ားတုိ.ရဲ. အေဝးေျပးလမ္းမၾကီးေပၚမွာ ခင္ဗ်ားတုိ.သာ ဆက္ျပီးေလွ်ာက္ၾက ၊ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရဲ. ပ်ဥ္ျပားေလးတစ္ခ်ပ္သာခင္းထားတဲ့ တံတားေလးေပၚမွာပဲ ဆက္ေလွ်ာက္မယ္”ဟု လူသိထင္ရွား ေျပာၾကားခဲ့သည္ ။ တျခားျပည္နယ္အားလုံး အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ လက္ခံက်င့္သုံးေနသည့္တုိင္ေအာင္ ေဟလုံဂ်န္းျပည္နယ္ကမူ လက္ခံက်င့္သုံးမည္မဟုတ္ေၾကာင္း သူကဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္ ။
ဖူက်န္းျပည္နယ္ ပထမအတြင္းေရးမႈးသည္လည္း အစီအစဥ္ကုိ ကန္.ကြက္ခဲ့သည္ ၊ အက်ဳိးဆက္မွာ သူ၏ျပည္နယ္အတြင္းရွိ ရာထူးလက္ရွိ တျခားအတြင္းေရးမႈးမ်ားနွင့္ နက္ရႈိင္းစြာ သေဘာကြဲလြဲခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ရွန္ဇီျပည္နယ္၏ ပထမအတြင္းေရးမႈးက ျပည္နယ္၏ ဂြမ္ေဇာင္းေဒသတြင္ အစီအစဥ္အား အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းကုိ တားျမစ္ခဲ့သည္ ။ ဟီေဘျပည္နယ္၏ ပထမအတြင္းေရးမႈးနွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈး ၂ ေယာက္လုံးက အစီအစဥ္ကုိ ဆန္.က်င္ၾကသည္ ။ ဟီေဘျပည္နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႈးသည္ ယခင္က ရွန္ဇီျပည္နယ္၏ တည္ဆဲအတြင္းေရးမႈးျဖစ္သည္ ။ ရွန္ဇီျပည္နယ္တြင္ ဤရဲေဘာ္အမႈထမ္းေနစဥ္အတြင္း တျခားေဒသမ်ားက ေက်းလက္ေဒသ မူဝါဒမ်ားကုိ ေျဖေလွ်ာ့ေပးေနစဥ္၌ သူကမူ အမ်ားနွင့္ဆန္.က်င္လွ်က္ စာရင္းအင္းခန္.ခြဲမႈ႒ါနကုိ ထုတ္လုပ္ေရးအဆင့္မွစ၍ ႒ါနခြဲအဆင့္ထိတုိင္ေအာင္ ေရႊ.ေျပာင္းခဲ့သည္ ။
တိန္.ေရွာင္ပင္း၏ ေထာက္ခံမႈမရရွိခဲ့လွ်င္ အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ တစ္နုိင္ငံလုံးအနွံ. အေကာင္အထည္ေဖာ္နုိင္လိမ့္မည္မဟုတ္ပါ ။ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မႈအတြင္းမွ ဆန္.က်င္မႈၾကီးၾကီးမားမား မၾကံဳေတြ.ရျခင္းမွာ တကယ္တမ္းအားျဖင့္ တိန္.၏သေဘာထားေပၚတြင္ မ်ားစြာမူတည္ေနသည္ ။ သူက ဤကိစၥအေပၚတြင္ မ်ားမ်ားစားစား မေျပာၾကားေသာ္လည္း သူက ကြ်န္ေတာ္ ၊ ဟူေယာင္ဘန္းနွင့္ ဝမ္လီတုိ.၏ အယူအဆမ်ားကုိ အျမဲတမ္းပင္ ေထာက္ခံခဲ့သည္ ။ အိမ္ျခံယာေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ကုိ ခ်မွတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ျပီးေနာက္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားနွင့္ပက္သက္၍ ေက်နပ္အားရေၾကာင္း သူကေျပာခဲ့သည္ ။ ၁၉၈၁ ခုနွစ္အတြင္း၌ အငတ္ေဘးအႏၱရာယ္ က်ေရာက္ခဲ့သည့္ ရွန္ေဒါင္းျပည္နယ္ ေဒါင္မင္းခရုိင္မွ လယ္သမားတခ်ဳိ.က အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္၏ အက်ဳိးေက်းဇူးေၾကာင့္ ယခုအခါ သူတုိ.တြင္ စားစရာ အလုံအေလာက္ရွိေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ထုိ.အတြက္ သူတုိ.အေနျဖင့္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း စာတစ္ေစာင္ေရးသား၍ တိန္.ေရွာင္ပင္းထံသုိ. ေပးပုိ.ခဲ့သည္ ။ ဤစာကုိ သူက ဗဟုိေခါင္းေဆာင္မ်ားထံသုိ. ထပ္ဆင့္ေပးပုိ.ခဲ့သည္ ။
၁၉၈၁ ခုနွစ္ ဇန္နဝါရီလဆန္းပုိင္း၌ ဟီနန္ျပည္နယ္ လန္ေကာင္းေဒသ ၊ ရွန္ေဒါင္းျပည္နယ္ ေဒါင္မင္းေဒသနွင့္ ဆင္းရဲသည့္ တျခားေက်းလက္ေဒသမ်ားသုိ. ခရီးထြက္ခဲ့သည္ ။ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္၏ အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာသည့္ အေျပာင္းအလဲမ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ.ခဲ့ရျပီး ေဒသခံ ပါတီေကဒါမ်ားနွင့္ ျပည္သူမ်ား၏ လႈိက္လွဲေႏြးေထြးသည့္ ေထာက္ခံမႈမ်ားကုိ ေတြ.ၾကံဳခဲ့ရသည္ ။ ၎က ကြ်န္ေတာ့္အေပၚတြင္ နက္ရႈိင္းေလးနက္သည့္ ခံစားမႈမ်ားျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္ ။ ျပည္သူမ်ားက အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္ကုိ ေနာက္ထပ္သက္တမ္း ၃ နွစ္အထိတုိးျမွင့္ေပးေစလုိသည့္ သေဘာထားရွိေၾကာင္း ေကဒါမ်ားက တင္ျပလာေသာအခါ ကြ်န္ေတာ္က ခ်က္ခ်င္းပင္ “ရတယ္ ၊ လုပ္ေပးမယ္”ဟု ျပန္ေျပာခဲ့သည္ ။ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္သည္ ယာယီေျဖရွင္းသည့္ နည္းလမ္းတစ္ရပ္မွ်သာျဖစ္သည္ဟူသည့္ ကြ်န္ေတာ္၏ အေျခခံသေဘာထားကုိ ခ်က္ခ်င္းမေျပာင္းလဲေသးသည့္တုိင္ေအာင္ ဤကိစၥကုိ ျပန္လည္သုံးသပ္ရမည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ယုံၾကည္ခဲ့သည္ ။
ေဘဂ်င္းသုိ.ျပန္ေရာက္ျပီးေနာက္ တိန္.ေရွာင္ပင္း ၊ ဟူေယာင္ဘန္းနွင့္ တျခားဗဟုိေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ကြ်န္ေတာ္ျမင္ေတြ.ခဲ့သည္တုိ.ကုိ ျပန္လည္ရွင္းလင္းတင္ျပခဲ့သည္ ။ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္သည္ ထုတ္လုပ္မႈကုိ တုိးတက္ေစျပီး လယ္သမားတုိ.၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္းကုိ ျမွင့္တင္ေပးနုိင္ခဲ့သည္မွာ သံသယရွိစရာမလုိေပ ။
သုိ.ေသာ္လည္း မိသားစု လုပ္ငန္းအျဖစ္လည္ပတ္သည့္ အေသးစားလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑၏ ဖြံ.ျဖိဳးတိုးတက္မႈကုိ ေရရွည္တည္တံ့ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားနုိင္ပါမည္ေလာဆုိသည့္အခ်က္ကုိ ျပန္လည္မသုံးသပ္ပဲေနဖုိ. မျဖစ္နုိင္ပါ ။ အဓိကက်သည့္အခ်က္မွာ စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑အား အေသးစား လယ္ယာစီးပြါးေရး လုပ္ငန္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားျခင္းကုိ ေရွာင္လႊဲနိုင္ရန္အတြက္ ကန္ထရုိက္ပုိင္ဆုိင္သူ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ စိတ္အားတက္ၾကြမႈကုိ စီးပြါးျဖစ္နွင့္ ပမာဏၾကီးမားသည့္ ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားအျဖစ္သုိ. ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရာတြင္ မည္သုိ.စည္းရုံးေပါင္းစပ္မည္နည္း ဟူသည့္အခ်က္ျဖစ္သည္ ။ မိသားစု ကန္ထရိုက္ စီးပြါးေရးစနစ္မွာ အေျဖျဖစ္သည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ယုံၾကည္သည္ ။ ဤအစီအစဥ္မွာ ေကဒါမ်ားနွင့္ ျပည္သူမ်ား၏ လက္ေတြ.အေတြ.အၾကံဳမ်ားမွ ေပၚထြက္လာျခင္းျဖစ္ျပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္ ၎ကုိ “ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္သည့္ တစ္ဦးခ်င္းကန္ထရုိက္စနစ္”ဟု ေခၚဆုိခဲ့သည္ ။
ေနာက္ထပ္တျခားအေၾကာင္းအရာတစ္ခုမွာ ေက်းလက္ေဒသ မိသားစုစီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေပၚထြန္းလာမႈျဖစ္သည္ ။ ၁၉၈၈ ခုနွစ္အတြင္း အေနာက္ဥေရာပသုိ. ကြ်န္ေတာ္ခရီးထြက္ခဲ့စဥ္က ထုိေဒသမ်ား၏ စုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္း လည္ပတ္မႈမ်ားမွာ သိပ္ျပီးပမာဏမၾကီးမားလွေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္သတိျပဳခဲ့မိသည္ ။ အမ်ားစုမွာ ေသးငယ္သည့္ လယ္ယာမ်ားသာျဖစ္သည္ ။ သူတုိ.ဘာသာသူတုိ. မေျဖရွင္းနုိင္သည့္ ျပႆနာမ်ားကုိ စုေပါင္းသမဝါယမ အသင္းမ်ားမွတဆင့္ ေျဖရွင္းၾကသည္ ။ ရလာဒ္မ်ားမွာ အၾကီးစားလုပ္ငန္းမ်ားကဲ့သုိ.ပင္ ေကာင္းမြန္လွသည္ ။ အထူးသျဖင့္ ဆြစ္ဇာလန္နုိင္ငံက ကြ်န္ေတာ့္ကုိ မ်ားစြာစြဲေဆာင္နုိင္ခဲ့သည္ ။ စုိက္ပ်ဳိးေရးထြက္ကုန္မ်ားကုိ တုိးျမွင့္ထုတ္လုပ္နုိင္ရန္အတြက္ အၾကီးစား လုပ္ငန္းမ်ားလုိအပ္သည္ဟု ယုံၾကည္ခဲ့သည့္ ကြ်န္ေတာ္၏ အယူအဆမ်ား စတင္ေျပာင္းလဲစျပဳလာခဲ့သည္ ။ ေက်းလက္ေဒသမ်ား၌္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈတြင္ အိမ္ယာျခံေျမကန္ထရုိက္စနစ္ျဖင့္ ပူးေပါင္းထုတ္လုပ္ျခင္းကုိ အတိတ္ကာလ၏ အေသးစား စုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းမ်ားအျဖစ္သုိ. ျပန္လည္ဦးတည္သြားမႈအျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္မယူဆေတာ့ေပ ။
ကြ်န္ေတာ္သည္ စီခြ်မ္ျပည္နယ္တြင္ ရွိေနစဥ္ကတည္းကပင္ ငါးေမြးျမဴေရး ၊ ပန္းပင္ ၊ ဟင္းခတ္အေမႊးအၾကိဳင္နွင့္ ေဆးဖက္ဝင္အပင္ စုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္းတုိ.ကုိ အထူးကြ်မ္းက်င္ျပီး စီမံခန္.ခြဲနုိင္သူမ်ားအား ကန္ထရုိက္ခ်ေပးျခင္းကုိ အားေပးျမွင့္တင္ခဲ့သည္ ။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ၾကက္ ၊ ဝက္ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္း ၊ နုိ.စားႏြားေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းနွင့္ စုိက္ပ်ဳိးေရးထြက္ကုန္ ျပဳျပင္ထုတ္လုပ္သည့္လုပ္ငန္းနွင့္ ေက်းလက္ေဒသ အထည္ခ်ဳပ္လုပ္ငန္းမ်ားသုိ. ကြ်န္ေတာ္သြားေရာက္ ေလ့လာခဲ့သည္ ။ ၁၉၈၁ ခုနွစ္တြင္ ရွန္ဇီေဒသသုိ. စစ္ေဆးေရးခရီး သြားေရာက္ခဲ့စဥ္၌ ေက်းလက္ေဒသ မိသားစု ပုဂၢလိက စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေပၚထြန္းလာျခင္းသည္ ေက်းလက္ေဒသ ကုန္သြယ္စီးပြါးေရး၏ အစဦးအဆင့္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္က မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့သည္ ။
တစ္နုိင္ငံလုံးအနွံ. အသားက်ေနသည့္ သုံးဦးဆုိင္ပုိင္ ျပည္သူ.ဘုံအဖြဲ.မ်ားကုိ၂ ေက်းလက္ေဒသ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္အျဖစ္သုိ. ေျပာင္းလဲျခင္းမွာ အဓိကက်သည့္ မူဝါဒဆုိင္ရာ အေျပာင္းအလဲတစ္ခုျဖစ္ျပီး ေလးနက္သည့္ ေတာ္လွန္မႈတစ္ခုျဖစ္သည္ ။ ဤေျပာင္းလဲမႈေခ်ာေခ်ာေမြ.ေမြ. ျဖစ္ေစရန္ သုံးနွစ္နီးပါးမွ် အခ်ိန္ယူခဲ့ရသည္ ။ ပါတီေခါင္းေဆာင္ပုိင္းနွင့္ ေကဒါအမ်ားစုတြင္ သံသယဝင္သည့္စိတ္ တည္ရွိေနဆဲကာလတြင္ပင္ ၎ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိမွ် အျပစ္ေပး အေရးယူခံရျခင္းေသာ္လည္းေကာင္း ၊ မည္သည့္ ဝါရင့္ေခါင္းေဆာင္ကမွေသာ္လည္းေကာင္း ပြင့္လင္းစြာကန္.ကြက္ ေဝဖန္မႈ မရွိခဲ့ေပ ။ စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္ျပီး ၂ နွစ္မွ်အၾကာတြင္ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းအား ကန္.ကြက္မႈမ်ား ရွိေနဆဲျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ဤအေျခအေနတြင္မူ သူတုိ.အား ရပ္တန္.ရန္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆုိင္ရာ အမိန္.စာမ်ား ကြ်န္ေတာ္တုိ.က ထုတ္ျပန္ညႊန္ၾကားခဲ့သည္ ။
ေအာက္ေျခအေျခခံအဆင့္မွစ၍ အထက္အဆင့္ဆင့္သုိ.တုိင္ က်ယ္ျပန္.လာသည့္ ေက်းလက္ေဒသ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္အစီအစဥ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈမ်ား အရွိန္ရက်ယ္ျပန္.လာသည္နွင့္အမွ် စနစ္တစ္ရပ္အျဖစ္ ၎၏ ထူးျခားသာလြန္မႈမ်ားမွာ ထင္ရွားလာသည္ ။ ေခါင္းေဆာင္နွင့္ ေကဒါအမ်ားစုသည္ ၎တုိ.၏ မူလက ကန္.ကြက္သည့္ အေနအထားမွ အေတြးအျမင္မ်ား ေျပာင္းလဲလာၾကသည္ ။ ဤအခ်က္မွာ အေရးပါသည့္ ျဖစ္ေပၚတုိးတက္မႈတစ္ခုျဖစ္ျပီး သင္ယူေလ့လာဖြယ္ေကာင္းသည့္ အေတြ.အၾကံဳတစ္ခုျဖစ္သည္ ။
ဤအဓိကက်သည့္ မူဝါဒအေျပာင္းအလဲကာလအတြင္း၌ ဗဟုိအစုိးရသည္ လုပ္ထုံးလုပ္နည္း စံညႊန္းမ်ားကုိ တေျပးညီက်င့္သုံးျခင္း ၊ အတိအက် ျပ႒ါန္းထားသည့္ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားျဖင့္ ထုတ္ျပန္ညႊန္ၾကားျခင္း စသည္တုိ. မရွိခဲ့ေပ ။ ခ်မွတ္က်င့္သုံးျခင္း ၊ မက်င့္သုံးျခင္းနွင့္ မည္သုိ.ခ်မွတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္မည္ စသည္တုိ.ကုိ ေဒသဆုိင္ရာ အစုိးရမ်ားက လြတ္လပ္စြာ ေရြးခ်ယ္က်င့္သုံးနုိင္ၾကသည္ ။ “အျမန္လမ္းမက်ယ္ၾကီး”နွင့္ “ပ်ဥ္ျပားေလးတစ္ခ်ပ္သာ ခင္းထားသည့္ တံတားေလး” နွစ္မ်ဳိးစလုံးကုိ က်င့္သုံးခြင့္ျပဳခဲ့သည္ ။ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရုိက္စနစ္ကုိ ျပည္သူမ်ားက သူတုိ.ဘာသာသူတုိ. စတင္က်င့္သုံးလာပါက ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္းမျပဳရန္ ေဒသဆုိင္ရာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ညႊန္ၾကားထားသည္ ။ ထုိစဥ္အတြင္း၌ ဗဟုိအစုိးရသည္ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ား ခ်မွတ္မေပးမွီ အေျခအေနအားလုံးကုိ ျခံဳငုံသုံးသပ္ေလ့လာသည့္အလုပ္ကုိ လုပ္ေနခဲ့သည္ ။
ဤနည္းလမ္းကုိ လက္ခံက်င့္သုံးျခင္းသည္ ၾကီးမားသည့္ အက်ဳိးအျမတ္မ်ား ရရွိေစျပီးလွ်င္ အေျပာင္းအလဲမ်ား ျပဳလုပ္ေနသည့္ အရွိန္ကုိလည္း ေနွးေကြးမသြားေစခဲ့ေပ ။ ေဒသဆုိင္ရာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားနွင့္ ေကဒါမ်ားအား ေရြးခ်ယ္နုိင္သည့္ အခြင့္အာဏာနွင့္ ေရြးခ်ယ္ဖုိ.အခ်ိန္ (လုိလုိလားလား မရွိျခင္းမွ လုိလုိလားလား လက္ခံလာျခင္းသုိ. ေျပာင္းလဲရန္ လုံေလာက္သည့္အခ်ိန္) ေပးထားသည့္အတြက္ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားမွာ ဆႏၵအေလွ်ာက္ ျဖစ္ေပၚလာၾကသည္။ ဤအခ်က္က သေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ားနွင့္ မလုိလားအပ္သည့္ အက်ဳိးဆက္မ်ား ေပၚထြက္လာနုိင္ေျခရွိမႈကုိ ေလ်ာ့က်သြားေစခဲ့သည္ ။ ၎က ေဒသဆုိင္ရာ အာဏာပုိင္မ်ားကုိ ဤစနစ္၏ အားသာခ်က္မ်ားကုိ သိရွိနားလည္ သေဘာေပါက္လာေစျပီး သူတုိ.ေဒသ၏ အေျခအေနနွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြရွိမည့္ ဖြံ.ုျဖဳိးေရးနည္းလမ္းမ်ားကုိ မည္သုိ.ခ်မွတ္က်င့္သုံးမည္ စသည္တုိ.ကုိ ေရြးခ်ယ္နုိင္ေစရန္ လုံေလာက္သည့္ အခ်ိန္ေပးထားခဲ့သည္ ။ အဆင္းရဲဆုံးေဒသမ်ားမွ စတင္၍ ပုံမွန္အလယ္အလတ္ေဒသမ်ားနွင့္ ခ်မ္းသာသည့္ ေဒသမ်ားသုိ.တုိင္ ဤစနစ္ ပ်ံ.နွံ.က်ယ္ျပန္.သြားသည္နွင့္အမွ် ဤမူဝါဒမွာလည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အသားက် ေခ်ာေမြ.လာခဲ့သည္ ။
ကြ်န္ေတာ္သည္ ေက်းလက္ေဒသ ေျမယာကန္ထရိုက္စနစ္နွင့္ပက္သက္၍ အားတက္သေရာရွိေၾကာင္း အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ျပီးျဖစ္သည္ ။ ဤစနစ္အေပၚထားရွိသည့္ ကြ်န္ေတာ္၏ အျမင္မ်ားကုိ ၁၉၈၀ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ျပည္နယ္နွင့္ ျမဴနီစပယ္ ပထမအတြင္းေရးမႈးမ်ား၏ အိမ္ယာျခံေျမ ကန္ထရိုက္စနစ္ အစည္းအေဝးတြင္ ျပည့္စုံစြာေဖာ္ျပခဲ့သည္ ။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကုိ ဗဟုိေကာ္မတီမွ ၁၉၈၀ ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၉ ရက္ေန.တြင္ တစ္နုိင္ငံလုံးသုိ. ျဖန္.ခ်ိခဲ့သည္ ။
“အထူးလယ္ယာျခံေျမ ကန္ထရိုက္စနစ္သည္ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရးအဖြဲ.၏ စီမံခန္.ခြဲမႈေအာက္တြင္ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားကုိ ေျမယာအငွါးကန္ထရုိက္ခ်ေပးမည္ ၊ သစ္ပင္ပန္းမန္ စုိက္ပ်ဳိးေရး ၊ တိရိစၦာန္ေမြးျမဴေရး ၊ ငါးေမြးျမဴေရးနွင့္ ကုန္သြယ္ေရာင္းဝယ္ေရး ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားကုိ သူတုိ.၏ အစုအဖြဲ. သုိ.မဟုတ္ မိသားစုမ်ားအတြက္ အထူးကန္ထရုိက္မ်ား ခ်မွတ္ငွါးရမ္းေပးမည္”ဟု အက်ဥ္းခ်ဳပ္တြင္ ေဖာ္ျပထားသည္ ။ လမ္းညႊန္မူဝါဒမွာ ကန္ထရုိက္တစ္ခုခ်င္းမွ ရရွိလာနုိင္မည့္ အက်ဳိးအျမတ္ဆုိင္ရာ မက္လုံးမ်ားကုိ အသုံးခ်နုိင္ရန္ျဖစ္ျပီး တစ္ျပိဳင္တည္းမွာပင္ လက္ခံနုိင္ဖြယ္ရာမရွိသည့္ မိသားစုတစ္စုလုံးက အားလုံးကုိ လုပ္ကုိင္သည့္ အေသးစားလယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးဆုိင္ရာ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းငယ္မ်ားအျဖစ္သုိ. ျပန္လည္ဦးတည္သြားျခင္းကုိ ေရွာင္ရွားနုိင္ရန္ျဖစ္သည္ ။
သုိ.ေသာ္လည္း ဤအယူအဆ (အၾကီးစားနွင့္ စုိက္ပ်ဳိးေရးဆုိင္ရာ အထူးလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ဆြဲေဆာင္သည့္ မက္လုံးေပးမႈ)မွာ အေကာင္အထည္ေပၚမလာခဲ့ေပ ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ေက်းလက္ေဒသ ကုန္စည္ကူးသန္း ေရာင္းဝယ္ေရးဆုိင္ရာ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ား ေကာင္းမြန္ျပည့္စုံစြာ ဖြံ.ျဖိဳးျခင္းမရွိေသးသည့္အခ်က္ကုိ အသိအမွတ္မျပဳခဲ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ စီမံခန္.ခြဲလည္ပတ္ေမာင္းနွင္ျခင္း ၊ လုပ္ငန္းသဘာဝအလိုက္ လုပ္ကုိင္ျခင္းနွင့္ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ျခင္း စသည္တုိ.ကုိ တစ္ခုခ်င္းစီ ခြဲျခားလုပ္ကုိင္မႈမွာ စတင္ခါစသာ ရွိေသးသည္ ။ လူအမ်ားသည္ အစဥ္အလာအတုိင္းသာ စဥ္းစားေတြးေခၚသည့္ အေလ့အထမ်ား၌ အသားက်ေနဆဲအခ်ိန္အတြင္း၌ လု့ပ္ငန္းအမ်ဳိးအစားအလိုက္ အထူးကြ်မ္းက်င္မႈမ်ားမွာ မ်ားမ်ားစားစား မရွိလွေပ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ အထူးျပဳကြ်မ္းက်င္သူ အနည္းငယ္နွင့္ အဓိက ဂ်ဳံစုိက္ပ်ဳိး ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းအနည္းငယ္မွအပ ေက်းလက္ေဒသ ေျမယာအမ်ားစုမွာ မိသားစုဦးေရအလုိက္သာ ကန္ထရုိက္ခ်ေပးခဲ့ရသည္ ။
အမွန္တကယ္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္ ျဖစ္ရပ္တုိ.မွာ ထုိစဥ္ကာလက တည္ရွိေနခဲ့သည့္ ေက်းလက္ေဒသ စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖိဳးမႈ ၊ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ အဆင့္တုိ.နွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြစြာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ဤစနစ္သည္ ေက်းလက္ေဒသ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ေရးကုိ အတားအဆီး မျဖစ္ေစခဲ့ပဲ ဤသည္နွင့္ဆန္.က်င္စြာပင္ ေက်းလက္ေဒသ၏ စီးပြါးေရးကုိ မ်ားစြာနႈိးဆြ လႈံ.ေဆာ္ေပးခဲ့ေၾကာင္း ရလာဒ္မ်ားက သက္ေသျပေနသည္ ။
ေျမယာကုိ အညီအမွ်ခြဲေဝ၍ မိသားစုမ်ားသုိ. ကန္ထရုိက္ခ်ေပးသည့္ အစီအစဥ္သည္ ေက်းလက္ေဒသ ကုန္စည္ထုတ္လုပ္မႈ စြမ္းေဆာင္ရည္ ညံ့ဖ်င္းရျခင္း၏ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းမ်ားကုိ ေျပာင္းလဲနုိင္ျခင္းမရွိေၾကာင္းမွာ အထူးေျပာစရာမလုိပါ ။ ေက်းလက္ေဒသ ကုန္စည္ကူးသန္းေရာင္းဝယ္မႈ တုိးတက္လာသည္နွင့္အမွ် လုပ္ငန္းတစ္ခုခ်င္းအလိုက္ အထူးျပဳကြ်မ္းက်င္မႈနွင့္ ေက်းလက္ေဒသ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားသည္လည္း ဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္လာေပလိမ့္မည္ ။ ကြ်မ္းက်င္မႈအလုိက္ အထူးျပဳျခင္း ၊ လုပ္သားမ်ား ေရႊ.ေျပာင္းသြားလာ လုပ္ကိုင္ျခင္းနွင့္ အၾကီးစား လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရး စသည္တုိ.ကုိ အဆုံးတစ္ေန.၌ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းရမည္သာျဖစ္သည္ ။ ထုိသုိ.ေျဖရွင္းရာတြင္မူ ၁၉၅၀ ခုနွစ္မ်ားအတြင္းက က်င့္သုံးခဲ့ေသာ စုေပါင္းဘုံပုိင္ မူဝါဒမ်ဳိးျဖင့္ ေျဖရွင္းေတာ့မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာေနစရာမလုိေတာ့ပါ ။ မိသားစု လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးလုပ္ငန္း ပုံစံမ်ဳိးသည္ အသင့္ေတာ္ဆုံး ပုံစံတစ္မ်ဳိး ျဖစ္နုိင္ဖြယ္ရာရွိသည္ ။ ဤကဲ့သုိ.ေသာ အေျခအေန၏ ေတာင္းဆုိမႈနွင့္ လုိက္ေလ်ာညီေထြ လက္ခံက်င့္သုံးရန္အတြက္ ေျမယာကုိ လြတ္လပ္စြာ ေရာင္းဝယ္ျခင္း ၊ ငွါးရမ္းျခင္းနွင့္ ဆက္ခံပုိင္ခြင့္ စသည္တုိ.ကုိ ခြင့္ျပဳသင့္ျပီး ေက်းလက္ေဒသ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈအတြက္ အဓိကအက်ဆုံး ရင္းျမစ္ျဖစ္သည့္ ေျမယာကုိ ေဈးကြက္တြင္ လြတ္လပ္စြာ ရရွိနုိင္ေစျပီး ဥပေဒနွင့္ ကာကြယ္ေပးထားသင့္ေပသည္ ။ ဤအခ်က္မွာ ထိပ္တုိက္ေတြ.ရမည့္ အေၾကာင္းအရာတစ္ရပ္ျဖစ္ေပသည္ ။
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
၁ ။ ။ “ေက်းလက္ေဒသ ေျမယာကန္ထရုိက္ အစီအစဥ္”ကုိ “ေက်းလက္ေဒသ အိမ္ယာေျမ တာဝန္ခံမႈစနစ္”ဟုလည္း လူသိမ်ားသည္ ။
၂ ။ ။ ျပည္သူ.ဘုံအဖြဲ.မ်ားကုိ (၁) ဘုံအဖြဲ. (၂) ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး တပ္ဖြဲ.နွင့္ (၃) ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး အဖြဲ.တုိ.က စုေပါင္းပုိင္ဆုိင္ၾကသည္ ။
(ေက်ာက္က်ိယန္၏ Prisoner of the State စာအုပ္မွ Part 3, Chapter 10 Freedom on the Farm ကုိ ဘာသာျပန္ဆုိထားျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။)

Saturday, July 3, 2010

တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရး ဖြံ.ျဖဳိးတုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ား ၊ အခန္း ၉ (နုိင္ငံေတာ္ အက်ဥ္းသား)

အပုိင္း ၃
တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ား
အခန္း ၉
လြတ္လပ္စြာ ကုန္သြယ္ျခင္း၏ ပဥၥလက္
နုိင္ငံျခားကုန္သြယ္မႈကုိ ျပန္လည္ေဖာ္ေဆာင္ေရးသည္ ေမာ္၏ “ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိး”
စီးပြါးေရးစနစ္ကုိ ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ အေရးပါသည့္ ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းျဖစ္သည္ ။
ျပည္နယ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အရာရွိတစ္ဦးအျဖစ္ ေက်ာက္၏ အေတြ.အၾကံဳတုိ.သည္ သူ.အား
လြတ္လပ္စြာကုန္သြယ္မႈကုိ ေထာက္ခံသည့္ ပြင္းပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆုိသူတစ္ဦးအျဖစ္
ျဖစ္ေပၚလာေစခဲ့သည္ ။ ေမာ္စီတုန္းေခတ္မွ ေပါက္ဖြားလာသည့္ ေက်ာက္အေနျဖင့္ အေနာက္တုိင္း
စီးပြါးေရး မူဝါဒတုိ.အေပၚ ဤမွ်အထိ မည္သုိ.ယုံၾကည္မႈရွိခဲ့ပါသနည္း ။ ေက်ာက္က သူ၏အေတြးတုိ.ကုိ
ေဖာ္ျပခဲ့ျပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသည္ တရုတ္ျပည္ကုိ ပုိ၍ေခတ္မွီသစ္လြင္လာေစခဲ့ေၾကာင္း ရွင္းလင္းစြာ
ေျပာၾကားခဲ့သည္ ။
နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖိဳးရန္ အားထုတ္မႈမ်ားမွာ ညံ့ဖ်င္းသည့္ ရလာဒ္မ်ားသာ ရရွိေစခဲ့သည္ ။ အင္အားမ်ားစြာ စုိက္ထုတ္ရျပီး ဆုလဒ္အနည္းငယ္သာ ရရွိခဲ့သည္ ။ စီးပြါးေရးစနစ္အျပင္ တံခါးပိတ္ဝါဒ ကဲ့သုိ.ေသာ တျခားျပႆနာမ်ားလည္းရွိေနျပီး ၎တုိ.က ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးေရးကုိသာ မျဖစ္မေန လက္ခံေစခဲ့သည္ ။ ၎သည္ သေဘာတရားေရးရာ ေလ့လာလုိက္စားစရာတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့ျပီး နုိင္ငံေရးသေဘာတရားတစ္ခု ျဖစ္လာခဲ့သည္ ။
ဥပမာအားျဖင့္ စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑ကုိၾကည့္ပါ ၊ စြမ္းေဆာင္ရည္ျမင့္မားလာေစရန္ ဆုိပါက ပထမဦးဆုံး သေဘာေပါက္ လက္ခံထားရမည့္အခ်က္မွာ သက္ဆုိင္ရာေဒသရွိ ေျမယာမ်ား၏ အားသာခ်က္ကုိ အသုံးခ်ရန္ျဖစ္ျပီး ေျမအေနအထားနွင့္ အကုိက္ညီဆုံးျဖစ္သည့္ သီးနွံကုိ စုိက္ပ်ဳိးရမည္ျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း နွစ္မ်ားစြာၾကာသည့္တုိင္ေအာင္ ဤသုိ.ျပဳလုပ္ရန္ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ခြင့္မျပဳခဲ့ပါ ။
အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုမွာ ကြ်န္ေတာ္၏ အေတြးတုိ.ကုိ မ်ားစြာ ရုိက္ခတ္ေနခဲ့သည္ ။ စီခြ်မ္ျပည္နယ္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနဆဲ ၁၉၇၈ ခုနွစ္တြင္ ကုိယ္စားလွယ္အဖြဲ.တစ္ခုကုိ ကြ်န္ေတာ္ ဦးေဆာင္၍ အဂၤလန္နွင့္ ျပင္သစ္ နုိင္ငံမ်ားသုိ. သြားခဲ့ျပီး အျပန္ခရီးတြင္ ဂရိနွင့္ ဆြစ္ဇာလန္ နုိင္ငံတုိ.တြင္ ခဏရပ္နားခဲ့သည္ ။
ပထမဦးဆုံး ျပင္သစ္ျပည္ေတာင္ပုိင္း ေျမထဲပင္လယ္ကမ္းေျခသုိ. ေရာက္ရွိခဲ့သည္ ။ ဤေဒသမွာ စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖိဳးမႈအတြက္ လူသိမ်ားသည့္ေဒသျဖစ္သည္ ။ ဤေဒသ၏ ရာသီဥတုမွာ အလြန္ပင္ ေျခာက္ေသြ.ျပီး ေႏြရာသီတြင္ မုိးလုံးဝမရြာေပ ။ ဤသုိ.ေသာအေျခအေနမ်ား၌ အတိတ္ကာလက ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ စဥ္းစားပုံအရ ေကာက္ပဲသီးနွံမ်ား စုိက္ပ်ဳိးနုိင္ရန္အတြက္ ၾကီးမားလွသည့္ ဆည္ေျမာင္းစီမံကိန္းမ်ားကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ တည္ေဆာက္ျခင္းျဖင့္ “ဘုရားသခင္နွင့္ သဘာဝေလာကၾကီးက ေပးထားသည့္ အေျခအေနမ်ားကုိ ေျပာင္းလဲပစ္ေပမည္။” သုိ.ေသာ္ ဤသုိ.ေသာအရာမ်ားကုိ သူတုိ.မျပဳလုပ္ၾကပါ ၊ ဤအစား ေျခာက္ေသြ.သည့္ ရာသီဥတုတြင္ စုိက္ပ်ဳိးျဖစ္ထြန္းနုိင္သည့္ စပ်စ္နွင့္ အျခားသီးနွံမ်ားကုိ သူတုိ.က စုိက္ပ်ဳိးၾကသည္ ။ ရလာဒ္အားျဖင့္ ျပင္သစ္၏ ဝုိင္လုပ္ငန္းၾကီးမွာ သဘာဝအရ ေပၚထြက္လာခဲ့ျခင္းပင္ျဖစ္သည္ ။ ထုိေဒသရွိ လယ္သမားတုိ.မွာ မ်ားစြာခ်မ္းသာၾကသည္။
ေနာက္ဥပမာတစ္ခုကုိ အဂၤလန္တြင္ ေတြ.ခဲ့ရသည္ ။ အေရွ.ဖက္ကမ္းေျခတစ္ေလွ်ာက္၌ ဂ်ဳံကုိ အၾကီးအက်ယ္ ေကာင္းစြာစုိက္ပ်ဳိးထား၍ အေနာက္ဖက္ကမ္းေျခတြင္မူ ျမတ္ခင္းတုိ. ဖုံးလႊမ္းေနသည္ ။ ၎မွာ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ ပထမဆုံး နုိင္ငံရပ္ျခားခရီးစဥ္ျဖစ္၍ ျမင္ကြင္းမ်ားေၾကာင့္ ပေဟဠိျဖစ္ေနျပီး အေၾကာင္းရင္းကုိ ေမးျမန္းမိသည္ ။ အေရွ.ဖက္ကမ္းေျခ၌ ေနေရာင္ျခည္လုံေလာက္စြာရ၍ ဂ်ဳံစုိက္ပ်ဳိးရန္သင့္ေတာ္ေၾကာင္း ၊ အေနာက္ဖက္ကမ္းေျခ၌မူ မုိးမ်ားစြာရြာသြန္းျပီး ေနေရာင္ျခည္အရနည္းသျဖင့္ ျမတ္ခင္းမ်ားသာ ျဖစ္ထြန္းေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေျပာျပၾကသည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ထုိေဒသ၌ ကြ်ဲႏြားေမြးျမဴေရးနွင့္ ႏြားနုိ.ခ်က္လုပ္သည့္လုပ္ငန္းစသည့္ တိရိစၦာန္ေမြးျမဴေရးလုပ္ငန္းတုိ. ျဖစ္ထြန္းသည္ ။
အျပန္ခရီး၌ ဂရိနုိင္ငံ၌ တစ္ေထာက္ရပ္နားစဥ္တြင္ သံရုံးမွ ရဲေဘာ္မ်ားက ေျခာက္ေသြ.၍ ေႏြရာသီ၌ မုိးမရြာသည့္ ေတာင္ထူထပ္သည့္ ေဒသမ်ားသုိ. လွည့္လည္ရန္ စီစဥ္ၾကသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ ခ်ဥ္းကပ္ေျဖရွင္းပုံအရဆုိပါက စုိက္ပ်ဳိးရန္အတြက္ အလြန္ခက္ခဲသည့္ အေျခအေနပင္ျဖစ္သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ဒါဇုိင္းေမာ္ဒယ္၁ကုိ ပုံတူကူး အတုယူ၍ ေလွခါးထစ္စုိက္ခင္းမ်ားနွင့္ ဆည္ေရေပးစနစ္မ်ားကုိ တည္ေဆာက္ေပလိမ့္မည္ ။ သုိ.ေသာ္ သူတုိ.ကမူ ဤသုိ.မလုပ္ပါ ။ ေတာင္ကုန္းမ်ားမွာ သံလြင္ပင္မ်ားျဖင့္ ဖုံးလႊမ္းေနျပီး သံလြင္ဆီ ထုတ္လုပ္သည့္ လုပ္ငန္းမွာ အထူးေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္းေနသည္ ။ လယ္သမားမ်ား၏ လူေနမႈအဆင့္မွာ ျမင့္မားလွသည္ ။ ဤကဲ့သုိ. သူတုိ. မည္သုိ.လုပ္နုိင္ပါသနည္း ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူတုိ.သည္ စီးပြါးေရးအရ အမွီအခို ကင္းလြတ္စြာ မေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ ဤအစား သူတုိ.က ျပင္ပကမၻာနွင့္ ကုန္သြယ္မႈကုိ အမွီျပဳ၍ သူတုိ.၏ အားသာခ်က္ကုိ အသုံးခ်ကာ သူတုိ.၏ ထြက္ကုန္မ်ားကုိ သူတုိ.အတြက္လုိအပ္သည့္ အရာမ်ားနွင့္ ဖလွယ္၍ အေရာင္းအဝယ္ ျပဳလုပ္ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။
၁၉၈၁ ခုနွစ္ ေဘဂ်င္းတြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရန္ ကြ်န္ေတာ္ေရာက္ရွိလာျပီးေနာက္ ဟီနန္ျပည္နယ္ လန္ေကာင္းခရုိင္သုိ. ကြ်န္ေတာ္ေရာက္သြားခဲ့ျပီး ထုိေဒသရွိလယ္သမားမ်ားနွင့္ စကားေျပာျဖစ္ခဲ့သည္ ။ ထုိေဒသမွာ သဲဆန္သည့္ေျမရွိျပီး ေျမပဲအထြက္နႈန္းေကာင္းသည့္ေျမျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း မူဝါဒမွာ ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိး အစားအစာထုတ္လုပ္ေရးကုိ ဦးစားေပးျပီး နွံစားသီးနွံ ထုတ္လုပ္ေရးကုိ ဦးစားေပးအျဖစ္သတ္မွတ္ထားသည့္အတြက္ သူတုိ.အား ေျမပဲစုိက္ခြင့္မေပးပဲ ဤအစား ဂ်ဳံစုိက္ေစရန္ သတ္မွတ္ခဲ့သည္ ။ သူတုိ.၏ ဂ်ဳံအထြက္နႈန္းမွာ နည္းပါးလွသည့္အတြက္ လယ္သမားမ်ားက ဤမူဝါဒကုိ အျပင္းအထန္ ေဝဖန္ခဲ့သည္ ။
ေနာက္ထပ္ဥပမာတစ္ခုမွာ ရွန္ေဒါင္းျပည္နယ္ အေနာက္ေျမာက္ေဒသျဖစ္သည္ ။ ဤေဒသ၏ေျမမွာ အယ္လကာလီဓာတ္မ်ားသည့္ေျမ အမ်ဳိးအစားျဖစ္သည္ ။ ေဒသ၏ နယ္ေျမအမ်ားစုမွာ ဝါဂြမ္းစုိက္ရန္အတြက္ သင့္ေလ်ာ္ျပီး အထြက္နႈန္းလည္းေကာင္းသည္ ။ သုိ.ေသာ္ မူဝါဒအရ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ ဝါစုိက္ျခင္းကုိ ခြင့္မျပဳပဲ ဂ်ဳံစုိက္ရန္သာ ခြင့္ျပဳခဲ့သည္ ။ ရလာဒ္မွာ သူတုိ.အေနျဖင့္ ဂ်ဳံပုိစုိက္ေလ အထြက္နႈန္းနည္းေလျဖစ္ျပီး လယ္သမားမ်ား ပုိ၍ငတ္မြတ္ဖုိ. အေျခအေနေပးေလျဖစ္လာသည္ ။
၁၉၈၃ ခုနွစ္၌ ကြ်န္ေတာ္က ရွန္ေဒါင္းမွ ရဲေဘာ္မ်ားနွင့္ ေဆြးေႏြး၍ သူတုိ.အေနနွင့္ ဝါစုိက္နုိင္ျခင္းရွိမရွိ ေမးျမန္းခဲ့သည္။ ျပႆနာမွာ နွံစားသီးနွံ မထြက္ျခင္းပင္ျဖစ္ေၾကာင္း သူတုိ.ကေျပာသည္ ။ ေနာက္ပုိင္း၌ ရွန္ေဒါင္းေဒသ အေနာက္ေျမာက္ပုိင္းသည္ ဝါဂြမ္းကုိ ေျပာင္းလဲစုိက္ပ်ဳိးရန္ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္ ။ သူတုိ.က ဝါဂြမ္းကုိ နုိင္ငံေတာ္သုိ. ေရာင္းခ်ျပီး (ထိုစဥ္က နုိင္ငံေတာ္သည္ ဝါဂြမ္းအေျမာက္အမ်ား တင္သြင္းေနခ်ိန္ျဖစ္သည္။) အျပန္အလွန္အားျဖင့္ နုိင္ငံေတာ္က သူတုိ.ကုိ ဂ်ဳံစသည့္ နွံစားသီးနွံတုိ. ျပန္လည္ေထာက္ပံ့မည္ျဖစ္သည္ ။
ရလာဒ္မွာ သူတုိ.ေနျဖင့္ ခက္ခဲသည့္ စီးပြါးေရးအေျခအေနမ်ားကုိ ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ရန္အတြက္ အခ်ိန္ကာလ ၁နွစ္မွ ၂နွစ္မွ်သာ ၾကာျမင့္ခဲ့ျပီး သူတုိ.၏ ဝါဂြမ္းအထြက္နႈန္းမွာလည္း မ်ားစြာတုိးလာခဲ့သည္ ။ အခ်ိန္တုိအတြင္း၌ ေဈးကြက္တြင္ ဝါဂြမ္းမ်ား လႊမ္းသြားျပီး ပုိလွ်ံလာသည္ ။ လယ္သမားတုိ.၏ဝင္ေငြမွာ အလွ်င္အျမန္ တုိးလာျပီး ေက်းလက္ေဒသ၏ အေျခအေနမွာ တုိးတက္လာသည္ ။ သူတုိ.၏ ဝါဂြမ္းထုတ္လုပ္ေရးက ဝါေစ့ကုိ ေဘးထြက္ကုန္စည္အျဖစ္ ထုတ္လုပ္နုိင္သည္ ။ ဝါေစ့မွ အဆီထုတ္ယူျပီးေနာက္ ထြက္လာေသာၾကိတ္ဖတ္ကုိ ေျမဩဇာအျဖစ္ ျပန္လည္အသုံးျပဳနုိင္သည္ ။ အယ္လကာလီဓာတ္ မမ်ားသည့္ေျမယာမ်ားတြင္ ဂ်ဳံကုိစုိက္ပ်ဳိးျပီး ဝါေစ့ၾကိတ္ဖတ္မွရေသာ ေျမဩဇာကုိ အသုံးျပဳျခင္းျဖင့္ အထြက္နႈန္းေကာင္းလာေစသည္ ။ လူတုိင္းပင္ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းၾကသည္ ။
ေဒသ၏ ဆုိရုိးတစ္ခုမွာ “ဂ်ဳံတစ္ကတ္တီက အားလုံးကုိ ဝလင္ေအာင္ ေကြ်းနုိင္တယ္ ၊ ဝါဂြမ္း ကတ္တီဝက္ကေတာ့ ပုိလွ်ံသြားေစနုိင္တယ္၂”ဟု ဆုိၾကသည္ ။ ယခင္က သူတုိ.သည္ ဂ်ဳံတစ္ကတ္တီခြဲမွ် စုိက္ပ်ဳိးပါက သူတုိ.ဘာသာသူုတို. စားသုံးရန္အတြက္ပင္ အနုိင္နုိင္ျဖစ္ျပီး ေနာက္ပုိင္း ဝါဂြမ္းတစ္ကတ္တီ စုိက္ပ်ဳိးပါက လုံေလာက္သည့္အျပင္ ပုိလွ်ံသည့္ ပမာဏကုိ နုိင္ငံေတာ္သုိ.ပင္ ေရာင္းခ်နုိင္သည္ ။
ရွန္ေဒါင္းနွင့္ လန္ေကာင္းေဒသတုိ.သည္ သူတုိ.အတြက္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ သီးနွံကုိ စုိက္ပ်ဳိးနုိင္ၾကသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ တံခါးဖြင့္ မူဝါဒကုိ က်င့္သုံးျပီး နုိင္ငံျခားမွ ဂ်ဳံအေျမာက္အမ်ား တင္သြင္းေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ (ဤကာလမ်ားအတြင္း၌ ဂ်ဳံတန္ခ်ိန္ သန္းဆယ္ေပါင္းမ်ားစြာ နွစ္စဥ္တင္သြင္းခဲ့သည္)။ လယ္သမားတုိ.အား သူတုိ.၏ေျမနွင့္ သင့္ေတာ္သည့္ သီးနွံကို စုိက္ပ်ဳိးခြင့္ျပဳျပီး အထြက္နႈန္း ျမင့္မားေနသေရြ. စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑သည္ တုိးတက္ေနမည္သာျဖစ္သည္ ။ တံခါးဖြင့္ မူဝါဒသာ မက်င့္သုံးပါက အားလုံးကုိ ကုိယ္တုိင္ထုတ္လုပ္ရန္ အတင္းအက်ပ္ လုပ္ေဆာင္သလုိျဖစ္ေနျပီး ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိးေရးမူကုိသာ ဖတ္တြယ္ေနပါက ဘာမွ်ျဖစ္လာမည္မဟုတ္ပါ ။
စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑တြင္ အင္အားမ်ားစြာ စုိက္ထုတ္ရျပီး ရလာဒ္အနည္းငယ္မွ်သာ ခံစားရျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုမွာ လူအမ်ား စုေပါင္းပုိင္ဆုိင္မႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ ေနာက္တစ္ေၾကာင္းမွာ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ျပ႒ာန္းထားသည့္ စီးပြါးေရးအမွီအခုိကင္းေရး မူဝါဒေၾကာင့္ျဖစ္ျပီး ထုိအခ်က္က ကြ်န္ေတာ္တုိ.အား ေျမယာ၏ အားသာခ်က္ကုိ အသုံးခ်ျခင္းမွ ပိတ္ပင္တားဆီးသလုိျဖစ္ေစျပီးလွ်င္ ရလာဒ္အားျဖင့္ “အင္အား ၂ဆ စုိက္ထုတ္ရျပီး အက်ဳိးရလာဒ္မွာ တစ္ဝက္မွ်သာ” ခံစားရေစခဲ့သည္ ။ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ပင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ဂ်ဳံစုိက္ပ်ဳိးရန္ မသင့္ေတာ္သည့္ ေဒသမ်ားတြင္ ဂ်ဳံကုိ အတင္းအက်ပ္ စုိက္ပ်ဳိးေစခဲ့သည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ စုိက္ပ်ဳိးေရး အေျခခံအေဆာက္အအုံမ်ားနွင့္ ဆည္ေျမာင္းတာတမံ တည္ေဆာက္ေရး စီမံကိန္းတုိ.အတြက္ အင္အားမ်ားစြာ စုိက္ထုတ္သုံးစြဲခဲ့ရသည္ ။ စီမံကိန္းတခ်ဳိ.မွာ အမွန္တကယ္ လုိအပ္ေသာ္လည္း ေျမယာ၏ သဘာဝအရ အားသာခ်က္မ်ားကုိ အသုံးခ်ခဲ့ပါက ၎တုိ.ကုိ လုံးဝလုိအပ္မည္မဟုတ္ပါ ။ ဆည္ေျမာင္းစနစ္သည္လည္း ပုိ၍စြမ္းေဆာင္ရည္ျမင့္မားလာမည္ျဖစ္ျပီး အလုိအပ္ဆုံးေနရာမ်ားတြင္ အသုံးခ်နုိင္ေပလိမ့္မည္ ။
စက္မႈလုပ္ငန္းမ်ားတြင္လည္း အလားတူပင္ျဖစ္သည္ ။ အတိတ္ကာလက ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ စက္မႈဖြံ.ျဖိဳးေရး မဟာဗ်ဴဟာမွာ “ဆန္မရွိပဲနွင့္ ထမင္းအုိးအရင္မတည္ပါနွင့္”ဟူ၍ျဖစ္သည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ အရာအားလုံးကုိ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္းထိ အေျခခံအစမွ စတင္ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကသည္ ။
ဥပမာအားျဖင့္ စတီးထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းအတြက္ ပထမဦးဆုံး သံရုိင္းမုိင္းရွာေဖြျခင္းနွင့္ ေရြးခ်ယ္ျခင္းတုိ.မွ စတင္သည္ ထုိ.ေနာက္တြင္ ေက်ာက္မီးေသြး ၊ မီးရထားလမ္းေဖာက္လုပ္ျခင္း ၊ သံရုိင္းအရည္က်ဳိျခင္း ၊ စတီးျပဳလုပ္ျခင္း စသည္တုိ.ကုိ လုပ္ကုိင္ျပီး ေနာက္ဆုံးမွ စက္ပစၥည္းထုတ္လုပ္ျခင္း စသည္ျဖင့္ လုပ္ကုိင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္ ။ သုိ.ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.တြင္ အရည္အေသြးနိမ့္သည့္ သံမုိင္းမ်ားသာရွိျပီး သံသတၱဳပါဝင္နႈန္း နိမ့္လွသည္ ။ သံတစ္တန္မွ် ထုတ္လုပ္နုိင္ရန္အတြက္ သံရုိင္းတန္ေပါင္းမ်ားစြာ တူးေဖာ္ထုတ္လုပ္ရသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ သံနွင့္ ေက်ာက္မီးေသြး မိုင္းမ်ားမွာ နုိင္ငံ၏ အေနာက္ပုိင္း၌ တည္ရွိသည့္အတြက္ သယ္ယူပုိ.ေဆာင္ရန္ ေဝးကြာလွသည့္ ခရီးကုိ ျဖတ္သန္းရသည္။ စတီးထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းတစ္ခု တည္ေထာင္ရန္ အခ်ိန္မည္မွ် ၾကာျမင့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း စဥ္းစားၾကည့္ပါ ၊ အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရး ၊ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈမွ အက်ဳိးအျမတ္ ျပန္ရဖုိ. ၾကာျမင့္မည္အခ်ိန္ကာလ ၊ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံသည့္ ပမာဏ၏ မည္မွ်သာ အက်ဳိးအျမတ္ ျပန္လည္ခံစားရမည္ စသည္ျဖင့္ ။
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ပုိ၍ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ရွိလာသည္ ။ သံရုိင္းကုိ ကေနဒါနွင့္ ဩစေတးလ်မွ တင္သြင္းသည္ ။ ဤေနရာမ်ားတြင္ ၎မွာ ေဈးခ်ဳိျပီး အရည္အေသြးျမင့္မားသည္ ၊ သေဘၤာျဖင့္ သယ္ယူပုိ.ေဆာင္ျခင္းက မီးရထားျဖင့္ သယ္ယူပုိ.ေဆာင္သည္ထက္ ကုန္က်စားရိတ္ပုိနည္းသည္ ။ ကမ္းရုိးတန္းေဒသရွိ တခ်ဳိ.ျမိဳ.မ်ားတြင္ စတီးလွိမ့္ျခင္းကဲ့သုိ.ေသာ စတီးထုတ္သည့္ လုပ္ငန္းစဥ္၏ ေအာက္ပုိင္းအဆင့္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္နုိင္သည္ ။ သံအေခ်ာင္းကုိ မည္သည့္ေနရာမွ သူတုိ. ရရွိပါသနည္း ။ ျပည္ပမွ တင္သြင္းျခင္းျဖင့္ ရရွိသည္ ။ လုပ္ငန္းစဥ္ စတင္သည္နွင့္ သူတုိ.အတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ ရရွိျပီးျဖစ္သည္ ။ ျမႈပ္နွံထားသည့္ အရင္းအနွီးကုိ ဝင္ေငြမွ လွ်င္ျမန္စြာ ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္နုိင္ျပီး ၎ကုိ စတီးထုတ္လုပ္သည့္ လုပ္ငန္းစဥ္၏ အထက္ပုိင္း လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားနွင့္ နုိင္ငံျခားမွ သံရုိင္းတင္သြင္းျခင္း စသည္တုိ.တြင္ ျပန္လည္ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံနုိင္သည္ ။
ဖုိင္ဘာအတု ထုတ္လုပ္မႈတြင္လည္း အလားတူျပႆနာမ်ားပင္ ၾကံဳေတြ.ရသည္ ။ ယခင္က ဖုိင္ဘာအတု ထုတ္လုပ္ေတာ့မည္ဆုိပါက ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ေရနံထုတ္လုပ္ျခင္းနွင့္ ေရနံခ်က္စက္ရုံ တည္ေဆာက္ျခင္းတုိ.ကုိ ပထမဆုံး စတင္ရသည္ ။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ဖုိင္ဘာအတုထုတ္သည့္ စက္ရုံတခ်ဳိ.သည္ ထုတ္လုပ္ေရးကုိ အရင္စတင္ျပီး ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းစဥ္၏ အထက္ပုိင္းလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကုိ ဆက္လက္ျပဳလုပ္ၾကသည္ ။ ၁၉၈၁ ခုနွစ္ ျပန္လည္ထိန္းညွိေရး ကာလအတြင္း၌ ကုန္ၾကမ္းပစၥည္း အဆင့္မွစ၍ ဝိုင္ယာနန္းဆြဲသည္အထိ ျပဳလုပ္နုိင္သည့္ ဖုိင္ဘာအတုထုတ္သည့္ ထုတ္လုပ္ေရးလုိင္းတခ်ဳိ. တင္သြင္းခဲ့သည္ ။ ၎ကုိ ထုိစဥ္က ရပ္နားထားခဲ့ရသည္ ။ ျပန္လည္စတင္သည့္အခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ပုိ၍စမတ္က်လာျပီျဖစ္သည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ အဆုံးသတ္ထုတ္ကုန္ျဖစ္သည့္ ဝုိင္ယာနန္းဆြဲသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ျဖင့္ စတင္ခဲ့သည္ ။ ဤသည္မွာ ဂ်န္စုျပည္နယ္ရွိ ယီဇန္ဖုိင္ဘာအတုစက္ရုံ စတင္လည္ပတ္ခဲ့သည့္ ပုံစံျဖစ္သည္ ။ ၎သည္ လွ်င္ျမန္စြာ တုိးတက္ၾကီးထြားလာ၍ ဝင္ေငြအျမန္ျပန္ေဖာ္ထုတ္နုိင္ခဲ့ျပီး ထုတ္လုပ္ေရး၏ အထက္ပုိင္းလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားတြင္ ျပန္လည္ရင္းနွီးျမႈပ္နွံနုိင္ခဲ့သည္ ။
ဤအခ်က္အားလုံးက ဘာကုိေဖာ္ျပေနသနည္းဆုိေသာ္ တံခါးဖြင့္စနစ္ေအာက္တြင္သာ ကြ်န္ေတာ္တုိ.တြင္ ရွိေနသည့္ အားသာခ်က္မ်ားကုိ အသုံးခ်နုိင္ျပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ.အတြက္ လုိအပ္ေနသည့္ အရာမ်ားကုိ ကုန္သြယ္ေရာင္းဝယ္နုိင္သည္ ဆုိသည့္အခ်က္ကုိ ေဖာ္ျပေနေပသည္ ။ ေနရာေဒသတုိင္းနွင့္ လူအဖြဲ.အစည္းတုိင္း၌ ၎တုိ.၏ ကုိယ္ပုိင္အားသာခ်က္မ်ား ရွိေနၾကသည္ ၊ ဆင္းရဲသည့္ ေဒသမ်ားမွာပင္လွ်င္ ၎၏အားသာခ်က္ရွိသည္ ဥပမာအားျဖင့္ လုပ္အားခ ေဈးေပါသည့္ လုပ္သားအင္အားစု စသည္ျဖင့္ ရွိေနသည္ ။ ထုိအခ်က္မွာ နုိင္ငံတကာနွင့္ ယွဥ္ျပိဳင္ရာတြင္ ၾကီးမားသည့္ အားသာခ်က္ပင္ျဖစ္သည္ ။
အရာအားလုံးကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ.ကုိယ္တုိင္ ျပဳလုပ္ျခင္း၏ ရလာဒ္မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ကြ်န္ေတာ္တုိ. အေကာင္းဆုံးလုပ္နုိင္သည့္ အရာတုိ.ကုိ ျပဳလုပ္ေနျခင္းမဟုတ္ ဟူသည့္အခ်က္ျဖစ္သည္ ။ ဤအခ်က္ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ဆုံးရႈံးမႈၾကီးမားစြာ ၾကံဳေတြ.ခဲ့ရသည္ ။ အကယ္၍ နုိင္ငံတစ္ခုသည္ ပိတ္ေနသည့္ နုိင္ငံျဖစ္ပါက ၊ နုိင္ငံတကာ ေဈးကြက္တြင္ ပါဝင္ျခင္းမရွိပါက ၊ သုိ.မဟုတ္ နုိင္ငံတကာ ကုန္သြယ္ေရး၏ အားသာခ်က္မ်ားကုိ အသုံးမခ်ပါက ထုိနုိင္ငံသည္ ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့မည္ျဖစ္ျပီး ေခတ္မွီေရးသည္လည္း ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာနုိင္မည္မဟုတ္ေၾကာင္း ယခုအခါ ကြ်န္ေတာ္ပုိ၍ပုိ၍ နားလည္သေဘာေပါက္လာခဲ့သည္ ။
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
၁ ။ ။ ဒါဇုိင္းမွာ ရွန္ဇီျပည္္နယ္ရွိ ေတာင္ထူထပ္သည့္ ေဒသတစ္ခု၏ နာမည္ျဖစ္ျပီး ေမာ္၏ ေခတ္ကာလမ်ားအတြင္းက ကုိယ့္အားကုိယ္ကုိး စုိက္ပ်ဳိးေရး စံျပေမာ္ဒယ္ ေဒသတစ္ခုျဖစ္လာခဲ့သည္ ။ ေနာက္ပုိင္း၌ ေဝဖန္ဆန္းစစ္သူမ်ားက စံျပေမာ္ဒယ္တစ္ခုအျဖစ္ ေအာင္ျမင္သည္ဟုဆုိေသာ အခ်က္ကုိ ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ၾကသည္ ။
၂ ။ ။ တစ္ကတ္တီမွာ တရုတ္တုိ.၏ အေလးခ်ိန္ခြင္ အတုိင္းအတာတစ္ခုျဖစ္ျပီး ၅၀၀ ဂရမ္နွင့္ ညီမွ်သည္ ။
(ေက်ာက္က်ိယန္၏ Prisoner of the State စာအုပ္မွ Part 3, Chapter 9 The Magic of Free Trade ကုိ ဘာသာျပန္ဆုိထားျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။)

Saturday, June 26, 2010

တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရး ဖြံ.ျဖဳိးတုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ား ၊ အခန္း ၈ (နုိင္ငံေတာ္ အက်ဥ္းသား)

အပုိင္း ၃
တရုတ္ျပည္ စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖိဳးတုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္းရင္းမ်ား
အခန္း ၈
စီးပြါးေရး အပူခ်ိန္ လြန္ကဲလာျခင္း
၁၉၈၄ နွင့္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္တုိ.တြင္ တရုတ္ျပည္၏ စီးပြါးေရးမွာ အပူခ်ိန္လြန္ကဲလာသည္ ။ ေက်ာက္က
ပထမအၾကိမ္ အက်ပ္အတည္းအတြင္းက သူ၏တုံ.ျပန္မႈတုိ.ကုိ ေနာက္ ၄ နွစ္ ၾကာတြင္ ျဖစ္ေပၚခဲ့သည့္
အက်ပ္အတည္း၌ အစုိးရမူဝါဒမ်ား မေအာင္ျမင္ရျခင္းနွင့္ ယွဥ္ထုိး၍ ရွင္းလင္းျပခဲ့သည္ ။ ၁၉၈၈
ခုနွစ္အတြင္း၌ ျဖစ္ကတတ္ဆန္းျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအျပီးတြင္ ေငြေဖာင္းပြမႈနႈန္း
ျမင့္တက္လာခဲ့ျပီး ၊ လူအမ်ားက ဘဏ္စုေငြမ်ား အျပိဳင္အဆုိင္ ျပန္လည္ထုတ္ယူၾကျပီး ကုန္စည္မ်ားကုိ
အလုအယက္ ဝယ္ယူခဲ့ၾကသည္ ။ အေျခအေနမ်ားအေပၚ သူ၏ကိုင္တြယ္ခဲ့မႈမ်ားအတြက္ ေက်ာက္က
ဝမ္းနည္းစိတ္မေကာင္းေၾကာင္း ေဖာ္ျပခဲ့သည္ ။
၁၉၈၁ ခုနွစ္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ စီးပြါးေရးျပန္လည္ထိန္းညွိမႈသည္ စုိက္ပ်ဳိးေရးနွင့္စက္မႈထုတ္ကုန္ တုိးတက္နႈန္းကုိ ၄ရာခုိင္နႈန္း ေလ်ာ့က်သြားေစခဲ့သည္ ။ ေနာက္နွစ္တြင္ စီးပြါးေရးသည္ ပုိ၍လွ်င္ျမန္စြာ တုိးတက္လာျပီးလွ်င္ ေနာက္ဆုံးတြင္ အားေကာင္းသည့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚသုိ. ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့သည္ ။ ၁၉၈၃ နွင့္ ၁၉၈၄ ခုနွစ္တုိ.တြင္ စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖဳိးမႈ ေကာင္းမြန္ခဲ့သည္ ၊ စီးပြါးေရး အလွ်င္အျမန္ တုိးတက္လာရုံမွ်မက ေရာင္းလုိအားနွင့္ ဝယ္လုိအားတုိ.မွာလည္း အခ်ဳိးညီေနသည္ ။ အညႊန္းကိန္း အသီးသီးမွာ အားေကာင္းေနသည္ ၊ စီးပြါးေရး စြမ္းေဆာင္ရည္မွာ သိသိသာသာ တုိးတက္လာျပီး ျပည္သူလူထု၏ လူေနမႈအတင့္အတန္းမွာလည္း ျမင့္မားလာသည္ ။
သုိ.ေသာ္လည္း ၁၉၈၄ခုနွစ္ စတုတၳေလးလပတ္မွစ၍ တုိးတက္နႈန္းမွာ အလြန္အမင္း ျမင့္မားလာသည္ ၊ ဘဏ္ေခ်းေငြမ်ား အလြန္အကြ်ံ ထုတ္ေပးထားျပီး အေျခခံ အေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရးမ်ားကုိ လြန္ကဲစြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနသည္ ။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ ေဈးနႈန္းမ်ား ပုိ၍တက္လာခဲ့သည္ ။
၁၉၈၅ခုနွစ္ အစပုိင္းတြင္ ဤသုိ. စီးပြါးေရးအပူခ်ိန္ လြန္ကဲျခင္း၏ လကၡဏာရပ္မ်ား ေပၚထြက္လာသည့္အတြက္ ဗဟုိဦးေဆာင္အဖြဲ.နွင့္ နုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီတုိ.က က်ယ္ျပန္.သည့္ စီးပြါးေရးဆုိင္ရာ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ားကုိ တုိးျမွင့္လုပ္ေဆာင္ျခင္း ၊ ဘဏ္ေခ်းေငြတုိ.ကုိ ဇက္ၾကိဳးသတ္ေပးျခင္း အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ေလွ်ာ့ခ်ျခင္း စသည္တုိ.ျဖင့္ စီးပြါးေရးအပူခ်ိန္လြန္ကဲမႈကုိ ေအးသြားေစရန္ ၾကိဳးစားခဲ့သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ဘဏ္စနစ္ကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မျပဳလုပ္ရေသးသည့္အတြက္ ဘဏ္ေခ်းေငြ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ျပဳလုပ္ရာတြင္ ေအာက္ေျခအဆင့္မ်ားသုိ. ေခ်းေငြခဲြတမ္းမ်ားကုိ သတ္မွတ္ေပးျခင္းစသည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆုိင္ရာ နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္သာ ျပဳလုပ္ရသည္ ။
ဤသုိ.ျပဳလုပ္ရာ၌ နယ္ပယ္အသီးသီးမွ တုံ.ျပန္မႈမ်ားမွာ ျပင္းထန္လွျပီး စီးပြါးေရးကုိ ေခ်ာေမြ.စြာ လည္ပတ္ေရးအတြက္ အခက္အခဲမ်ား ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္ ။ ဘဏ္ေခ်းေငြ ခြဲတမ္းတုိ.ကုိ နုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီမွ ဗဟိုဘဏ္သုိ. ၊ ထိုမွတစ္ဖန္ ျပည္နယ္အဆင့္နွင့္ ခရုိင္အဆင့္ ဘဏ္ခြဲမ်ားသုိ. အသီးသီး သတ္မွတ္ခ်မွတ္ေပးခဲ့သည္ ။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ ေဒသဆုိင္ရာ အစုိးရမ်ားက ၎တုိ.၏ ေခ်းေငြခြဲတမ္းမ်ားကုိ ၎တုိ.ၾကိဳက္နွစ္သက္သည့္ စီမံကိန္းမ်ားအတြက္ အသုံးျပဳၾကသည္ ၊ အထူးသျဖင့္ အထူးတည္ေဆာက္ေရး စီမံကိန္းမ်ားတြင္ သုံးစြဲၾကျပီး တျခားလ်စ္လ်ဴရႈထား၍ မရနုိင္သည္ စီမံကိန္းမ်ားအတြက္ ဘာမွမက်န္ေတာ့ေပ ။ ဤျဖစ္စဥ္က ေခ်းေငြခြဲတမ္းမ်ား တုိးျမွင့္ခ်ထားေစရန္ ဗဟုိအစုိးရအား တြန္းပုိ.ျပန္သည္ ။
ဥပမာအားျဖင့္ ေခ်းေငြထိန္းခ်ဳပ္မႈကုိ စတင္အေကာင္အထည္ေဖာ္သည္နွင့္ ေဒသဆုိင္ရာ အစုိးရအမ်ားအျပားက သူတုိ.အတြက္ သတ္မွတ္ေပးသည့္ ဘဏ္ေခ်းေငြကုိ တျခားေနရာမ်ားတြင္ သုံးစြဲလုိက္ၾကျပီးျဖစ္ေသာ္လည္း နွစ္စဥ္ေကာက္ပဲသီးနွံ ဝယ္ယူေရးအတြက္ ဘ႑ာေငြမရွိေၾကာင္း ကန္.ကြက္တုိင္ၾကားၾကသည္ ။ ဘဏ္ေခ်းေငြ ကန္.သတ္မႈမွာ ထိန္းခ်ဳပ္ျပီး မၾကာမွီအတြင္း ျပန္၍ေျဖေလွ်ာ့ေပးလုိက္ရသည္ ။
ထို.ေၾကာင့္ နွစ္ဆန္းပိုင္း၌ က်ယ္ျပန္.သည့္ စီးပြါးေရးဆုိင္ရာထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ား ခ်မွတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ေသာ္လည္း ၁၉၈၅ ခုနွစ္အတြင္း၌ တုိးတက္နႈန္းမွာ အလြန္အမင္း ျမင့္မားေနဆဲျဖစ္သည္ ။ စီးပြါးေရး အပူခ်ိန္လြန္ကဲမႈမွာ ပုိ၍ဆုိးဝါးလာသည္ ။
အေျခအေနကုိ ကြ်န္ေတာ္တုိ. မည္ကဲ့သုိ. ကုိင္တြယ္နုိင္ပါသနည္း ။ နည္းလမ္းနွစ္မ်ဳိး စဥ္းစားခဲ့ၾကသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.အေနျဖင့္ အစဥ္အလာနည္းလမ္းကုိ က်င့္သုံးနုိင္သည္ ။ စီးပြါးေရးကုိ ဘရိတ္အုပ္ျခင္းနွင့္ အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းတုိ.ကို ျဖတ္ေတာက္ျခင္း စသည္တုိ.ျဖင့္ ၁၉၈၁ ခုနွစ္အတြင္းက က်င့္သုံးခဲ့သည့္ ျပန္လည္ထိန္းညွိေရးကုိ ျပန္လည္အသုံးျပဳနုိင္သည္ ။
ေနာက္တစ္နည္းမွာ ျပႆနာကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျဖရွင္းသည့္နည္းျဖစ္သည္ ။ ပထမနည္းမွာ နယ္ပယ္အသီးသီး၌ ၾကီးမားသည့္ ဆုံးရႈံးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေစနုိင္ျပီး အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွာ ၁၉၈၁ ခုနွစ္ ျပန္လည္ထိန္းညွိေရးအျပီး ေနွာင့္ေနွးက်န္.ၾကာေနခဲ့ရာမွ ျပန္လည္စတင္သည္မွာ မၾကာျမင့္ေသးသည့္အတြက္ လက္ေတြ.မက်ေပ ။ ၎တုိ.ကုိ ျပန္လည္ျဖတ္ေတာက္ျခင္းသည္ ျပည္တြင္းျပည္ပ၌ ၾကီးမားသည့္ ပ်က္စီးဆုံးရႈံးမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေစနုိင္သည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ “ညင္သာသည့္ ဆင္းသက္နည္း”ကုိ အသုံးျပဳရန္ ကြ်န္ေတာ္ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္ ။ အေျခအေနအားလုံးကုိ ၁ နွစ္အတြင္း ထိန္းညွိမည့္အစား နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ အခ်ိန္ယူ၍ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိန္းညွိမႈ ျပဳလုပ္သြားမည္ဟု ဆုိလုိျခင္းျဖစ္သည္ ။
ဘဏ္ေခ်းေငြနွင့္ ဘ႑ာေရးဆုိင္ရာ မူဝါဒမ်ားကုိ ေနာက္ထပ္ ၂ နွစ္ၾကာမွ် ဆက္လက္၍ တင္းက်ပ္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္သြားမည့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကုိလည္း ခ်မွတ္ခဲ့သည္ ။ အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကုိ စီမံကိန္းတစ္ခုခ်င္း၏ အခ်ိန္ကာလနွင့္ ဦးစားေပးမႈအရ ထိန္းညွိသြားျခင္းျဖင့္ ၁၉၈၅ ခုနွစ္က နႈန္းထားအတုိင္း ဆက္လက္ရွိေနေစမည္ျဖစ္သည္ ။ အကယ္၍ တုိးတက္မႈနႈန္းသည္ ၂ နွစ္ဆက္တုိက္ ဤနႈန္းအတုိင္း ရွိေနပါက အေျခအေနမ်ားသည္ ပုံမွန္အေနအထားသုိ. ျပန္လည္ေရာက္ရိွသြားနုိင္သည္ ။ ဤအစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းေၾကာင့္ ၁၉၈၆ ခုနွစ္အတြင္း၌ အေထြေထြအေျခအေနမွာ ေကာင္းမြန္လာသည္ ။
ရလာဒ္ေကာင္းမ်ား ဆက္တုိက္ဆုိသလုိ ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္ ။ ၁၉၈၇ ခုနွစ္အတြင္း၌ ဂ်ီအင္ပီနွင့္ ဂ်ီဒီပီသည္ ၁၀ ရာခုိင္နႈန္းေက်ာ္မွ် တုိးတက္ခဲ့သည္ ။ စက္မႈလုပ္ငန္း ထြက္ကုန္မ်ားမွာ ၁၇ ရာခုိင္နႈန္းနွင့္ စုိက္ပ်ဳိးေရး ထြက္ကုန္မ်ားမွာ ၆ ရာခုိင္နႈန္းနီးပါးမွ် တုိးတက္ခဲ့သည္ ။ လက္လီေဈးနႈန္းမ်ားမွာ ၇.၃ ရာခုိင္နႈန္းမွ် ျမင့္တက္ခဲ့သည္ ။ ေျမအစရွိသည့္ မေရႊ.ေျပာင္းနုိင္ေသာ ပစၥည္းမ်ား၏ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈနွင့္ အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၏ အေျခအေနမွာ ေကာင္းမြန္ေနသည္ ။
အားလုံးကုိ ျခံငုံသုံးသပ္ၾကည့္ပါက “ညင္သာသည့္ ဆင္းသက္နည္း”ကုိ ခ်မွတ္က်င့္သုံးျပီး ၂ နွစ္အၾကာ၌ အေျခအေနမ်ား တုိးတက္လာခဲ့သည္ ။ အေထြေထြ စီးပြါးေရး ဝန္းက်င္သည္လည္း တင္းမာမေနေတာ့ေပ ။ နွစ္အကုန္၌ ဗဟုိေကာ္မတီနွင့္ နုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီတုိ.က အေျခအေနကုိ ျပန္လည္အကဲျဖတ္ရာ၌ ခ်က္ခ်င္းထိန္းညွိမႈနည္းလမ္းကုိ က်င့္သုံးသည့္အစား “ညင္သာသည့္ ဆင္းသက္နည္း”ကုိ က်င့္သုံးသည္က ပုိ၍အလုပ္ျဖစ္ေကာင္းမြန္ေၾကာင္း သူတုိ.က အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ၾကသည္ ။
၁၉၈၈ ခုနွစ္အတြက္လည္း နဂိုမူလက ထုိအတုိင္းက်င့္သုံးဖုိ.ျဖစ္သည္ ။ ၁၉၈၈ခုနွစ္အတြက္ စီမံကိန္းမ်ား ေရးဆြဲခ်မွတ္ေရးအတြက္ ၁၉၈၇ခုနွစ္ စက္တင္ဘာလအတြင္း ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အမ်ဳိးသားစီမံကိန္းေရးဆြဲေရး ကြန္ဂရက္အစည္းအေဝးတြင္ ဗဟုိေကာ္မတီကုိယ္စား ကြ်န္ေတာ္မိန္.ခြန္းေျပာခဲ့သည္ ။ စီးပြါးေရးတည္ျငိမ္ေစရန္အတြက္ မူဝါဒမ်ား ခ်မွတ္ရာတြင္ (အထူးသျဖင့္ ေဈးနႈန္းမ်ား ျမင့္တက္လာမႈအတြက္) ဘ႑ာေငြနွင့္ ေခ်းေငြတုိ.ကုိ တင္းက်ပ္စြာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရမည္ ၊ အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရးတုိ.ကုိ ေလွ်ာ့ခ်ဖုိ.လုိအပ္သည္ ၊ အသုံးစားရိတ္တုိ.ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ.လုိသည္ ၊ တစ္ျပိဳင္တည္းတြင္ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ မွန္မွန္တုိးတက္ေနျခင္းကုိ ထိန္းသိမ္းထားဖုိ.လုိသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္က ေထာက္ျပခဲ့သည္ ။ ၁၉၈၈ ခုနွစ္အတြက္ စီးပြါးေရးမဟာဗ်ဴဟာကုိ အခ်က္ ၂ ခ်က္ျဖင့္ အက်ဥ္းရုံးေဖာ္ျပနုိင္သည္ ။ စီးပြါးေရးတည္ျငိမ္မႈကုိ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားရန္နွင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ ပုိ၍နက္ရႈိင္းစြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားရန္တုိ.ျဖစ္သည္ ။
ဤမဟာဗ်ဴဟာမ်ား ခ်မွတ္ခဲ့ပါလွ်က္နွင့္ လက္လီေဈးနႈန္းမ်ား ၁၈.၅ ရာခုိင္နႈန္းအထိ ထုိးတက္သြားေစသည့္ ေငြေဖာင္းပြမႈသည္ မည္ကဲ့သုိ.ျဖစ္ပြါးခဲ့ပါသနည္း ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး စတင္ခဲ့ကတည္းက ဤသုိ.ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိး ျဖစ္ပြါးခဲ့ျခင္းမရွိေပ ။
ေငြေဖာင္းပြမႈသည္ အခ်က္မ်ားစြာတုိ. ေပါင္းစုံျခင္းေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္သည္ ။ ထုိစဥ္က ကြ်န္ေတာ္ ေထာက္ျပခဲ့ျပီး ယေန.ထိတုိင္ ယုံၾကည္ေနဆဲျဖစ္သည္မွာ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈသည္ အဓိကအားျဖင့္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္အတြင္း ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးျပဳလုပ္ရာ၌ မဆီေလ်ာ္သည့္နည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ တုံ.ျပန္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။
ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး (ေဈးနႈန္းသတ္မွတ္ လည္ပတ္မႈကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ထိန္းညွိသြားသည့္ျဖစ္စဥ္)သည္ စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၏ အလြန္အေရးၾကီးသည့္ ကိစၥရပ္တစ္ခုျဖစ္သည္ ။ ေဈးနႈန္းစနစ္ကုိ ေသခ်ာစြာ မေျဖရွင္းပါက စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ ေအာင္ျမင္စြာအေကာင္အထည္ေဖာ္နုိင္မည္မဟုတ္ဟု ကြ်န္ေတာ္တုိ. အျမဲတမ္းပင္ ယုံၾကည္ခဲ့သည္ ။
၁၉၈၆ နွင့္ ၁၉၈၇ ခုနွစ္ ၂ နွစ္မွ် “ညင္သာသည့္ ဆင္းသက္နည္း” ကုိ က်င့္သုံးျပီးသည့္အခါ၌ ၁၉၈၈ခုနွစ္အတြင္း ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ ၾကီးမားက်ယ္ျပန္.စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္အတြက္ အေျခအေနမ်ားမွာ သင့္ေတာ္သည့္ အေနအထားသုိ. ေရာက္ရွိေနျပီျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း အဆုိျပဳခဲ့သည့္ “ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အခက္အခဲမ်ားကုိ ထုိးေဖာက္ေက်ာ္လႊားျခင္း”ဟူသည့္ အဆုိျပဳခ်က္တြင္ပါရွိသည့္ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားနွင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္ နည္းလမ္းအားလုံးမွာ မွားယြင္းေနသည္ ။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ အလြန္စုိးရိမ္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ မွားယြင္းမႈမ်ားျဖစ္ေပၚခဲ့ျပီး စီးပြါးေရးအတြက္ ေလးနက္သည့္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေစခဲ့သည္ ။
ဤအခ်က္မ်ား မည္ကဲ့သုိ.ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါသနည္း ။ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခဲ့သလုိပင္ နဂုိမူလက “ညင္သာသည့္ ဆင္းသက္နည္း”ကုိ ဆက္လက္က်င့္သုံးဖုိ.ပင္ျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္ ၁၉၈၈ခုနွစ္ ေႏြဦးရာသီတြင္ ကုန္ေဈးနႈန္း တက္လာျခင္းနွင့္ ေဈးနႈန္း ၂ မ်ဳိး က်င့္သုံးသည့္စနစ္(ဤစနစ္က အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚေစရန္ အားေပးသည္)ကုိ ျပင္းထန္သည့္ တုံ.ျပန္မႈမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္ ။ တိန္.ေရွာင္ပင္းကလည္း ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနွင့္ပက္သက္၍ ျပတ္သားသည့္ ေဆာင္ရြက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ဖုိ. အၾကိမ္ၾကိမ္ တုိက္တြန္းခဲ့သည္ ။ သူက ဤကိစၥတြင္ ထိုးေဖာက္ေက်ာ္လႊားရမည္ဟု ယုံၾကည္ေနျပီး “ျပင္းထန္သည့္ နာက်င္မႈကုိ တစ္ခဏတာမွ် ေတြ.ၾကံဳခံစားရျခင္းသည္ တအိအိနာက်င္မႈကုိ ေရရွည္ခံစားေနရျခင္းထက္ ပုိ၍ေကာင္းသည္”ဟု ေျပာခဲ့သည္ ။
ဤအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္သြားသည့္နည္းလမ္းကုိ စြန္.လႊတ္၍ အားလုံးကုိ တစ္ျပိဳင္တည္းလုပ္ေဆာင္ဖုိ. ကြ်န္ေတာ္ ၾကံဆခဲ့သည္ ။ ပုံေသသတ္မွတ္ထားသည့္ ေဈးနႈန္းမ်ားမွာ ျမင့္တက္လာေသာ္လည္း လြဲမွားသသည့္ ေဈးနႈန္းသတ္မွတ္မႈမ်ား၏ အေျခအေနမွာမူ မေျပာင္းလဲေပ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ၾကီးမားသည့္ ထိန္းညွိမႈမ်ားကုိ နယ္ပယ္အားလုံး၌ တစ္ျပိဳင္တည္း ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ ပုိ၍အဆင္ေျပေကာင္း အဆင္ေျပနုိင္ေပသည္ ။ အခ်ိန္ကာလတစ္ခုအတြင္း၌ ဆုိၾကပါစုိ. ၂ နွစ္မွ ၃ နွစ္အတြင္း၌ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ေဈးနႈန္းမ်ားကုိ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ ဥပမာအားျဖင့္ ၃၀ ရာခုိင္နႈန္းမွ ၅၀ ရာခုိင္နႈန္းမွ်ထိ ျမွင့္တင္သြားနုိင္သည္ ။ ဤနည္းအားျဖင့္ လူသုံးစားသုံးကုန္ပစၥည္းမ်ား၏ ေဈးနႈန္းကုိ သင့္ေတာ္သည့္ အတုိင္းအတာထိ ျမွင့္တင္သြားနုိင္ျပီး ဤသုိ.ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ မူမမွန္ က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလွ်ာ္မႈမရွိသည့္ ေဈးနႈန္းစနစ္ကုိ ပယ္ဖ်က္နုိင္မည္ျဖစ္သည္ ။
ကြ်န္ေတာ္၏ အဆုိျပဳခ်က္ကုိ ၁၉၈၈ခုနွစ္ ေႏြးဦးရာသီတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည့္ အက်ယ္ခ်ဲ. တည္ဆဲေပၚလစ္ဗ်ဴရုိ အစည္းအေဝး၌ မူအားျဖင့္ သေဘာတူခဲ့ျပီးေနာက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ရမည့္ နည္းလမ္းမ်ားနွင့္ပက္သက္၍ ေလ့လာမႈျပဳလုပ္ရန္ ေယာ္ယိလင္အား နုိင္ငံေတာ္စီးပြါးေရးစီမံကိန္း ေရးဆြဲေရးေကာ္မရွင္ကုိ ဦးေဆာင္ရန္ တာဝန္ေပးခဲ့သည္ ။ ေဘဒုိင္ဟီ(နွစ္စဥ္ေႏြရာသီတုိင္း ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား အစည္းအေဝးက်င္းပေလ့ရွိသည့္ ပင္လယ္ကမ္းေျခ အပန္းေျဖစခန္း)၌ အက်ယ္ခ်ဲ. တည္ဆဲေပၚလစ္ဗ်ဴရုိ ေကာ္မတီမွ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ေဆြးေႏြးၾကျပီးေနာက္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ ေႏြရာသီ၌ ေယာ္ယိလင္နွင့္ နုိင္ငံေတာ္စီးပြါးေရးစီမံကိန္း ေရးဆြဲေရးေကာ္မရွင္မွ အဆုိျပဳတင္ျပသည့္ အစီအစဥ္ကုိ အတည္ျပဳခဲ့သည္ ။ အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈကုိ ၁၉၈၈ခုနွစ္ စတုတၳေလးလပတ္ သုိ.မဟုတ္ ၁၉၈၉ခုနွစ္ဆန္းပုိင္း၌ စတင္ဖုိ. သတ္မွတ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈျမင့္မားေနျခင္းေၾကာင့္ ပယ္ဖ်က္ခဲ့သည္ ။
၁၂ ၾကိမ္ေျမာက္ဗဟုိေကာ္မတီ တတိယအၾကိမ္ စုံညီအစည္းအေဝးမွစ၍ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးနွင့္ ပက္သက္၍ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ မဟာဗ်ဴဟာမွာ ျပန္လည္ထိန္းညွိေရးနွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ား ေလွ်ာ့ခ်ေပးျခင္းတုိ.ကုိ ေပါင္းစပ္က်င့္သုံးခဲ့သည္။ တခ်ဳိ.ေဈးနႈန္းမ်ားကုိ အစုိးရက အေပၚမွေအာက္ေျခသုိ. ထိန္းညွိျခင္းျဖစ္ျပီး တျခားေသာ ေဈးနႈန္းမ်ားကုိ ေဈးကြက္အင္အားစုမ်ား၏ ေတာင္းဆုိမႈအတုိင္း ထိန္းညွိျခင္းျဖစ္သည္ ။ ကုန္ပစၥည္းတစ္မ်ဳိးတည္းကုိပင္ စီမံကိန္းစီးပြါးေရးက႑အတြင္း၌ အစိုးရက ေဈးနႈန္းသတ္မွတ္ေပးထားျပီး ထုိပစၥည္းကုိပင္ ျပင္ပေဈးကြက္၌ ေပါက္ေဈးအတုိင္း ေရာင္းဝယ္ၾကသည္ ။ ဤသည္မွာ ေဈးနႈန္း ၂ မ်ဳိး သတ္မွတ္သည့္ စနစ္ျဖစ္သည္ ။
ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ေဈးကြက္ေတာင္းဆုိမႈကုိ တုံ.ျပန္ရန္ျဖစ္ျပီး ေဈးနႈန္းထိန္းခ်ဳပ္မႈကုိ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလွ်ာ့ခ်ေပးသြားျခင္းျဖင့္ အဆုံး၌ ေဈးကြက္အင္အားစုမ်ားကသာ ေဈးနႈန္းကုိ သတ္မွတ္နုိင္ေစရန္ျဖစ္သည္။ သုိ.ေသာ္လည္း အဆုိျပဳထားသည့္ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္သည္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပဳျပင္သြားမည့္ မဟာဗ်ဴဟာနွင့္ ကိုက္ညီမႈမရွိပဲ အစုိးရက ၾကီးမားစြာ ထိန္းခ်ဳပ္ကြပ္ကဲမည့္ ေဈးနႈန္းထိန္းညွိေရး အစီအစဥ္အေပၚတြင္ အမွီျပဳထားသည္ ။ ဤသည္မွာ ထုိစဥ္ကရွိခဲ့သည့္ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကုိ ေရာင္ျပန္ဟပ္ေနျခင္းျဖစ္သည္ ။ ေဈးနႈန္းတစ္မ်ဳိးတည္းသာ ရွိေနေစရန္ သုိ.မဟုတ္ အနည္းဆုံး အစိုးရသတ္မွတ္သည့္ ေဈးနႈန္းနွင့္ ေဈးကြက္ေပါက္ ေဈးနႈန္းတုိ.အၾကားမွ ကြာဟခ်က္ကုိ ေလွ်ာ့ခ်နုိင္ရန္အတြက္ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကုိ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျပီး ေဈးနႈန္း ၂ မ်ဳိး ရွိေနသည့္ စနစ္ကို ပယ္ဖ်က္ရန္ျဖစ္သည္ ။
ဤသည္မွာ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈကုိ မွန္ကန္စြာ အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္နည္းမဟုတ္ေပ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ၎သည္ အေျခခံအားျဖင့္ ေဈးနႈန္းထိန္းခ်ဳပ္မႈကုိ ေဈးကြက္ယႏၱရားအတုိင္း လည္ပတ္ေစျခင္းမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ ၎သည္ စီမံခ်တ္ခ်မွတ္သည့္နည္းလမ္းကုိ ေဈးနႈန္းထိန္းညွိရန္အတြက္ အသုံးျပဳထားျခင္းျဖစ္သည္ ။ ၎သည္ နည္းလမ္းေဟာင္းၾကီးအတုိင္း ေဈးနႈန္းကုိ စီမံခ်က္ခ်သတ္မွတ္သည့္ နည္းလမ္းျဖစ္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္ ။ အကယ္၍ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈျမင့္တက္ျခင္းမရွိခဲ့ပဲ ဤေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့ပါက ၎သည္ ျပႆနာမ်ားကုိ မေျဖရွင္းနုိင္ပဲ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေရးကုိ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ ဆုတ္ယုတ္သြားေစမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ယခုအခါ ထင္ရွားလာျပီျဖစ္သည္ ။
၁၉၈၈ခုနွစ္အတြင္း ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ ျမင့္မားလာျခင္း၏ တုိက္ရုိက္အက်ဆုံး အေၾကာင္းရင္းမွာ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေရး အစီအစဥ္မ်ားကုိ ေရးဆြဲခ်မွတ္ျခင္း မျပဳေသးမွီကပင္လွ်င္ သတင္းမီဒီယာ ကန္ပိန္းကုိ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိပင္ ေကာလာဟလမ်ား ပ်ံ.နွံ.လာသည္ ။ “လုပ္အားခေတြ ၂ ဆ တက္ျပီး ေဈးနႈန္းေတြ ၅၀ ရာခုိင္နႈန္းတက္ေတာ့မယ္” စသည့္ ေကာလာဟလမ်ား ပ်ံ.နွံ.ေနသည္ ။ ေကာလာဟလမ်ားက လူထုကုိ တုန္လႈပ္ေစျပီး ေဈးနႈန္းမ်ား တက္လာေတာ့မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္တြက္ဆမႈမ်ားကုိ ၾကီးမားစြာ အက်ဳိးသက္ေရာက္ေစသည္ ။ “စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ၾကိဳတင္ေမွ်ာ္ေတြး ျပင္ဆင္မႈ”သည္ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ထုိစဥ္က နားမလည္ခဲ့သည့္ အရာျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ေဈးကြက္စီးပြါးေရးစနစ္ကုိ က်င့္သုံးသည့္နုိင္ငံမ်ား၌ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ.လုိအပ္လာပါက ဤအျခင္းအရာကုိ မ်ားစြာအာရုံစုိက္ ေျဖရွင္းေလ့ရွိေပသည္ ။ သူတုိ.သည္ “စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ၾကိဳတင္ေမွ်ာ္ေတြးျပင္ဆင္မႈ”အရ အလြန္အကြ်ံ တုံ.ျပန္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚျခင္းကုိ ေရွာင္ရွားနုိင္ဖုိ. နည္းလမ္းမ်ား ၾကိဳးစားရွာေဖြေလ့ရွိသည္ ။ ဤသည္နွင့္ဆန္.က်င္စြာပင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.ကမူ ဤအခ်က္ကုိ အားေပး၍ လႈံ.ေဆာ္မႈပင္ ျပဳခဲ့ၾကသည္ ။
အဆုံး၌ ကုန္ေဈးနႈန္းမ်ား တက္လာေတာ့မည္ဟု ျပည္သူတုိ. ယုံၾကည္သြားရုံကလြဲ၍ ဘာမွျဖစ္မလာခဲ့ေပ ။ ကြ်န္ေတာ္တုိ.ကလည္း ျပည္သူလူထုအား သူတုိ.၏ ဘဏ္စုေငြမ်ားသည္ ေငြေဖာင္းပြမႈနႈန္းထက္ ေက်ာ္လြန္၍ တုိးပြါးလာလိမ့္မည္ သုိ.မဟုတ္ ေငြတန္ဖုိးေလ်ာ့က်မသြားေၾကာင္း အာမခံသည့္အပ္ေငြစနစ္ျဖစ္ေၾကာင္း တာဝန္ခံသည့္အေနျဖင့္ ဘဏ္စုေငြအတိုးနႈန္းအား တုိးေပးျခင္းစသည့္ လုပ္ရပ္မ်ားျဖင့္ သူတုိ.၏ စုေဆာင္းေငြမ်ားကုိ စိတ္ခ်လက္ခ် အာမခံနုိင္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ဳိး မျပဳလုပ္နုိင္ခဲ့ေပ ။ ျပည္သူအမ်ားက ၾကီးမားသည့္ ကုန္ေဈးနႈန္းျမင့္တက္မႈၾကီး ေပၚေပါက္လာေတာ့မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္တြက္ဆေနၾကစဥ္တြင္ သူတုိ.၏ စုေဆာင္းေငြအတုိးနႈန္းမ်ားနွင့္ပက္သက္၍ စိတ္ခ်လက္ခ် အာမခံမႈမ်ဳိး မေပးနုိင္ခဲ့ေပ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ျမင့္တက္လာသည့္ ကုန္ေဈးနႈန္းမ်ားက အနွစ္နွစ္အလလက စုေဆာင္းလာခဲ့သည့္ ဘဏ္အပ္ေငြမ်ား၏ တန္ဖိုးကုိ ေလ်ာ့က်သြားေစေတာ့မည္ဟု လူတုိင္းက စုိးရိမ္ေနၾကသည္ ။ ၁၁ၾကိမ္ေျမာက္ ဗဟုိေကာ္မတီ တတိယအၾကိမ္ စုံညီအစည္းအေဝးမွစ၍ ျခဳိးျခံေခြ်တာစြာ ေနထုိင္သည့္ ျပည္သူအမ်ားသည္ ယြမ္ေငြ ဘီလီယံ ၁၀၀ ေက်ာ္မွ် ဘဏ္မ်ားတြင္ အပ္နွံခဲ့ၾကသည္ ။ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈက သူတုိ. ၾကိဳးစားပမ္းစား ရွာေဖြထားသည့္ စုေဆာင္းေငြမ်ားအား တန္ဖိုးေလ်ာ့က်သြားေစေတာ့မည္ဟု ေမွ်ာင္လင့္တြက္ဆမိသြားသည့္အခါ၌ လူအမ်ားသည္ သူတုိ.၏ ဘဏ္အပ္ေငြမ်ားကုိ အလုအယက္ ျပန္လည္ထုတ္ယူၾကျပီး လူသုံးကုန္ပစၥည္းမ်ားကုိ အလုအယက္ ဝယ္ယူၾကေတာ့သည္ ။ ဤျဖစ္ရပ္၏ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ ၁၉၈၈ ခုနွစ္ ေႏြရာသီတြင္ ဘဏ္အပ္ေငြမ်ား အလုအယက္ ျပန္လည္ထုတ္ယူမႈေၾကာင့္ ဘဏ္မ်ားရွိ အရံေငြမလုံမေလာက္ျဖစ္ျခင္းနွင့္ ထိတ္လန္.စုိးရိမ္စြာျဖင့္ အလုအယက္ ဝယ္ယူမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚျခင္း စသည္တုိ. ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္ ။
တခ်ဳိ.ေသာကုန္စည္မ်ားအတြက္ ထိတ္လန္.စုိးရိမ္စြာ ဝယ္ယူမႈမ်ားမွာ အတိတ္ကာလတုန္းကလည္း အၾကိမ္မ်ားစြာ ျဖစ္ေပၚခဲ့ဖူးသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.အတြက္ စိမ္းမေနလွပါ ။ သုိ.ေသာ္ ဤတစ္ၾကိမ္ကမူ ယခင္အခါမ်ားနွင့္ မတူေပ ။ အတိတ္တုန္းက ထိတ္လန္.တၾကား ဝယ္ယူမႈမ်ားမွာ ကုန္စည္ျပတ္ေတာက္ ရွားပါးေသာေၾကာင့္ျဖစ္ျပီး လူအမ်ားသည္ ဆပ္ျပာ ၊ အိမ္သုံးဆား ၊ ဂ်ဳံမႈန္. စသည့္ကုန္စည္မ်ားကုိ အနာဂတ္တြင္ ဝယ္ယူ၍ မရရွိနုိင္မည္ကုိ စုိးရိမ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ သုိ.ေသာ္ ဤတစ္ၾကိမ္ ဝယ္ယူမႈမ်ား၏ အေၾကာင္းရင္းမွာ တစ္ကုိယ္ေရ သုံးစြဲေရးအတြက္မဟုတ္ပဲ စုေဆာင္းထားသည့္ ေငြေၾကး၏တန္ဖုိးကုိ ထိန္းသိမ္းထားရန္ျဖစ္သည္ ။ ထုိ.ေၾကာင့္ ဤျဖစ္စဥ္မွာ ပုိ၍ပ်ံ.နွံ.ျပီး ယခင္အခါမ်ားကထက္ပုိ၍ စုိးရိမ္ဖြယ္ေကာင္းသည္ ။
ေဈးဆုိင္မ်ားနွင့္ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားက ၎တုိ.၏ ေဈးနႈန္းတို.ကုိ ျမွင့္တင္ၾကျပီး ဘဏ္စုေငြပမာဏမွာ ေမွ်ာ္မွန္းထားသည္ထက္ပုိ၍ ယြမ္ေငြ ဘီလီယံ ၄၀ မွ်ထိ ေလ်ာ့က်သြားသည္ ။ ဘဏ္မ်ားသည္ ေငြထုတ္ယူမႈကုိ ေထမိေစရန္အတြက္ ေငြစကၠဴမ်ားကုိ ရုိက္နွိပ္ရသည္ ။ ဤသုိ.ျဖင့္ လည္ပတ္ေနသည့္ ေငြေၾကးပမာဏကုိ မ်ားစြာတုိးသြားေစခဲ့သည္ ။
ထိတ္လန္.စုိးရိမ္မႈၾကီးစြာ ဝယ္ယူမႈမ်ား စတင္ျဖစ္ေပၚသည္နွင့္ ကြ်န္ေတာ္တုိ.အေနျဖင့္ ဘဏ္စုေငြ အတုိးနႈန္းကုိ ျမွင့္တင္ျခင္း သုိ.မဟုတ္ ေငြတန္ဖုိး ေလ်ာ့က်မသြားေစရန္ အာမခံေၾကာင္း ေၾကျငာျခင္း စသည့္ေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ခ်က္ခ်င္းလုပ္ေဆာင္သင့္သည္ ။ ဤသုိ.သာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါက အေျခအေနမွာ ပုိ၍ေကာင္းဖြယ္ရွိျပီး ဆုံးရႈံးမႈမ်ားမွာလည္း ေလ်ာ့နည္းခဲ့ဖြယ္ရာရွိသည္ ။
ထုိစဥ္က စီးပြါးေရးနွင့္ဘ႑ာေရး ဗဟုိဦးေဆာင္အဖြဲ.က ဤအစီအစဥ္မ်ားကုိ နုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီသုိ. တင္ျပခဲ့သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း လီပန္းနွင့္ ေယာ္ယိလင္တုိ.က ဘဏ္အပ္ေငြ အတုိးနႈန္းမ်ားကုိ ျမွင့္တင္ျခင္းသည္ ဘဏ္မ်ားမွ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းမ်ားသုိ. ေခ်းေပးသည့္ ဘဏ္ေခ်းေငြ အတုိးနႈန္းမ်ားကုိ ၎တုိ.ေပးနုိင္သည့္နႈန္းထက္ ေက်ာ္လြန္သြားေစျပီး ကုန္ထုတ္လုပ္မႈကုိ အက်ဳိးသက္ေရာက္ေစလိမ့္မည္ဟု စုိးရိမ္ပူပန္ခဲ့ၾကသည္ ။ သူတုိ.က အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမ်ားကုိ ခ်က္ခ်င္းမလုပ္ခဲ့ၾကေပ ။ အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ ေလွ်ာ့ခ်၍ရနုိင္ဖြယ္ရာရွိသည့္ ဆုံးရႈံးမႈမ်ားသည္ ဆက္လက္၍သာ တိုးလာခဲ့သည္ ။
သုိ.ေသာ္လည္း ေနာက္ဆုံး၌ သူတုိ.အတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိပဲ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာခဲ့ရသည္ ။ ဘဏ္အပ္ေငြမ်ား၏ တန္ဖုိးေလ်ာ့က်မသြားေစသည့္ အာမခံ ဘဏ္အပ္ေငြစနစ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကျငာျပီးေနာက္တြင္ ဘဏ္အပ္ေငြပမာဏ ျပန္လည္တည္ျငိမ္လာျပီး ပုံမွန္အေနအထားသုိ. ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္ေရာက္လာသည္ ။ ဤအခ်က္က ဘဏ္အပ္ေငြမ်ား အလုအယက္ ျပန္လည္ထုတ္ယူျပီး စုိးရိမ္ထိတ္လန္.ျခင္းၾကီးစြာ ဝယ္ယူမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာခ်ိန္တြင္ စုေဆာင္းေငြမ်ား၏တန္ဖုိးကုိ အာမခံခ်က္ေပးနုိင္ပါက ဆုံးရႈံးမႈမ်ားကုိ ေလွ်ာ့ခ်နုိင္ေၾကာင္း သက္ေသျပေနသည္ ။
၁၉၈၈ခုနွစ္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈတြင္ ေဈးနႈန္းမ်ား ၁၈.၅ ရာခုိင္နႈန္းခန္. တက္လာသည္ကုိ ေတြ.ခဲ့ၾကရသည္ ။ ျပႆနာမွာ ဘဏ္ေခ်းေငြမ်ားနွင့္ပက္သက္၍ ထိန္းခ်ဳပ္နုိင္မႈ မရွိျခင္းမဟုတ္သလုိ အေျခခံအေဆာက္အအုံ တည္ေဆာက္ေရးတုိ.တြင္ လ်ာထားေငြထက္ ေက်ာ္လြန္သုံးစြဲျခင္းမ်ဳိးလည္းမဟုတ္ေပ ။ ဤအခ်က္ ၂ ခ်က္မွာ “ျငင္သာစြာ ဆင္းသက္နည္း”၏ မူဝါဒမ်ားတြင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ ေဘာင္အတြင္းရွိေနသည္ ။
အဓိကျပႆနာမွာ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေရး၏ အမွားအယြင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ စုေဆာင္းအပ္နွံေငြ ေလ်ာ့က်လာမႈျဖစ္သည္ ။ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေသာအခါ၌ အကယ္၍ ကြ်န္ေတာ္တုိ.သည္ ျပန္လည္ထိန္းညွိေရးနွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ား ေလွ်ာ့ခ်ေရး မူဝါဒမ်ားကုိ ေရာစပ္က်င့္သုံးခဲ့လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း သုိ.မဟုတ္ ဘဏ္စုေငြအတိုးနႈန္းမ်ားကုိ ကုန္ေဈးနႈန္းျမင့္တက္သည့္နႈန္းကုိ ေက်ာ္လြန္သည္အထိ တုိးေပးျခင္းျဖင့္ အပ္နွံေငြမ်ား၏ တန္ဖုိးကုိ အာမခံေပးျခင္းကုိ တစ္ဖက္၌ျပဳလုပ္ျပီး တစ္ျပိဳင္တည္းတြင္ ေဈးနႈန္းထိန္းခ်ဳပ္မႈကုိ ပုိ၍ျမန္ဆန္စြာ ေလွ်ာ့ခ်ေပးခဲ့ပါက ၁၉၈၈ခုနွစ္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈကုိ ေရွာင္ရွားနုိင္ခဲ့ဖြယ္ရာရွိသည္ ။
ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ ျမင့္မားလာျခင္း ၊ ဘဏ္အပ္ေငြမ်ားကုိ အလုအယက္ ျပန္လည္ထုတ္ယူ၍ ကုန္ပစၥည္းမ်ားကုိ လူအမ်ားက စုိးရိမ္ထိတ္လန္.တၾကီး ဝယ္ယူျခင္း စသည္တုိ.ကုိ ၾကံဳေတြ.ခဲ့ရသျဖင့္ အေျခအေနမ်ားကုိ အျမန္ဆုံး တည္ျငိမ္သြားေစရန္အတြက္ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္ကုိ ဖ်က္သိမ္းေၾကာင္း ေၾကျငာခဲ့ျပီး စီးပြါးေရးမူဝါဒမ်ားကုိ “ထိန္းညွိေရးနွင့္ ျပန္လည္စုစည္းေရး”သုိ. ဦးတည္ခဲ့ရသည္ ။ ဤအဆုိျပဳခ်က္မ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္ကတင္သြင္းခဲ့ျခင္းျဖစ္ျပီး ေပၚလစ္ဗ်ဴရုိ အစည္းအေဝးနွင့္ ဗဟုိေကာ္မတီ စုံညီအစည္းအေဝးတုိ.မွ အတည္ျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္ ။ ျပန္ေတြးၾကည့္ေသာအခါ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္မ်ားကုိ ပယ္ဖ်က္ခဲ့ျခင္းမွာ မွန္ကန္ေသာ္လည္း နဂုိမူဝါဒျဖစ္သည့္ “စီးပြါးေရးကုိ တည္ျငိမ္ေအာင္ထိန္းသိမ္းျပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ နက္ရႈိင္းစြာ ေဖာ္ေဆာင္သြားရန္”ဆုိသည့္မူဝါဒမွ “ထိန္းညွိေရးနွင့္ ျပန္လည္စုစည္းေရး”မူဝါဒသုိ. ျပင္ဆင္ေျပာင္းလဲလုိက္သည္မွာ မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ယုံၾကည္သည္ ။
အဆုိျပဳခဲ့သည့္ “ထိန္းညွိေရးနွင့္ ျပန္လည္စုစည္းေရး” အစီအစဥ္သည္ စီးပြါးေရးကုိ လွ်င္ျမန္စြာ တည္ျငိမ္သြားေစခဲ့သည့္တုိင္ေအာင္ ၎သည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အစီအစဥ္မ်ားအေပၚတြင္မူ တျခားဆုတ္ယုတ္မႈမ်ား ေပၚေပါက္ေစခဲ့သည္ ။
ပထမဦးဆုံးအခ်က္မွာ ေဈးနႈန္းမ်ား ျမင့္တက္လာမႈကုိ ေနွးသြားေစရန္အတြက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနည္းလမ္းအားလုံးလုိလုိကုိ ျပန္လည္အသုံးျပဳ၍ ေဈးနႈန္းမ်ားကို ထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ရသည္ ။ အဆင့္အသီးသီးမွ အစုိးရအရာရွိအားလုံးသည္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေရးအတြက္ တာဝန္ရွိသည္ ။ ျပန္လည္သက္ဝင္လႈပ္ရွားလာေစရန္ နွစ္ကာလမ်ားစြာ အားထုတ္ခဲ့မႈမ်ားသည္ ေဈးနႈန္းထိန္းခ်ဳပ္သည့္ နည္းလမ္းေဟာင္းမ်ားကုိ ဆုတ္ခြာေပးလုိက္ရျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဤအခ်က္က ညႊန္းဆုိေနျခင္းျဖစ္သည္ ။
“ထိန္းညွိေရးနွင့္ ျပန္လည္စုစည္းေရး” အစီအစဥ္အရ လီပန္းနွင့္ တျခားနုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီဝင္မ်ားသည္ ယခင္က ေအာက္ေျခအဆင့္သုိ. ေပးအပ္ထားသည့္ လုပ္ပုိင္ခြင့္မ်ားကုိ ျပန္လည္ခ်ဳပ္ကုိင္ၾကျပီး ယခင္က လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကုိင္ခြင့္ျပဳခဲ့သည့္ အရာတုိ.ကုိလည္း ျပန္လည္ထိန္းခ်ဳပ္လာၾကသည္ ။ အရာအားလုံးမွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးက ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ ဦးတည္ရာနွင့္ ဆန္.က်င္ေနၾကသည္ ။ စီးပြါးေရးစနစ္၌ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးက ခ်မွတ္ခဲ့သည့္ အေျခအေနမ်ားမွာ ျပန္လည္ဆုတ္ယုတ္သြားသည္ ။ဤအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ပင္ ေနာက္ထပ္ ၁ နွစ္မျပည့္ခင္အခ်ိန္အတြင္း၌ စီးပြါးေရး ဆုတ္ယုတ္က်ဆင္းမႈ ၊ ေဈးကြက္အတြင္း အေရာင္းအဝယ္က်ဆင္းမႈနွင့္ တျခားစုိးရိမ္ဖြယ္ေကာင္းသည့္ စီးပြါးေရးျပႆနာမ်ား ဆက္လက္ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္မွာ (၁၉၉၂ခုနွစ္အတြင္း) ေတာင္ပုိင္းေဒသ ခရီးစဥ္အတြင္း ရဲေဘာ္တိန္.ေရွာင္ပင္း မိန္.ခြန္းေျပာၾကားခဲ့ခ်ိန္အထိပင္ျဖစ္သည္ ။
အက်ဥ္းခ်ဳပ္ရပါက အမွားအယြင္းမ်ား တစ္ခုျပီးတစ္ခု ကြ်န္ေတာ္တုိ. လုပ္ခဲ့မိၾကသည္ ။ ဤျဖစ္ရပ္မွ ေလးနက္သည့္ သင္ခန္းစာမ်ား ကြ်န္ေတာ္ရရွိခဲ့သည္ ။
၁၉၈၈ခုနွစ္ ေႏြဦးရာသီတြင္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ရဲေဘာ္အန္ဇီဝမ္(နုိင္ငံေတာ္ စီးပြါးေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေကာ္မရွင္ ဒုတိယ ညႊန္ၾကားေရးမႈးခ်ဳပ္)နွင့္ တျခားရဲေဘာ္မ်ားကုိ ေဟာင္ေကာင္သုိ.ေစလႊတ္၍ တရုတ္ျပည္၏ ျပႆနာမ်ားကုိ ေဆြးေႏြးဖုိ. စီးပြါးေရးပညာရွင္တခ်ဳိ.ကုိ ဖိတ္ၾကားေစခဲ့သည္ ။ စီးပြါးေရးပညာရွင္ ၆ ဦးပါဝင္ျပီး အားလုံးမွာ တုိင္ဝမ္အကယ္ဒမီးယား စီနီကာမွျဖစ္ၾကသည္ ။ သူတုိ.ထဲတြင္ ခ်န္ဝွါစီးပြါးေရး သုေတသနအဖြဲ.၏ အၾကီးအကဲ ရွန္ရႈိခ်ီလည္းပါဝင္သည္ ။ သူသည္ တုိင္ဝမ္တြင္ ဩဇာတိကၠမ အထူးၾကီးမားသည့္ ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္သည္ ။
ေဆြးေႏြးပြဲ၌ ၁၉၈၈ခုနွစ္ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈနွင့္ပက္သက္၍ သူတုိ.၏ အယူအဆမ်ားကုိ ေဖာ္ျပၾကသည္ ။ ပထမအခ်က္အေနနွင့္ သူတုိ.က ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ၁၀နွစ္တာကာလအတြင္း၌ ျပည္မၾကီးသည္ ၾကီးမားသည့္ ေအာင္ျမင္မႈမ်ား ရရွိခဲ့ေၾကာင္း သေဘာတူၾကျပီး ေဈးနႈန္းအညႊန္းကိန္းအရ ကုန္ေဈးနႈန္း ၁၈.၅ ရာခုိင္နႈန္းတက္လာမႈအပါအဝင္ ျပႆနာမ်ား ရွိေနသည့္တုိင္ေအာင္ ၎တုိ.သည္ စီးပြါးေရးရႈေထာင့္အရ စုိးရိမ္စရာမရွိေၾကာင္း သူတုိ.က ဆုိၾကသည္ ။ သင့္ေတာ္သည့္ အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ပါက ထုိျပႆနာမ်ားသည္ ေျဖရွင္း၍ ရနုိင္ဖြယ္ရွိသည္ဟု ေျပာၾကသည္ ။
ဒုတိယအခ်က္အေနနွင့္ ေဈးနႈန္းျပဳျ့ပင္ေျပာင္းလဲေရးနွင့္ပက္သက္၍ ေဆြးေႏြးၾကရာ၌ မည္သည့္နုိင္ငံေရးစနစ္ကုိ က်င့္သုံးသည္ျဖစ္ေစ စီးပြါးေရးဖြံ.ျဖိဳးမႈသည္ ေဈးကြက္၏ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းတုိ.အတုိင္း လုိက္နာရမည္ဟု သူတုိ.က ယုံၾကည္ၾကသည္ ။ လြန္ခဲ့သည့္နွစ္အတြင္း ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈမွာ ဆုိးရြားလွသျဖင့္ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကုိ အရွိန္သတ္ျပီး တခ်ဳိ.ေဈးနႈန္းမ်ားကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနည္းလမ္းမ်ားျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ဖုိ. ေျပာၾကားမႈမ်ားရွိခဲ့သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ဤလုပ္ေဆာင္ခ်က္ကုိ ေခတၱခဏ ယာယီမွ်သာ ျပဳလုပ္ေဆာင္ရြက္သည္ကုိ နားလည္နုိင္ေသာ္လည္း ကာလရွည္ၾကာစြာ က်င့္သုံးရန္မသင့္ေတာ္ေၾကာင္း ေျပာၾကသည္ ။ အကယ္၍ မူမွန္မဟုတ္သည့္ ေဈးနႈန္းစနစ္ကုိ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ မျပဳလုပ္ပါက စီးပြါးေရးသည္ ဆက္လက္လည္ပတ္နုိင္မည္မဟုတ္ေပ ။ ထြက္ေပါက္မွာ ေရာင္းလုိအားနွင့္ ဝယ္လုိအား မွ်တေနရန္ျဖစ္ျပီး ေငြေၾကးကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ရမည္ဟုဆုိသည္ ။ ဤအေျခအေနမ်ားေအာက္တြင္ လူသုံးကုန္ပစၥည္း အမ်ားစု၏ ေဈးနႈန္းကုိ ေလွ်ာ့ခ်ေပးနုိင္ျပီး တစ္ဖက္တြင္ ျပည္သူ.ဝန္ေဆာင္မႈ ကဲ့သုိ.ေသာ ေဈးနႈန္းအနည္းငယ္ကုိ အျမတ္အခ်ဳိးအစားအရ အစုိးရက သတ္မွတ္ေပးနုိင္သည္ဟု ေျပာၾကသည္ ။ ေဈးနႈန္းကုိ ေဈးကြက္က ဆုံးျဖတ္ရမည္ဟု သူတုိ.က အေလးအနက္ ေဆြးေႏြးၾကသည္ ။ ထုိသုိ.မဟုတ္ပါက မူမွန္သည့္ ေဈးနႈန္းမ်ား ဘယ္ေတာ့မွ် ျဖစ္မည္မဟုတ္ဟု ေဆြးေႏြးၾကသည္ ။
ေနာက္ထပ္တျခားေဆြးေႏြးၾကသည့္ အေၾကာင္းအရာမွာ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈကုိ ကုိင္တြယ္ေျဖရွင္းသည့္ မူဝါဒပုိင္းဆုိင္ရာအေၾကာင္းျဖစ္သည္ ။ ျပည္မၾကီး၏ ေငြေၾကးေဖာင္းပြမႈ အဓိကအေျခခံမွာ ဘတ္ဂ်တ္နွင့္ ဘ႑ာေရးလုိေငြျပမႈေၾကာင့္ျဖစ္ျပီး ဤျပႆနာေျဖရွင္းေရးအတြက္ အဓိကလုိအပ္ခ်က္မွာ ျမင့္တက္လာသည့္ ေဈးနႈန္းအညႊြန္းကိန္းကုိ ေက်ာ္လြန္သည္အထိ ဘဏ္တုိးနႈန္းမ်ားကုိ ျမွင့္ေပးျပီး ေငြေၾကးကုိ ေဈးကြက္၏ ေရာင္းလုိအားနွင့္ ဝယ္လုိအားတုိ.အတုိင္း လြတ္လပ္စြာ ေမွ်ာထားဖုိ.လုိအပ္သည္ဟု သူတုိ.က ယုံၾကည္ၾကသည္ ။ ဤနည္းသည္ တုိးပြါးလာသည့္ စုေဆာင္းမႈမ်ားမွ အက်ဳိးအျမတ္မ်ား ရရွိေစျပီးလွ်င္ ေခ်းေငြပမာဏကုိလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ျပီးသားျဖစ္သြားမည္ဟု သူတုိ.ကေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္ ။
ရွန္ရႈိခ်ီနွင့္ တျခားသူမ်ား၏ ေထာက္ခံခ်က္မ်ားကုိ ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ျပီးေနာက္ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကုိ ရဲေဘာ္ေရွာင္ပင္းထံသုိ. ရည္ညႊန္းေပးပုိ.ခဲ့ျပီး ဤအေၾကာင္းအရာကုိ ေဆြးေႏြးရန္အတြက္ သင့္ေလ်ာ္သည့္ အဖြဲ.အစည္းမ်ားကုိ စုစည္းရန္ နုိင္ငံေတာ္ စီးပြါးေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေကာ္မရွင္ကုိ ကြ်န္ေတာ္က ညႊန္ၾကားခဲ့သည္ ။
စီးပြါးေရးနွင့္ ေဈးနႈန္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးတုိ.နွင့္ပက္သက္၍ ကြ်န္ေတာ္တုိ.၏ ခ်ဥ္းကပ္ပုံ တစ္ခုလုံးကို ျပန္လည္သုံးသပ္ရန္ ကြ်န္ေတာ္ရည္ရြယ္ခဲ့သည္ ။ သုိ.ေသာ္လည္း ေက်ာင္းသားဆႏၵျပမႈမ်ားေၾကာင့္ ဤအေၾကာင္းအရာကုိ ေဘးခ်ိတ္ထားလိုက္ရသည္ ။
(ေက်ာက္က်ိယန္၏ Prisoner of the State စာအုပ္မွ Part 3, Chapter 8 The Economy Gets Too Hot ကုိ ဘာသာျပန္ဆုိထားျခင္းျဖစ္ပါသည္ ။)